Λιμανάκι Σουβάλας

Ο Αγήνωρ Αστεριάδης, ήταν ζωγράφος ,αγιογράφος  και χαράκτης. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1898  και αργότερα σπούδασε στην ΑΣΚΤ(1915-1921) με καθηγητές  τους Γ. Ροϊλό, Γ. Ιακωβιδη, Σ. Βικατο Π. Μαθιόπουλο. Πνευματικά  και αισθητικά ανήκει στη γενιά του 30 που  αναζήτησε την ελληνικότητα  μέσα από διάφορους δρόμους. Στα 1930 μετέχει στην  ίδρυση της καλλιτεχνικής ομάδας  "Ομάς Τέχνη" και είχε συνεχή παρουσία στα καλλιτεχνικά πράγματα της χώρας μας για πενήντα χρόνια περίπου, αφήνοντας πίσω του ένα σημαντικό έργο.

 Σε όλη του σχεδόν τη ζωή , εκτός των άλλων δραστηριοτήτων του  στη ζωγραφική, εικονογραφεί βιβλία θρησκευτικά , λογοτεχνικά και σχολικά(Αναγνωστικό).  Παρουσίασε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό(Ρώμη , Οτάβα, Βελιγράδι, Μόσχα, Βουκουρέστι, Λουγκάνο, Μπουένος Άϊρες  Μπιεναλλε Σαο Παουλο , Μπιεναλλε Αλεξανδρειας,κα )

ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΑΙΓΙΝΑΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΤΙΝΑ

Κάποια πράγματα ας τα αναλύσουμε στο δημοτικό συμβούλιο ο δημοτικός σύμβουλος κύριος Νεκτάριος Λεούσης Nektarios Leoussis τοποθετήθηκε (στο τελος του βιντεο 2 του aeginaportal) για την μη λειτουργία του κέντρου υγείας για τις ηλικίες 60-64 , η τοποθέτηση του με βρίσκει απόλυτα να συμφωνώ  μιας και κάτι τέτοιο το είχα θίξει σχεδόν από την πρώτη στιγμή με ανάρτηση στον τοίχο μου. Η είδηση που βγήκε είναι ότι ενημέρωσε την αντιπεριφερειαρχή νήσων και η απάντηση που πήρε ήταν για κλάματα "αν και λάθος μας δεν είναι τόσο τραγικό" (36 λεπτό στο βιντεο).   Εννοούσε οτι δεν είναι τραγικό που δεν είναι  εμβολιαστικό κέντρο στην ομαδα 60-64 στο Κ.Υ. Αίγινας 

Ποιό δεν είναι το τόσο τραγικό;  Πραγματικά αναρωτιέμαι . 

Το ότι όσοι θέλουν να εμβολιαστούν θα πρέπει να πάνε στον Πειραιά και να διανυκτερεύσουν , το ότι θα έχουν επιπλέον έξοδα, το ότι κινδυνεύουν να μολυνθούν πριν καν εμβολιαστούν;    Τι να πώ απαντάνε με ελαφριά την σκέψη σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. 

Φυσικά το πόσο σοβαρά παίρνουν το θέμα υγείας το είδαμε με την παρέμβαση για την θέση του προέδρου στο Κέντρου Υγείας Αίγινας , και ύστερα κατηγορούσαμε το ΣΥΡΙΖΑ για το νοσοκομείο της Σαντορίνης. 

Αντι να αντιδράσουν άμεσα όπως έκαναν για τον πρόεδρο και να λυθεί μέσα σε δύο τρεις μέρες . Κλώθανε τα αυγά . 

Και αφου ο κόσμος έστειλε επιστολές στο υπουργείο Υγείας και στους βουλευτές  . Πάρθηκαν οι διαβεβαιώσεις ότι θα γίνει εμβολιαστικό κέντρο για την ομάδα 60-64 .

Έτσι λοιπόν βγάλαμε δελτίο τύπου για να καρπωθούμε τα ψηφαλάκια . Γνωρίζοντας ότι ο κόσμος δεν ασχολείται. Με το που θα ανακοινωθεί  η 'επιτυχία του εμβολιαστικού κέντρου' , κάτι που ήταν αυτονόητη υποχρέωση , τα παπαγαλάκια θα κάνουν αναρτήσεις για το μέγεθος της επιτυχίας. 

Μόνο που η επιτυχία οφείλεται στην αντίδραση των πολιτών που ανάγκασαν τους αιρετού ς που κοιμόντουσαν να ξυπνήσουν αλλά και να ενεργοποιήσουν τους εκπροσώπους μας στην βουλή να πιέσουν την κατάσταση για να λυθεί το θέμα . 

Δεν σχολιάζω την αντίδραση του προέδρου του κέντρου υγείας Αίγινας σε αυτό το θέμα τα λέει όλα η δήλωση της χελώνας "τον πέρασα".

Έχουμε γυρίσει στην εποχή του Γκόρτσου και του Μαυρογιαλούρου.

ΥΓ καλό είναι να αναβαθμιστεί η σελίδα της αντιπεριφέρειας νήσων οτι αφορά τα των εμβολιασμών . Εχει μείνει στο 2020

ΕΝΑ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΕΝΑΕΡΙΤΕΣ

πηγή φωτογραφίας: facebook

του Νίκου Οικονόμου.

Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας , οι άνθρωποι του μεροκάματου που πασχίζουν για να έχουμε εμείς ρεύμα στα σπίτια μας. Αποδείχτηκε πως περίτρανα για άλλη μια φορά πως όταν αντικρίσεις το πρόβλημα και δεις το μέγεθος του τότε καταλαβαίνεις την αξία αυτών που μάχονται καθημερινά για να σου λύσουν αυτό το πρόβλημα , από το πιό απλό μέχρι το πιο σύνθετο , το πιο δύσκολο. Στην ζωή μας ψάχνουμε πάντα το εύκολο θύμα για να του αποδώσουμε τις ευθύνες .

Ξεχνάμε την παροιμία που λέει πως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Οι στρατιώτες δέχονται εντολές από τους στρατηγούς και αυτοί μάχονται για την νίκη . Αν οι εντολές έχουν δοθεί με λάθος σχεδιασμό οι τελευταίοι που φταίνε είναι οι στρατιώτες. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος αυτοί που ρίχνονται στην μάχη είναι οι στρατιώτες . Αυτοί γίνονται ήρωες στα μάτια μας . Ανεξάρτητα από την έκβαση του αγώνα , της ήττας ή της νίκης. Στην νίκη πανηγυρίζουν οι στρατηγοί και αγνοούνται οι στρατιώτες. Στην ήττα οι στρατηγοί ψάχνουν να βρουν που θα ρίξουν τις ευθύνες . Μόνο που οι στρατιώτες σε αυτή την φάση είναι με σκυμμένα κεφάλια γιατί έχουν την πίκρα μέσα τους και το αίσθημα ευθύνης διότι δεν τα κατάφεραν, παρότι αγωνίσθηκαν.

Έτσι αισθάνονται οι εναερίτες , οι γιατροί ,οι νοσοκόμες , το πλήρωμα του ασθενοφόρου, οι πυροσβέστες , οι αστυνομικοί , οι λιμενικοί , όλοι αυτοί που δίνουν την μάχη για την ασφάλεια μας.

Αυτοί αξίζουν το χειροκρότημα μας και όχι τα πυρά μας .

Τον σχεδιασμό της μάχης τον κάνουν οι στρατηγοί και όχι οι στρατιώτες .

Α και μην ξεχνάμε και τις τυχόν δικές μας ευθύνες . Τις ευθύνες των πολιτών . Κάποιοι δεν θέλουν να κλαδέψουν τα δέντρα για να μην χάσουν την σκιά να τα λέμε και αυτά.

Σεβασμός λοιπόν στους ανθρώπους του μόχθου . Ας τους χειροκροτήσουμε σεμνά και ταπεινά. Ας τους πούμε από μέσα μας ένα ευχαριστώ, η θετική ενέργεια αυτή θα τους προσέχει.

Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου: Πώς και πότε ξεκίνησε - Οι αναφορές της στην Αρχαία Ελλάδα και Ρώμη...

 του Γιάννη Πάργκιν

Η ταύτιση του εορτασμού της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου με την Ημέρα των Ερωτευμένων ξεκίνησε από την Αγγλία του ύστερου Μεσαίωνα, έχοντας παγανιστικές και χριστιανικές αναφορές.

Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου, γιόρταζαν τα Λουπερκάλια προς τιμή του θεού Φαύνου (του Πάνα των Ελλήνων). Οι Ρωμαίοι θυσίαζαν κατσίκια και σκυλιά, ενώ νεαρά αγόρια χτυπούσαν με λωρίδες από δέρμα κατσίκας τις νεαρές κοπέλες για να τους μεταδώσουν τη γονιμότητα. Μία ανάλογη γιορτή υπήρχε και στην Αρχαία Αθήνα τον μήνα Γαμηλιώνα (αντιστοιχούσε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου και το πρώτο του Φεβρουαρίου), τα Θεογάμια, προς τιμή του Δία και της Ήρας.

Η γιορτή καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ.Χ., ως ειδωλολατρική. Στη θέση της (14 Φεβρουαρίου) μπήκε ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, μάρτυρα της χριστιανικής πίστης από τη Ρώμη, με απόφαση του Πάπα Γελάσιου. Ο Βαλεντίνος, σύμφωνα με τον θρύλο, υπήρξε ιερωμένος του 3ου αιώνα, ο οποίος σε πείσμα των αυτοκρατορικών διαταγών δεχόταν να παντρέψει νεαρούς στην ηλικία ερωτευμένους, γλιτώνοντας με αυτό τον τρόπο τους άρρενες από τη στρατιωτική θητεία. Με άλλα λόγια, επρόκειτο για πραγματικό προστάτη των ερωτευμένων και των αντιρρησιών συνείδησης, θα λέγαμε σήμερα! Ένας άλλος θρύλος λέει ότι όσο καιρό ο Βαλεντίνος ήταν μέσα στη φυλακή, αρνούμενος να αποκηρύξει την πίστη του, ερωτεύτηκε την τυφλή κόρη του δεσμοφύλακά του, στην οποία μάλιστα έστειλε κι ένα γράμμα με την υπογραφή: Με αγάπη από τον Βαλεντίνο σου.

Τη νοηματοδότηση που έχει σήμερα η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου την απέκτησε στα χρόνια του ύστερου Μεσαίωνα, γύρω στον 14ο αιώνα. Την πρώτη γραπτή αναφορά την έχουμε το 1382 στο ποίημα Το Κοινοβούλιο των Πτηνών (Parlement of Foules) του πατέρα της αγγλικής λογοτεχνίας Τζέφρι Τσόσερ. Το ποίημα των 699 στίχων είναι ένα ενύπνιο εμπνευσμένο από την παράδοση, κατά την οποία κάθε χρόνο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου τα πουλιά συγκεντρώνονται μπροστά στη θεά της φύσης για να διαλέξουν ερωτικούς συντρόφους («...for this was Saint Valentine's Day, when every bird cometh there to choose his mate...»).

Στις αρχές του 17ου αιώνα η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ως Γιορτή των Ερωτευμένων θα πρέπει να ήταν αρκετά γνωστή στην Αγγλία, αν λάβουμε υπόψη μας τη σχετική αναφορά στον Άμλετ του Σέξπιρ (Τραγούδι της Οφέλιας από την 4η πράξη,