Το οικονομικό έγκλημα της 26ης Ιανουαρίου

Από τότε που άρχισα να γράφω για τους αριθμούς– και πάνε πια σχεδόν 22 χρόνια – ένα πράγμα είχα καταλάβει: οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια! Μα πάντα!

Προσέξτε, δεν λέω ότι αυτήν την αλήθεια ένας καλός χειριστής των αριθμών δεν μπορεί να την παρουσιάσει με ποικίλους τρόπους στο αμαθές ή ημιμαθές κοινό...

Λέω ότι η αλήθεια των αριθμών είναι απόλυτη! Και αυτή ακριβώς, ειδικά από την στιγμή που έχουν εξελιχθεί – όπως έχουν εξελιχθεί – τα πράγματα με τον δανεισμό της χώρας, με οδήγησε στον τίτλο του σημερινού άρθρου.

Η χώρα μας για το πρώτο 5μηνο της χρονιάς είχε δανειακές ανάγκες 30 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου.Στις 26 Ιανουαρίου, βγήκαμε στις αγορές με 5ετή ομολογιακή έκδοση. Ζητούσαμε 5 δισεκατομμύρια, καθώς τόσες ήταν οι λήξεις ομολογιακών εκδόσεων που έπρεπε να καλύψουμε, αλλά οι αγορές μας έδωσαν 23 δισεκατομμύρια, προσφέροντας βέβαια ακριβό επιτόκιο, περίπου στο 6,2%.

Πήραμε, από αυτά, τα 8 δισεκατομμύρια, πράγμα που σημαίνει ότι για τα επόμενα πέντε χρόνια θα πληρώσουμε σε τόκους 2,5 δισ. ευρώ από αυτήν την έκδοση.

Θες γιατί δεν κάναμε στις αγορές το χατίρι να πάρουμε περισσότερα λεφτά, θες γιατί είχαν ποντάρει οι κερδοσκόποι σε περαιτέρω πτώση του ευρώ, η “επιτυχής” έκβαση της έκδοσης δεν έπεισε κανέναν για την ελληνική οικονομία.

Και λίγες μέρες μετά, στις 5 Φεβρουαρίου ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε περικοπές των επιδομάτων στο Δημόσιο κατά 10%, πάγωμα κάθε αύξησης και πρόσληψης καθώς και αύξηση στην φορολογία των καυσίμων, τσιγάρων, ποτών κλπ.

Σοκάρεται η αγορά, ενισχύονται οι πληθωριστικές πιέσεις λόγω των ανατιμήσεων στα καύσιμα, ενώ μια ολόκληρη χώρα βλέπει πως ούτε και τα μέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός έπιαναν τόπο. Άρα η ψυχολογία κατέρρεε και η οικονομία πάγωνε αφού θα έρχονταν και καινούργια...

Και τα καινούργια ήρθαν στις αρχές του Μαρτίου. Νέες περικοπές, ακόμη και αναδρομικά, και στις βασικές αποδοχές εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, νέες δραματικές αυξήσεις στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης καυσίμων αλλά και στον ΦΠΑ, παντού.

Στο τέλος Μαρτίου, ζητήσαμε από τις αγορές άλλα 5 δισεκατομμύρια με ομολογιακή έκδοση 7ετίας. Τα πήραμε, χωρίς ζήτηση για μεγαλύτερα ποσά αφού η 7ετία θεωρείται ειδική έκδοση στην οποία τοποθετούνται κατά κύριο λόγο ασφαλιστικοί οργανισμοί και εταιρείες.

Το επιτόκιο ήταν σχεδόν 6%, πράγμα που σημαίνει ότι για αυτά τα 7 χρόνια θα πρέπει πληρώσουμε συνολικά τόκους περίπου 2,1 δισεκατομμύρια ευρώ.

Μαζί με τα 2,5 δισ. τόκους του 5ετούς φτάσαμε στα 4,6 δισεκατομμύρια.

Επιπλέον, έχουμε ήδη δανειστεί πανάκριβα περί τα 1,5 δισεκατομμύρια για εξάμηνα και ετήσια γραμμάτια ενώ την Τρίτη πήγε κάπως καλύτερα ο δανεισμός άλλων 2 δισεκατομμυρίων μέσω τριμήνων έντοκων γραμματίων.

Το spread όμως δεν λέει να πέσει. Και έχουμε λήξεις ομολόγων ύψους 12 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα στον Μάιο και αν βγαίναμε αυτήν την στιγμή στην αγορά θα πληρώναμε επιτόκιο ...7,8% για 10ετές ομόλογο!!!

Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο αυτό το πράγμα.

Έτσι είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα πάμε στον κοινό μηχανισμό Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Άλλωστε, έχει συμφωνηθεί ότι μας δίνουν έως 45 δισ. με 5,1% για 3 χρόνια.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι παίρνουμε και τα 12 δισεκατομμύρια που μας λείπουν με 5,1% για τρία χρόνια. Οι τόκοι εδώ είναι περίπου 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ και αν τους προσθέσουμε στα 4,6 δισεκατομμύρια που ήδη έχουν σωρευθεί ως τόκοι από το 5ετές και το 7ετές, πάμε συνολικά στα 6,4 δισεκατομμύρια, χωρίς να υπολογίσουμε και τους τόκους από τα τρίμηνα, τα εξάμηνα και τα ετήσια έντοκα που προαναφέραμε.

Λοιπόν, αν είχαμε πάρει και τα 23 δισεκατομμύρια ευρώ τον Ιανουάριο με 6,2%, ξέρετε τι τόκοι θα αναλογούσαν στα 5 χρόνια. Περί τα 7 δισ. ευρώ!

Δηλαδή περί τα 600 εκατ. ευρώ περισσότεροι σε σχέση με αυτούς που φαίνεται ότι έχουμε μπροστά μας τώρα.

Σκεφθείτε, λοιπόν, εάν είχαμε πάρει όλο το ποσό της έκδοσης που προσφέρθηκε από τις αγορές τον Ιανουάριο και έχοντας καλύψει, μαζί με τις τρίμηνες, τις εξάμηνες και τις ετήσιες έντοκες εκδόσεις, τις δανειακές ανάγκες του 5μήνου:

-Θα συνεχιζόταν η κερδοσκοπική επίθεση κατά της χώρας όλους αυτούς τους μήνες;

-Θα έφευγε απροσδιόριστο ποσό από τις καταθέσεις μας στο εξωτερικό;

-Θα πήγαινε το spread από τις 300 μονάδες τότε στις 480 χτες;

-Θα είχαν ληφθεί τόσο οδυνηρά μέτρα που έχουν καταδικάσει την οικονομία και την κοινωνία ταυτόχρονα σε μεγάλη ύφεση και σε έξαρση πληθωριστικών πιέσεων;

-Θα είχαμε οδηγηθεί στις αγκάλες του ΔΝΤ, έστω και μέσω του μηχανισμού στήριξης, το οποίο επισήμως αξιώνει περικοπές και στον ιδιωτικό τομέα ώστε να πέσουν οι τιμές στην οικονομία;

Περιμένω απόψεις προς συζήτηση στο e-mail μου ή στο τηλεφωνικό μας κέντρο (210 6880700) από όποιον θεωρεί ότι τα 600 εκατ. ευρώ που “γλιτώσαμε” από τόκους άξιζαν την διεθνή διαπόμπευση της χώρας, την παράλυση της αγοράς, την καταδίκη σε ύφεση και πληθωρισμό και την καταρράκωση της ψυχολογίας του Έλληνα στην καθημερινότητά του...
ΣΧΟΛΙΟ: Το άρθρο αυτό είναι του φίλου μου του Σωτήρη Χιωτάκη από το πρώτο θέμα
http://www.protothema.gr/gnomes-article/?aid=66290