Φραγκίσκος Κάππος:Ένας υπηρέτης της Τέχνης

 της Τόνιας Ζαραβέλα

Ο Φραγκίσκος Κάππος είναι ο Αιγινήτης ζωγράφος, που παρουσίασε μέσω των έργων του την Αίγινα σε όλον τον κόσμο. Μιλά στην εφημερίδα μας σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του. Ένας υπηρέτης της τέχνης, που ανακάλυψε νωρίς την έφεσή του στις τέχνες και που αν και συνάντησε πολλές δυσκολίες δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει ότι θα τα καταφέρει. Και τα κατάφερε…. Σπουδάσατε θέατρο, ασχοληθήκατε με τη σκηνογραφία, την ενδυματολογία, ήσασταν ανταποκριτής της εφημερίδας «Βραδυνή» στην Ιταλία, όταν μένατε και σπουδάζατε εκεί, και φυσικά ζωγραφική. Πάντα έψαχνα να βρω μία καριέρα. Με ενδιέφεραν οι τέχνες, η δημοσιογραφία. Έψαχνα να βρω τι μου ταιριάζει περισσότερο. Εν τέλει, βρήκα ότι εκείνο που με έκφραζε πιο πολύ ήταν η ζωγραφική. Γιατί παρόλο που έκανα πολλά πράγματα, είμαι αρκετά τεμπέλης. Στη ζωγραφική έχεις συγκεκριμένο αντικείμενο. Τον καμβά, τη δική σου παιδεία -το οποίο είναι το σημαντικότερο και το πλέον απαραίτητο- αλλά και το δικό σου χρόνο για να ασχοληθείς όπως θέλεις εσύ και όχι όπως και όποτε θέλουν οι άλλοι. Με τη ζωγραφική μπορώ και κατευθύνω εγώ τον τρόπο που δουλεύω και να λειτουργώ σύμφωνα με τη διάθεσή μου.
Πότε ανακαλύψατε το ταλέντο σας αυτό; Στην ηλικία των 6 χρόνων. Θυμάμαι στο σχολείο μία χειμωνιάτικη αλλά ηλιόλουστη μέρα, που οι δασκάλες μας μας έβγαλαν στην αυλή με ένα κομμάτι πηλό τον καθένα. Η δασκάλα δυσκολευόταν να φτιάξει ένα πορτοκάλι. Εγώ, παίρνοντας τον πηλό έφτιαξα ένα ανθρώπινο κεφάλι. Το δημιούργημά μου αυτό αποφάσισε να το στείλει στον επιθεωρητή, που βρισκόταν στην Αθήνα. Εκείνος με τη σειρά του μου έστειλε χρωματιστά μολύβια και ένα μπλοκ. Από εκείνη τη στιγμή ανακάλυψα το ταλέντο μου στις καλές τέχνες γενικά, συγκεκριμένα όμως όχι. Έπρεπε πρώτα να έρθω σε επαφή με τα πράγματα, τις σπουδές, τη ζωή και μέσω αυτών να το ανακαλύψω. Νομίζω ότι δεν βγήκε ποτέ από το μυαλό μου, παρόλες τις δυσκολίες που πέρασα για να κερδίσω τη ζωή, η ιδέα ότι γεννήθηκα για να υπηρετώ τη τέχνη.

Εύκολο για ένα φτωχόπαιδο που ζούσε στην Αίγινα να φύγει για σπουδές;

Όχι, καθόλου. Πήγα στην Ιταλία για σπουδές σε σοβαρές σχολές, αλλά θα ήθελα να έχω τελειώσει και τη σχολή Καλών Τεχνών, όπως και την Αρχαιολογική σχολή. Δεν συνέβη όμως, γιατί δεν είχα την οικονομική δυνατότητα. Μάλιστα ένας καθηγητής μας, ο Δημήτρης Θάνος, είχε την ιδέα να με συστήσει για μια υποτροφία ώστε να μπορέσω να σπουδάσω. Εκείνοι όμως με απέρριψαν με τη δικαιολογία ότι έχω κομμουνιστικές ιδέες. Δεν θα ξεχάσω τα δάκρυα του καθηγητή μου, τόσο που τον λυπήθηκα και του είπα: «Μην δακρύζετε κύριε καθηγητά. Εγώ θα τα καταφέρω».

Έχει πνευματικό υπόβαθρο η Αίγινα;

Φυσικά. Ο πνευματικός χώρος της Αίγινας από την Αρχαία επόχη είχε πολλά πράγματα να προσέξει και να αξιοποιήσει. Ένα από τα παραδείγματα που μπορεί να δώσει κανείς είναι και εκείνο του Αριστοφάνη, ο οποίος έζησε και έγραψε εδώ συμπεριλαμβάνοντας στα έργα του ονόματα φρούτων και ζωών που συνάντησε στο νησί, ενώ, έκανε και αναφορές για τη αγροτική παραγωγή και ζωή της Αίγινας. Θα ήταν ευχής έργο η δημοτική αρχή να μεριμνήσει και αντί στα φεστιβάλ να παίζεται ο Σοπέν και ο Μπάχ να παίζεται ο Αριστοφάνης. Ας μην καταφεύγουμε στις εύκολες λύσεις και στους καλλιτέχνες, που προσφέρουν το έργο τους μόνο και μόνο για να έρθουν στην επιφάνεια, αλλά να αναζητούν άλλα πράγματα πνευματικά και καλά για τον κόσμο. Σε πολλά πράγματα που συνέβησαν στην Αίγινα θα μπορούσε να γίνει μία επιστημονική εργασία με ανθρώπους που έχουν άμεση σχέση με την έρευνα και όχι με μικροδιαλέξεις όπου από το ένα αυτί μπαίνουν και από το άλλον βγαίνουν. Εμένα σαν Αιγινήτη με νοιάζει ο τόπος μου. Η ακτινοβολία του τόπου μου πηγαίνει και στους άλλους χώρους, γιατί εάν δεν συμβαίνει αυτό είναι ένα πνευματικό και καλλιτεχνικό λάθος. Και πάνω στο παρελθόν πρέπει να πατήσουν και να δημιουργήσουν τα νέα άτομα, ξεπερνώντας το.
Πώς σας φάνηκε το φεστιβάλ φιστικιού (fistiki festival);
Πιστεύω στην ιδέα του φεστιβάλ και μάλιστα ήταν η πιο πετυχημένη εκδήλωση της περσινής χρονιάς. Βοήθησε και ασχολήθηκε το σχολείο, το παιδί, το κατάστημα. Έδωσα συγχαρητήρια στα νέα παιδιά, τα οποία το οργάνωσαν παρά το γεγονός ότι εγώ δεν έλαβα μέρος για τους δικούς μου λόγους. Αν και η φιστικιά είναι ένα εμπορεύσιμο είδος έχει πέσει  ε χέρια ανθρώπων που δεν ασχολήθηκαν ποτέ με τη παραγωγή και ονομάζουν τους εαυτούς τους φιστικοπαραγωγούς. Δεν είχαν ιδέα για την καλλιέργεια και έγιναν λάθη.
Η οικονομική ευημερία ενός τόπου προωθεί την τέχνη ή την εξαγοράζει; Τα πράγματα έχουν αλλάξει σε όλους τους τομείς. Στον τρύγο τον οποίον έζησα σαν παιδί, τα σταφύλια τα φύλαγαν να μην τα κλέψουν. Μετά τη συγκομιδή άφηναν τα μικρά και άγουρα τσαμπιά που λέγονται κουδούνια. Το ίδιο έχει γίνει και με το πνεύμα. Έχουμε αποβυζίσει τους καλούς καρπούς και έχουμε μείνει με την επίδραση των κουδουνιών. Πρέπει να γίνει κάποια πνευματική αναγέννηση. Πολλές φορές όμως ο ταχύς ρυθμός της τεχνολογίας χάνει τους προσανατολισμούς του και ξεπερνά την ταχύτητα των δυνατοτήτων της ανθρώπινης σκέψης.
Υπάρχει μέλλον για τους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τη ζωγραφική και τις τέχνες στην Αίγινα; Για όλα τα πράγματα υπάρχει μέλλον. Πάντα, σε όλες τις εποχές, γεννιούνται οι άνθρωποι που κρατάνε το κεράκι με τη φωτίτσα της τέχνης, της επιστήμης. Η τέχνη θα ζήσει γιατί η φλόγα είναι η βάση και από τη φλόγα μπορεί να γίνει μια πυρκαγιά. Εγώ είμαι σίγουρος ότι το ανθρώπινο είδος θα δημιουργήσει μέσα στους αιώνες, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο, ανάλογα με τις συνθήκες που θα του προσφέρονται.
Τώρα πια που δεν ζωγραφίζετε με τι ασχολείστε;
Ασχολούμαι με τον υπολογιστή. Η γνωριμία μου με τους νέους ανθρώπους είναι απαραίτητη. Πολλοί κατηγορούν τους νέους με μεγάλη επιπολαιότητα. Εγώ βλέπω, σε ένα παιχνίδι που παίζω στον υπολογιστή, ότι τα Αιγινητάκια έχουν ένα σπινθηροβόλο πνεύμα, που μου αρέσει πολύ. Έτσι γνωρίζω τον καινούργιο κόσμο και είμαι υποχρεωμένος να το κάνω αυτό.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ…!!!

Εγώ ευχαριστώ, καλή επιτυχία.

ΠΗΓΗ: neaepohi.gr 

ΣΧΟΛΙΟ

Επειδή είμαι θαυμαστής του ανθρώπου Φραγκίσκου Κάππου θεωρώ τιμή μου να φιλοξενήσω την συνεντευξή του στο ιστολόγιο μου και να την κοινοποιήσω κιόλας.