ΚΡΑΤΟΣ-ΠΟΡΤΟΦΟΛΑΣ Ή ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΙΑ;

Γράφει ο Δημήτρης Νικολάου

Η κυβέρνηση υποβάλει τον Ελληνικό λαό σε ιδιαίτερα επώδυνες θυσίες και αναλαμβάνει  διεθνείς δεσμεύσεις, που είναι στο όριο της παραχώρησης της Εθνικής μας κυριαρχίας. Η δικαιολογία για όλα... αυτά είναι ότι " πρέπει να ανακτηθεί η χαμένη αξιοπιστία της χώρας " .

Ενώ όμως η κυβέρνηση υπολογίζει - δικαίως - πολύ σοβαρά την διεθνή γνώμη των αγορών, φαίνεται ότι αδιαφορεί - και μάλιστα επιδεικτικά - για την εσωτερική κοινή γνώμη. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για την φορολογική συμπεριφορά της στον απλό πολίτη.

Αν θυμηθούμε δε και τα "Ζάππεια 1,2,3 κλπ,  στα οποία παρουσιάζονταν - υποτίθεται ολοκληρωμένες και κοστολογημένες προτάσεις -  και τις συγκρίνουμε με τις μετέπειτα φορολογικές πρακτικές, μόνο πικρά χαμόγελα απαξίας μπορούν προκληθούν.

Αντί να δοθεί επειγόντως έμφαση στην πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, η κυβέρνηση άρχισε να φορολογεί ότι " αναπνέει, κινείται ή κολυμπάει", με τρόπο ιδιαίτερα αψυχολόγητο και πρόχειρο όπως φαίνεται από τα οικονομικά αποτελέσματα των φορολογικών μέτρων : μεγάλη υστέρηση των εσόδων από τον φόρο του πετρελαίου θέρμανσης και τα τέλη κυκλοφορίας. Δραματική αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από την αιθαλομίχλη σε σημείο εθνικού συναγερμού. Αύξηση σε 55 δις ευρώ των ληξιπρόθεσμων οφειλών, που είναι αμφίβολο αν και πότε θα εισπραχθούν.
Δεν φτάνουν όμως αυτά. Ο παράλογος χορός της ασυνέπειας του κράτους συνεχίζεται:

1. Δεν χορηγεί φορολογική ενημερότητα σε όσους κάνουν νομίμως χρήση των δόσεων ρύθμισης των χρεών τους ακόμη και όταν είναι συνεπείς στην εξόφληση των δόσεων.
2. Αυξάνει ξαφνικά τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο αέριο κίνησης διαλύοντας τους προϋπολογισμούς όσων μετέτρεψαν το αυτοκίνητό τους και καταδικάζοντας πολλές σχετικές επιχειρήσεις.
3. Βάζουν φόρο πολυτελούς διαβίωσης στα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, των οποίων οι εμπορικές τιμές είτε έχουν μηδενιστεί είτε η πλειοψηφία των κατόχων τους είναι εγκλωβισμένοι και δεν μπορούν να τα ξεφορτωθούν.
4. Ενώ ήξεραν ότι θα επιβάλουν τον φόρο πολυτελούς διαβίωσης στα αυτοκίνητα, δεν το ανακοίνωσαν το Δεκέμβριο του 20012, με σκοπό να παγιδεύσουν όσους  θα κατέθεταν τις πινακίδες τους αν το ήξεραν.
5. Επιβάλουν φόρο πολυτελείας στα σκάφη και εντός 24ώρου τον αποσύρουν επιχειρηματολογώντας μάλιστα εναντίον του από το ίδιο το Υπουργείο Οικονομικών.
6. Για λόγους εισπρακτικούς θεωρούν ότι ο ιδιοκτήτης μιας βάρκας 6 ή 7 μέτρων διαβιεί πολυτελώς και είναι άξιος επιπλέον φορολόγησης.
7. Επιμένει ανερυθρίαστα ότι ένα αυτοκίνητο 3000 κ.ε. πενταετίας που η σημερινή του αξία κυμαίνεται μεταξύ 15-18.000 ευρώ έχει τεκμήριο διαβίωσης 14000 ευρώ. Δηλαδή ο κάτοχός του- που δεν μπορεί να το πουλήσει - ξοδεύει 14.000 τον χρόνο για να το συντηρήσει άρα έχει μεγάλη οικονομική επιφάνεια και πρέπει να φορολογηθεί.
8. Δημεύει τις αποταμιεύσεις χιλιάδων Ελλήνων μέσω του κουρέματος  P.S.I, ενώ πριν τρία χρόνια προέτρεπε τους αποταμιευτές να αποσύρουν τις καταθέσεις από τις Τράπεζες και να αγοράσουν Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου για εγγυημένη από το Δημόσιο μεγάλη απόδοση.
9. Αρνείται πεισματικά επί τρία χρόνια να πειράξει το Δημόσιο, ακόμη και όσους αποδεδειγμένα έχουν βάλει "το χέρι στο μέλι", ενώ αδιαφορεί για το 1.500.000 απολυμένους του ιδιωτικού τομέα και τα λουκέτων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
10. Φορολογεί εξαντλητικά την Ελληνική οικογένεια και μετατρέπει τα παιδιά σε "τεκμήρια πολυτελούς διαβίωσης".
11. Ασχολείται με την απαρίθμηση των διαφόρων λιστών αντί να κάνει αυτό που πρέπει, σιωπηρά και μεθοδικά και κάθε τρίμηνο να βγάζει μια ανακοίνωση με τα ποσά που μπήκαν στα ταμεία από την σύλληψη της φοροδιαφυγής.

Η παραπάνω απαρίθμηση δεν είναι βέβαια εξαντλητική.

Είναι όμως ενδεικτική της νοοτροπίας ενός κράτους που δεν σέβεται τους πολίτες του. Είναι επίσης ενδεικτικό ότι σοβαρές αποφάσεις παίρνονται " στο πόδι", αδιαφορώντας για τις κοινωνικές επιπτώσεις αλλά και την οικονομική αποτελεσματικότητά τους, βασισμένες στο " ... έχει ο Θεός" ή " αν δεν πετύχει παίρνουμε άλλα μέτρα".

Αντί το πολιτικό σύστημα, που προκάλεσε αυτή την καταστροφή, να σκύψει το κεφάλι και να προσπαθήσει να επεξεργαστεί ένα σχέδιο Εθνικής ανάκαμψης ώστε να μπορέσει να βγει η χώρα από την δεινή της θέση, συμπεριφέρεται σαν κουτοπόνηρος επαρχιώτης ή - ακόμη χειρότερα - σαν πορτοφολάς που βάζει το χέρι του στην τσέπη όσων έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην καθημερινή τους επιβίωση υποφέροντας από τις άστοχες, αναποτελεσματικές και δόλιες κρατικές αποφάσεις.

Με τέτοια συμπεριφορά όμως το κράτος δεν ανακτά την αξιοπιστία του και οι πολίτες δεν παίρνουν σοβαρά τις προτροπές του για φορολογική συνείδηση αφού βλέπουν ότι έχουν να κάνουν με " δάσκαλο που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει".

Η εδραίωση όμως της αμοιβαίας εμπιστοσύνης Κράτους - Πολίτη είναι προαπαιτούμενο, πάνω στο οποίο θα κτισθεί η διεθνής μας αξιοπιστία. Όσο πιο γρήγορα λοιπόν εμπιστευτεί ο πολίτης το κράτος και το αντίθετο, τόσο πιο γρήγορα θα αποκατασταθεί και διεθνής εμπιστοσύνη.

http://fimotro.blogspot.gr/2013/01/blog-post_7270.html

Y.Γ.

Με τον Δημήτρη μας συνδέει μια φιλιά ετών βλέποντας το άρθρο του τον πήρα τηλέφωνο για να του πω ότι το διάβασα και θα το αναρτήσω στο δικό μου ιστολόγιο. Σε ερώτηση μου τι ήταν αυτό που τον οδήγησε σε αυτό το άρθρο μου απάντησε επι λέξη " δεν πάει άλλο... " .

Ο Δημήτρης είναι από τα κορυφαία στελέχη στο χώρο του μάρκετινγκ.