Αυτό που λέμε κάρμα...

Tον Ανδρέα Κούκο , νομικό και καθηγητή της Σχολής Εθνικής Αμύνης, Ταξ/χο ε.α. και πρόεδρο της Εταιρείας Μελέτης Έργου του Ιωάννη Καποδίστρια, τον γνωρίσαμε στην Αίγινα από τις ομιλίες του για τον Καποδίστρια.
 Είχε πρωτοέρθει στην Αίγινα το Σεπτέμβριο του 2008, ύστερα από πρόσκληση του Γιώργου Τσατήρη, για να μιλήσει στην εκδήλωση που οργάνωσε τότε ο δήμος με θέμα "Ο Καποδίστριας και η Εποχή του 180 χρόνια από την άφιξη του Κυβερνήτη στην Αίγινα" .
 Όμως η δικιά μας γνωριμία είναι περίπου 30 χρόνια καθώς μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά του Πειραιά την Αγια Σοφία. Αν και λίγο μεγαλύτερος από εμένα ο Ανδρέας, είχαμε όμως την ίδια τρέλα, πιο σωστά πάθος για τον Ολυμπιακό. Επίσης ήταν συμμαθητής με τον διευθυντή του 2ου Γυμνασίου Αίγινας τον Θεολόγο Γεώργιο Μπήτρο.
 Γιατί όμως σας ζαλίζω με όλα αυτά τα εισαγωγικά και τα λόγια;
 Αυτό γίνεται επειδή θέλω να κάνω μια κατάθεση ψυχής και να τονίσω ότι πέρα από αυτούς του τίτλους που αναφέρονται όταν τον προσφωνούν υπάρχει ένας τίτλος που δύσκολα μπορεί να αποκτήσει κάποιος και δεν είναι άλλος από την λέξη: Άνθρωπος.
 Γνωρίζω πόσα παιδιά από την γειτονιά του Πειραιά που μεγάλωσα έχει βοηθήσει από την θέση που κατείχε στο Πεντάγωνο.Μέσα σε αυτούς και ο αρθογράφος, χωρίς φυσικά να ζητήσει το παραμικρό αντάλλαγμα.
 Πιστεύω πως δεν είναι τυχαίο που ασχολείται με την ζωή και το έργο του Καποδίστρια, είναι αυτό που λέμε κάρμα.
Υ.Γ. Η χαρά μου ήταν μεγάλη όταν τον ξανασυνάντησα μετά από πολλά χρόνια
Ευχαριστώ τον Κώστα τον Ντρη για την φωτογραφία.