του Νίκου Οικονόμου
Ο στυλοβάτης της οικονομικής ανάπτυξης , της Ευρώπης αλλά και της Ελλάδας , ήταν η Μεσαία τάξη.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όσο δυνάμωνε η μεσαία τάξη δυνάμωνε και η οικονομία είτε μιλάμε για Ευρώπη είτε για Ελλάδα.
Η δυναμική της μεσαίας τάξης κινεί την οικονομία και όχι αυτός που έχει τα λεφτά, ο λεφτάς. Ο φραγκάτος ,ο έχων το πολύ χρήμα, δεν τα σκορπάει εύκολα , για φέρτε στην μνήμη σας ανθρώπους που έχουν χρήμα πως το διαχειρίζονται . Πιστεύω πως θα συμφωνήσετε μαζί μου.
Αυτός που κινεί το χρήμα είναι αυτός που ανήκει στην μεσαία τάξη . Ο μέσος εργαζόμενος και μέσα σε αυτόν βάζω και το επιχειρηματία που έχει δικό του μαγαζί και απασχολεί μερικούς υπαλλήλλους, εργαζόμενος είναι και αυτός .
Διαβάζουμε στις εφημερίδες ότι υπάρχει ύφεση στην οικονομία. Λογικό είναι να έχουμε ύφεση όταν ο εργαζόμενος κοιτάει να καλύψει τα απαραίτητα. Τα λούσα που λέμε στην καθομιλουμένη έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Παλιά η ελληνική οικογένεια έκανε διακοπές στο χωριό με τους γονείς-παππούδες , εμείς οι σαραντάρηδες και άνω το έχω ζήσει αυτό. Μέ την άνθιση της οικονομίας αλλάξανε τα γούστα της μεσαίας τάξης. Έμαθε το χοοτέλ (hotel) , τις διακοπές στο εξωτερικό . Όταν δε ο Σημίτης έλεγε ότι έχουμε δυνατή οικονομία έμαθε και τα διακοποδάνεια. Όλα αυτά δείχνανε μια ευημερία και αυτό γιατί έδειχνε δυναμική η μεσαία τάξη.
Όμως ήρθε η κρίση και το παραμύθι τελείωσε, τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους Ευρωπαίους. Η κρίση πρώτα κτύπησε τις ΗΠΑ το 2008 με την Lehman Brothers και μετά την Ευρώπη . Την πλήρωσαν οι ευάλωτες οικονομίες και μέσα σε αυτές ήταν και η Ελλάδα. Το μόνο παρήγορο για τον Έλληνα είναι πως η οικονομική κρίση δεν είναι ελληνική αλλά ευρωπαϊκή. Με το μεγάλο πρόβλημα να το έχει ο Ευρωπαϊκός Νότος.
Όπως προανέφερα η υπερδύναμη Αμερική έχει και αυτή τα δικά της οικονομικά προβλήματα δεν έχει συνέλθει ακόμα . Με μια διαφορά οι ΗΠΑ είναι οικονομική υπερδύναμη και ορίζει τους κανόνες της οικονομίας και πόσο έχει δικαίωμα να χρωστά ενώ οι μικρές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ελλάδα δεν έχουν αυτό το δικαίωμα. Το δίκαιο του ισχυρού βλέπεται.
Παρόλη την δύναμη που έχει δεν μπορεί να βοηθήσει άμεσα στην ανάκαμψη της οικονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο ώστε να ξεφύγουμε από την ύφεση.
Το απλοϊκό ερώτημα που πάει το χρήμα που βρίσκεται; Δυστυχώς επιβεβαιώνεται ο κανόνας που λέει το χρήμα πάει στο χρήμα. Επειδή παρακολουθώ , όποτε προλαβαίνω , τι κάνουν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχω ως παράδειγμα το τι γίνεται στην Ισπανία ενώ το 21% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας ο αριθμός των εκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 13%. Τι σημαίνει αυτό ότι η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών ανοίγει. Οδηγούμαστε πλέον σε εποχές κοινωνικής ανισότητας. Επίσης η ανεργία στην Ισπανία είναι στο 26% ενώ 400.000 Ισπανοί έχουν χάσει ή θα χάσουν τα σπίτια τους από κατασχέσεις. Ο λόγος που παρακολουθώ την Ισπανία είναι γιατί την έχω ως οδηγό για το τι πρόκειται να γίνει μελλοντικά στην Ελλάδα.
Ένα άλλο πλήγμα που δέχεται η μεσαία τάξη είναι ότι χάνεται το κοινωνικό κράτος που είναι η ασφάλεια του πολίτη. Όταν ο πολίτης μένει ξεκρέμαστος από παντού πως θα οδηγηθούμε ξανά στην ευημερία και στην επανάκαμψη της οικονομίας;
Πήρε περίπου 60 χρόνια για να υπάρξει οικονομική ευημερία και από το 2008 , μέσα σε πέντε χρόνια, η μεσαία τάξη χάνει τα δικά της προνόμια που με τόσο κόπο απέκτησε.
ΥΓ
¨Οταν διαλύεται η μεσαία τάξη λογικό είναι να μιλάμε για την θεωρία των δύο άκρων. Η θεωρία των δύο άκρων έρχεται στην επιφάνεια λόγω ότι διαλύεται η μεσαία τάξη, αυτό κατά την ταπεινή μου άποψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου