To δημόσιο μήνυμα του κ. Σόιμπλε προς τον κ. Τσίπρα από το Νταβός δεν χωρά παρερμηνείες. Ούτε το μήνυμα των επαγγελματικών ομάδων που θίγονται στο εσωτερικό προς την κυβέρνηση. Τα τρία σενάρια.
Στη διεθνή πολιτική και διπλωματία δεν υπάρχουν φιλίες. Υπάρχουν μόνο συμφέροντα.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο η τωρινή όσο και η προηγούμενη, δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνονται.
Η προηγούμενη κυβέρνηση επέσειε τον μπαμπούλα του κ. Τσίπρα στους δανειστές, όταν οι διαπραγματεύσεις έφταναν σε δύσκολο σημείο, για να τους πείσει να κάνουν πίσω και αποτύγχανε.
Οπως και τότε, έτσι και τώρα, το ΔΝΤ ήταν ο κακός της τρόικας.
Τα στελέχη του δήλωναν στην ελληνική πλευρά πως δεν τους ενδιέφεραν τα πολιτικά της Ελλάδος.
Η σημερινή κυβέρνηση θέλει να τελειώσει με την πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος το ταχύτερο δυνατόν, για να έχει αρκετό πολιτικό χρόνο ώστε να ξανακερδίσει τις εκλογές.
Επισείει λοιπόν τον κίνδυνο να μη βγει το πρόγραμμα, αν υπάρξει καθυστέρηση στην πρώτη αξιολόγηση, και πιέζει για να τελειώσει σύντομα.
Όμως, δεν αντιλαμβάνεται ότι η ταχεία ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι κυρίως στο χέρι της και απαιτεί την ευθυγράμμιση με τα θέλω των δανειστών σε μεταρρυθμίσεις-κλειδιά, που όμως προκαλούν τη μήνη οργανωμένων επαγγελματικών ομάδων.
Στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με το κουαρτέτο, καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα με την προηγούμενη.
Το ΔΝΤ είναι πάλι ο κακός και η Κομισιόν είναι η καλή.
Ξεκινά λοιπόν εκστρατεία για να διώξει το Ταμείο από το πρόγραμμα.
Όμως, δεν αντιλαμβάνεται ότι αφενός κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο λόγω Γερμανίας και αφετέρου, πως οι δανειστές τα βρίσκουν συνήθως μεταξύ τους και μετακινούνται πιο κοντά στις θέσεις του ΔΝΤ.
Επιπλέον, δίνει λόγους σε κάποια στελέχη του ΔΝΤ να είναι πιο αυστηρά προς τις ελληνικές θέσεις.
Ο κ. Σόιμπλε ήταν ακόμη μια φορά σαφής χθες στο Νταβός, τονίζοντας ότι δεν μπορεί να ζητήσει από το γερμανικό κοινοβούλιο εγκρίσεις για το ελληνικό πρόγραμμα χωρίς το ΔΝΤ.
Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο η κυβέρνηση να πιέζεται από τον χρόνο και τους ελεγκτές των δανειστών για εφαρμογή των συμφωνηθέντων από τη μια πλευρά και τους θιγόμενους επαγγελματίες και αγρότες, από την άλλη, για μη εφαρμογή τους.
Αρκετοί fund managers, έχοντας δει πού πάει το πράγμα εντός κι εκτός Ελλάδος, εδώ και μέρες έθεταν ένα ερώτημα.
Πώς θα αντιδράσει ο πρωθυπουργός σε μια τέτοια περίπτωση;
Τρία σενάρια θα μπορούσαν να δώσουν απάντηση.
Πρώτον, η κυβέρνηση θα μπορούσε να φθάσει σε συμφωνία με τους δανειστές για το ασφαλιστικό, τα δημοσιονομικά κ.τ.λ. και να την περάσει από τη Βουλή.
Είναι το καλό σενάριο για την ίδια και εξασφαλίζει τη χρηματοδότηση της χώρας.
Δεύτερον, η κυβέρνηση θα μπορούσε να φτάσει σε συμφωνία αλλά να μην μπορέσει να περάσει τα νομοσχέδια από τη Βουλή.
Στο δεύτερο σενάριο θα δρομολογηθούν πολιτικές εξελίξεις που πιθανόν θα οδηγήσουν είτε σε κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής είτε σε εκλογές.
Τρίτον, ο κ. Τσίπρας διαφωνεί με τους δανειστές και δεν αποδέχεται να εφαρμόσει τα μέτρα.
Σ' αυτό το σενάριο, πολλά θα μπορούσαν να συμβούν, κυρίως άσχημα.
Δεν γνωρίζουμε ποιο από τα τρία σενάρια θα αποδειχθεί σωστό. Γι' αυτό θα πρέπει να περιμένουμε μερικές εβδομάδες.
Όμως, κάποια πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν.
Ολοι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων είναι το «κλειδί» για μια γρήγορη αξιολόγηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου