Κάτω από την επιφάνεια του software (δηλαδή αυτού που βλέπει ο χρήστης στην οθόνη) το οποίο χρησιμοποιούμε καθημερινά (MacOS X, Facebook) γίνεται... της κακομοίρας από χακιές και μαϊμουδιές στον κώδικα, που μόλις και μετά βίας λειτουργούν. Αλλά λειτουργούν! Φανταστείτε να αποσυναρμολογούσατε ένα Boeing 747 και να διαπιστώνατε ότι τα μηχανήματα του πιλοτηρίου και της πλοήγησής τους είναι κολλημένα μεταξύ τους με σελοτέιπ και συρματάκια.
Αλήθεια #2
Το 25% του χρόνου που ξοδεύει ένας προγραμματιστής ή μια ομάδα στην ανάπτυξη ενός application,αφορά στο να 'μαντέψει' το τι μπορεί να κάνει λάθος ο τελικός χρήστης του. Κάθε πρόγραμμα γράφεται, σχεδιάζεται, συντάσσεται με τον τελικό χρήστη κατά νου, άρα οι προγραμματιστές εκτός από το πώς σκέφτονται οι ίδιοι, πρέπει να σκεφτούν απλά και λαϊκά, σαν να ήταν ένας απλός χρήστης.
Αλήθεια #3
Ο προγραμματιστής ή ο developer, δεν είναι ο τεχνικός που θα σου φτιάξει το PC σου. Όχι. Τελεία και παύλα. Ο προγραμματιστής είναι αυτός που πρέπει να γνωρίζει ένα PC «μέσα – έξω» αλλά δεν έπεται ότι ξέρει και να το επιδιορθώνει. Είναι αυτός που θα σκεφτεί πως θα ενορχηστρώσει τον κώδικα για να δημιουργήσει έναν αλγόριθμο, φερ' ειπείν, ώστε να εκμεταλλευτεί το hardware ενός gadget ή ενός PC. Δεν είναι ο τεχνικός των PC.
Αλήθεια #4
Οι προγραμματιστές σκέφτονται.Δεν δακτυλογραφούν.Ο προγραμματισμός έχει να κάνει με τη σκέψη.Την βαθιά, αναλυτική σκέψη και όχι με τη δακτυλογράφηση. Αντίθετα με τα στερεότυπα των media, οι προγραμματιστές ΔΕΝ κοπανάνε ολημερίς κι ολονυκτίς πληκτρολόγια.Πρώτα σκέπτονται. Σκέπτονται το πρόβλημα, κι απαριθμούν όλες τις πιθανές λύσεις του –ξεκινώντας το μέτρημα από το 0 κι όχι από το 1- και πολλές φορές κοιμούνται με αυτό ή περιμένουν να κοιμηθούν οι άλλοι για να βρεθούν στο δικό τους "Τhe Zone" το χώρο που τίποτε άλλο δεν έχει σημασία για να λύσουν το πρόβλημα ή τα προβλήματα. Πρώτα συμβαίνει αυτό και μετά βγάζουν το άχτι τους στο πληκτρολόγιο δοκιμάζοντας όλες τις πιθανές λύσεις.
Αλήθεια #5
Ένας «γονιός» μπορεί να σκοτώσει τα «παιδιά» του όταν ολοκληρώσουν το έργο που τους ανέθεσε. Μια δήλωση που στον πραγματικό κόσμο ακούγεται ως θηριωδία, στον κόσμο των προγραμματιστών αποτελεί καθημερινή πρακτική αφού,στην ιεραρχία των εντολών ενός προγράμματος έχουν επικρατήσει αυτές οι ονομασίες. Έτσι, σε διάφορες γλώσσες προγραμματισμού μέρος του προγράμματος που ονομάζεται Parent (γονιός) δημιουργεί ένα ή περισσότερα περισσότερα παιδιά (Child) για να του κάνουν "θελήματα" (π.χ συνδέσουμε τον Server). Όταν ολοκληρώσουν τη δουλειά η επόμενη εντολή συνήθως είναι "Kill".
+ 1 Αλήθεια Bonus
Δεν ενδιαφέρει κανέναν προγραμματιστή το πόσο «άσχετοι» είστε με τους υπολογιστές. Όπως δεν ενδιαφέρει και εσάς το πόσο γνώστες των υπολογιστών είναι οι προγραμματιστές. Οπότε –θερμή παράκληση πολλών προγραμματιστών- σταματήστε να επιδεικνύετε και να υπερηφανεύεστε για την ασχετοσύνη σας σε προγραμματιστές («Καλά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ΑΣΧΕΤΟΣ είμαι με τους υπολογιστές»)
Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου