ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΨΕΜΑΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ

 του Σπύρου Στουραϊτη

Μετά δαφνών, βαΐων και φοινίκων και τα μυαλά χυμένα στο πάτωμα κατάμεστα από ατομικισμό, ματαιοδοξία, και απαιδευσιά φρόντισαν να υποδεχθούν οι κατ' επίφασην συνέλληνες την τρέχουσα Κυβέρνηση. Το προοίμιο συνοδεύτηκε με "ωσαννά" στη μορφή τσάμικων στην καρδιά των Αθηνών τη μοιραία εκείνη νύχτα. Με τη βραχεία μνήμη και διαπράττωντας τα ίδια προ τριετίας λάθη τους φροντίζουν για το μέλλον μου και το μέλλον σου ενισχύοντας τη δραματικότητα της κατάστασης ένας εκλογικός νόμος που τους δίνει το αβαντάζ και αφού εκλεχθούν λυσσάνε για την ανάκληση του. Ο Έλληνας ποτέ του δεν έμαθε πότε να πει το "άρον άρον σταύρωσον (πολιτικά) αυτόν" και το απέδειξε δις. Μία με το δημοψήφισμα που όχι μόνο προκάλεσε διχασμό, επέβαλε έξοδα αλλά επέφερε και ένα απεχθές και επονείδιστο μνημόνιο που λίγοι είχαν την πολιτική κρίση να το προβλέψουν (προσπαθώ να χρησιμοποιήσω τα λόγια εκείνου του πολιτικού φερέφωνου που αποστάτησε ενώ οδήγησε μερίδα ψηφοφόρων να στηρίξουν μια Κυβέρνηση που έπειτα καταδίκασε). Προσπαθώ μάταια τυφλός να βρω την ελπίδα μέσα σε αυτή τη χαοτική και πυκνή ομίχλη που προκάλεσαν στην πατρίδα μου και εκείνη χάνεται δίπλα μου σα σταγόνες στο χέρι μικρού παιδιού. Αναρωτιέμαι τι χρώμα έχει τώρα η ψυχή εκείνων των "πνευματικών ταγών" και "καλλιτεχνών" που πήραν θέση και ανέδειξαν το αποτέλεσμα, τι χρώμα άραγε να έχει η άγνοια, τι χρώμα να έχει η παραπληροφόρηση που υπηρετούν στο κανάλι τους και ο γνωστός κωμικός με το κότερο στη θέση του "υπουργού προπαγάνδας". Το χρώμα του χρήματος αποκρίνεται μια φωνή μέσα μου. Το χρώμα του θανάτου των προσφυγόπουλων που είναι ανάξιοι να αποτρέψουν. Ένα πρόβλημα που υφίσταται λόγω του πολέμου στη Συρία που διαδραματίζεται χρόνια. Μέσα σε όλα αυτά ο αχαρακτήριστος νεοέλληνας διαπράττει το ίδιο έγκλημα για δεύτερη φορά ή μάλλον για τρίτη, μέσα σε τρία χρόνια. Ισορροπώντας σε φρούδες ελπίδες και κίβδηλες υποσχέσεις αυτή τη φορά ψηφίζει ΝΑΙ. Ναι στο λάθος, ΝΑΙ στην πενία, ΝΑΙ στην αθλιότητα, ΝΑΙ στον εξανδραποδισμό, ΝΑΙ στη ποδηγέτηση, ΝΑΙ στην ένδεια, ΝΑΙ στην απομόνωση, NAI στην αποχαύνωση, ΝΑΙ σε όσα του χαϊδεύουν τα αυτιά, ΝΑΙ στο θάνατο. Κάπου εδώ θα βιαστείτε να με χρωματίσετε κομματικά, να με χαρακτηρίσετε και να μου κολλήσετε τη ρετσέτα του υποστηρικτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης αδύναμης να εκλεγεί, που μάλλον προτιμά να μένει έξω απ' το χορό, εκείνου του συνονθυλεύματος "μεγάλων" πολιτικών ανδρών που σας εξώθησαν είτε στην εκλογή των εν λόγω κατάπτυστων, είτε στην εν γένη γενική αποστασιοποίηση. Οπότε αντιλαμβάνεστε πως λανθάνετε. Η καταστροφή το τέλμα και το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει είναι ντε φάκτο και πολύ φοβάμαι ότι εκεί που το πάνε και θα γίνει σύντομα και ντε γιούρε. Δε θα μπω στη διαδικασία να επιρρίψω και να μεταβιβάσω ευθύνες στην Ευρώπη η οποία απαρτίζεται από κράτη που λογικό είναι στα πλαίσια του ελεύθερου ανταγωνισμού να δίνουν μια προτεραιότητα στις δικές τους ανάγκες. Και δη η αδιαφορία της Ευρώπης οξύνεται όταν πας να "διαπραγματευτείς" δίχως πλάνο, συνεννόηση, εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης αλλά προδοσίας, όταν να πουλήσεις lifestyle και έχοντας ως αυτοσκοπό την αυτοϊκανοποίηση (ας την εννοήσει όπως θέλει κανείς, το ίδιο πράγμα είναι σε αυτή την περίπτωση) και κυρίως όταν πας να εκβιάσεις τρέφοντας τις εξτρεμιστικές σου ιδεολογίες. Για την ταμπακιέρα όμως τίποτα. Tα ψέματα είναι όμορφα, με αυτά φτάνεις ότι δε μπορείς να ζήσεις, χτίζεις κόσμους όπως εσύ θες. Είναι όμως κολάσιμα και είναι αδιαφιλονίκητο πως θα σε οδηγήσουν ΄με τρόπο γλυκό στον αιώνιο θάνατο, δίχως επιστροφή. Εκεί θα οδηγηθείτε πολιτικά και εσείς κάποια μέρα, γιατί η μέθοδος της μαθηματικής επαγωγής είναι ακατάρριπτη, ευελπιστώ πριν κατακερματίσετε τελείως την πατρίδα μου, εκείνη που ψυχικά με σκότωσε για πάντα.