ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

του Σπύρου Στουραϊτη

Το σκότος έντυσε το γυμνό κορμί της Αθήνας καθώς 153 περιχαρείς δήμιοι έκοψαν το σχοινί του αίσχους της μνημονιακής λαιμητόμου που ακολούθως εισχώρησε ως και το μεδούλι της πατρίδας μας, με τους αρχαίους θεούς να σπαράζουν συλλήβδην στο ρυθμό που τρέμει το φυλλοκάρδι του κάθε Έλληνα κάθε φορά που ακούει αυτό το αποτρόπαιο ΝΑΙ. Για μια ακόμα φορά ο τίτλος του φονιά για τα σκυφτά πολιτικάντια επιβεβαιώνεται επιφέροντας μια απύθμενη ένδεια, τον ά-κρατο κρατ-ισμό όπως και την μεταμόρφωση της εργασίας, με την προϋπόθεση ότι υφίσταται, σε αυτοσκοπό για την έκτιση "της ποινής" των μικρών και μεσαίων οικονομικά δυνητικά Ελλήνων πολιτών μέσα από μια διαδικασία πληρωμής ασφυκτικών δασμών(!) Η πορεία όμως στον εγχώριο και έξωθεν επιβεβλημένο αυτό Γολγοθά δε σταματά εδώ είναι χρονικά στημένη καταλλήλως με τέτοιο τρόπο ώστε να υποστέλλεται σιωπηλά κάθε αντίδραση, να φιμώνεται με "το γαρίφαλο" κάθε άποψη και να περνούν τα μέτρα αναίσχυντα και ανεπαίσθητα.
Ο πολίτης;
Από θύμα να μετουσιώνεται σε θύτης.
Γιατί η σιωπή, αδράνεια και η απραξία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι μέγιστο και ειδεχθές έγκλημα. Το ειδεχθές αυτό έγκλημα όμως δε σταματά στο θάνατο, ο οποίος έχει ανεπίστρεπτη επέλθει. Η βαναυσότητα, η φρικίαση και η ασέλγεια στο νεκρό κορμί της χώρας μας θα πάρει θέση με τη δική μας σφραγίδα και υπογραφή στις επόμενες εκλογές, για μια ακόμα φορά. Το δικτατορικό μνημονιακό τέρας που για εμένα πλέον δεν έχει κομματική στόφα, αλλά είναι μια ολότητα, ένα συνονθύλευμα σε μορφή λούπας θα αναγεννηθεί και με λαϊκή εντολή, παντοδύναμο, σα λαίλαπα θα διασπείρει κλιμακωτά φρικαλεότητες, καπηλεύοντας τη λαϊκή βούληση και η γραφή αυτή εδώ θα εκπληρωθεί, επιβεβαιώνοντας πάντοτε την Ιστορία.
Θα σταθώ σε ένα σημείο και θα θέσω ένα ερώτημα. Τι είναι άραγε χειρότερο κάποιος που απαρνείται το Σταυρό, την Ελλάδα, την Οικογένεια και συνιστά την κυβέρνηση σε μια χώρα που χτίστηκε πάνω σε αυτούς τους ακρογωνιαίους λίθους; Ή κάποιος που τα καπηλεύεται για να εισχωρήσει σε αυτή; Δε θέλω να επαληθευτώ, ούτε να φορέσω το προσωπείο του γραφικού κινδυνολόγου, ποτέ δε το έκανα και ούτε θα το κάνω. Όμως το αίμα του αδελφού ζεστό θα κυλά από μαχαιριά αδελφού με παρεμβολές από την ομογένεια. Η γεωπολιτική αναμπουμπούλα και ο εγχώριος αναβρασμός σε συνδυασμό με την πανθομολογούμενη δημοσιοϋπαλληλοποίηση, αποσύνθεση και αποδόμηση, πρώτα στο πνεύμα, του καθαρά διακοσμητικού στρατού μας ίσως οδηγήσει μέχρι και σε εδαφικές απολέσεις. Ένα μονάχα πράγμα φοβάμαι την ηρωοποίηση νυν φονιάδων κατά τα εν λόγω γεγονότα. Συνέβη πριν 40 χρόνια.
Και εκεί που πάω να πω με έναν αναστεναγμό αισιοδοξιάς μεγαλύτερος Ο εν ημίν παρα Ο έν τω κόσμω τρώω τη μεγαλύτερη ήττα μες τη μάπα, στη σκέψη των διαπλεκόμενων ρασοφόρων που αρκούνται σε ηλίθια ξεσπάσματα, ενώ υπό την ανοχή τους πεθαίνουν τα Ελληνόπουλα, με αποτέλεσμα να αποστρέφουν το λαό απο το Φως. Ας αναφέρω την αμύθητη και ακράδαντη περιουσία της εκκλησίας. Χαρακτηριστικά, στο Βυζάντιο οι ιερείς έλιωναν τα χρυσά καντήλια της Αγιάς Σοφιάς για να σώσουν την Αυτοκρατορία, σήμερα όμως τα μυαλά και οι ψυχές των Ελλήνων έχουν λιώσει πεσμένα στα πατώματα υπό την ανοχή και ίσως δράση των παπάδων.
Δε θα εθελοτυφλώ, ούτε θα είμαι είμαι οπτιμιστής χαμένος μέσα σε αυτό το σκηνικό αλλά και παρασκήνιο, ο λαός πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του κατά πάντα και δια πάντα.