Ο λόγος είναι ότι η πλήρης εφαρμογή του Κοινοτικού Κανονισμού και οι περιορισμοί που έχουν τεθεί για την αλιεία καθώς και η σημαντική μείωση των ιχθυαποθεμάτων στις ελληνικές θάλασσες έχουν μειώσει δραματικά το εισόδημά τους.
Σύμφωνα με τα πρώτα ανεπίσημα στοιχεία...
υπολογίζεται ότι το 2011 απέσυραν τελικά τα καΐκια τους περίπου 2.000 ψαράδες, που αντιπροσωπεύουν το 40% των επαγγελματιών της μέσης αλιείας!
Είναι γνωστό ότι οι τράτες, οι μηχανότρατες και οι βιντζότρατες επλήγησαν περισσότερο από όλα τα άλλα αλιευτικά εργαλεία.
Έτσι, οι ιδιοκτήτες των αλιευτικών σκαφών σπεύδουν να αποσύρουν τα αλιευτικά τους σκάφη και να εισπράξουν την αποζημίωση από «το σπάσιμο των σκαφών τους».
Η Ελλάδα μπορεί να διαθέτει τον πρώτο αλιευτικό στόλο στην Ευρώπη, όσον αφορά τον αριθμό των σκαφών, ωστόσο είναι έβδομος σε χωρητικότητα.
Ο προβληματισμός είναι έντονος στις αρμόδιες υπηρεσίες επειδή «η διαχείριση της μικρής παράκτιας αλιείας είναι μείζον θέμα για την Ελλάδα, αφού η οικονομία των τοπικών παράκτιων κοινωνιών μας συνδέεται άμεσα με την εν λόγω δραστηριότητα».
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υφυπουργείου Ναυτιλίας, η συνολική παραγωγή στην Ελλάδα ανέρχεται σε 118.634 τόνους ψάρια, από τους οποίους οι μηχανότρατες και τα γρι-γρι παράγουν τους 59.465 τόνους και η παράκτια αλιεία τους 59.169 τόνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου