Το ταξίδι του Αντώνη Τρίτση

Συμπληρώνονται τη Δευτέρα 7 Απριλίου 22 χρόνια από τον θάνατο του Αντώνη Τρίτση, πρώην υπουργού και πρώην δημάρχου Αθηναίων, και βέβαια έχει καταντήσει κοινοτοπία να γράφει κανείς κάθε χρόνο ότι η απουσία του είναι αισθητή.

Σε μια εποχή που το πολιτικό μας σύστημα αλλά και οι ταγοί του αμφισβητούνται από τους πολίτες, σε μια εποχή που όλοι οι θεσμοί βρίσκονται σε κρίση και η κοινωνία υποφέρει, η απουσία πολιτικών όπως ο Τρίτσης είναι αισθητή και υποχρεωτική η σύγκριση.

Πολιτικοί με την ιδεολογική και πολιτική του συγκρότηση και συνέπεια, με τις γνώσεις του και τη σύγχρονη αντίληψή του για τον κόσμο, με το ήθος του και την εντιμότητά του, με την αφοσίωσή του στην Ελλάδα και τον ελληνισμό και, τέλος, με τον σεβασμό του στους πολίτες, σπανίζουν σήμερα και είναι αυτό που οι πολίτες αναζητούν και περιγράφουν ως «νέο».

Οι σημειώσεις 
Μεταφέρουμε εδώ κι αυτήν τη μαρτυρία ως δείγμα αξιολόγησης του προσωπικού τμήματος του αρχείου του σε συνάρτηση πάντοτε με την εκτίμηση του ρόλου του Τρίτση: «Άρχισα καιρό πριν, συστηματικά, όπως πίστευα, να μελετώ και να μαζεύω σημειώσεις για να γράψω ένα βιβλίο για την Ελλάδα. Ήθελα να παρουσιάσω μια κάποια πλευρά της αδικίας, που την πνίγει, και να δείξω ότι δεν θα κρατήσει έτσι η κατάσταση για πολύ. Μελετούσα λοιπόν συστηματικά. Πλάι μου ή και καμιά φορά από κάτω μου τα γεγονότα τρέχανε. Ο χρόνος με έπνιξε: δεν έχω καιρό πια. Άφησα τη μελέτη και γράφω ό,τι έχω μέσα μου για τη χώρα μου και τον κόσμο μου, που με πνίγει. Την αγάπη μου, τον θαυμασμό μου, την οργή μου, την απελπισία μου, την πίστη μου για τ’ αύριο, για λευτεριά και Επανάσταση. Αρχίζω λοιπόν».


Και αυτό ήταν η αρχή… για μια πορεία που σημαδεύτηκε από τη συνέπεια και τον αγώνα…

πηγή: http://www.topontiki.gr/article/71572