Λογική στο νερό

Του Μπαμπη Παπαδημητριου
ΑΡΧΕΙΟ ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ 03.08.2008
Κοντά στα 15 εκατομμύρια ευρώ πληρώνουμε οι φορολογούμενοι για να μεταφέρεται νερό στα νησιά που δεν έχουν αρκετό. Κόστος: 8Ÿ ανά κυβικό μέτρο. Αλήθεια, αν κάτοικοι, παραθεριστές και επιχειρήσεις πλήρωναν το πραγματικό κόστος του νερού, τι θα συνέβαινε στον τουρισμό και γενικότερα; Κανείς δεν ξέρει, γιατί κανείς δεν έχει μελετήσει το πρόβλημα.

Από την άλλη, το κόστος για την απόκτηση πόσιμου νερού ύστερα από αφαλάτωση μπορεί να φτάσει στο 1,30Ÿ. Μια απλή σύγκριση ανάμεσα στα δύο αυτά ποσά θα έκανε κάθε κυβέρνηση που βιάζεται για την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών. Οταν μάλιστα υπάρχουν διαθέσιμοι κοινοτικοί πόροι για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας, όπως επιβεβαιώνει ο αρμόδιος υφυπουργός Γιάννης Παπαθανασίου, τότε ο γρίφος της ακινησίας μας γίνεται εξοργιστικός.

Είχα κατά νου τον χαρακτηριστικό τρόπο με τον οποίο ο Στέφανος Μάνος είχε ρωτήσει τους Θεσσαλονικείς, σε μια από τις συζητήσεις για το Χωροταξικό που είχαν οργανώσει «Κ» και ΣΚΑΪ: «πόσο πληρώνετε το κυβικό;». Η απάντηση της τεχνοκρατικής αφρόκρεμας της όμορφης πόλης είχε επιβεβαιώσει ότι η αφαλάτωση συμφέρει ακόμη και τη βόρεια Ελλάδα. Ποια θα ήταν αλήθεια τα αποτελέσματα αν η συζήτηση γινόταν οργανωμένα στις περιοχές με τη μεγαλύτερη ανάγκη; Δεν αποτελεί αυτό θέμα άμεσης προτεραιότητας για το υπουργείο Εργων και «Περιβάλλοντος», που θα έπρεπε να τύχει της ίδιας επιμονής του κ. Σουφλιά με την εκτροπή του Αχελώου; Δεν ισχύει το ίδιο και για το υπουργείο «Νησιωτικής Πολιτικής», που δείχνει να έχει ξεχάσει παρόμοια θέματα;

Η επάρκεια και η ποιότητα του νερού συνδέονται άμεσα με τις εξελίξεις σε κρίσιμους τομείς: Νέες αγροτικές παραγωγές, υψηλής και ανταγωνιστικής ποιότητας, ικανές να δώσουν ανάλογο περιεχόμενο σε συγγενικούς τομείς αλλά και στις εξαγωγές. Επέκταση τουριστικού προϊόντος υψηλής ποιότητας και παράλληλη αξιοποίηση νέων περιοχών για την εξάπλωση της ευρωπαϊκής δευτερεύουσας κατοικίας. Επίλυση δύσκολων προβλημάτων διαχείρισης λυμάτων στην περιφέρεια. Αφορούν δηλαδή πολλαπλούς τομείς, διάσπαρτους σε υπουργικές, νομαρχιακές και δημοτικές αρμοδιότητες. Και γι' αυτό το λόγο έπρεπε να αποτελούν κεντρικά στοιχεία στον χωροταξικό σχεδιασμό, δίπλα στους δρόμους, την ενέργεια και τις ειδικές δραστηριότητες.

Η λύση απαιτεί εθνικό σχέδιο. Επειδή χρειάζεται φτηνή ενέργεια και καλής ποιότητας έργα, θα περάσει από τα χέρια των μεγάλων κατασκευαστικών και ενεργειακών εταιρειών. Οπως ήδη συμβαίνει παγκοσμίως. Η κυβέρνηση πρέπει να ξεκινήσει σύντομα μια σοβαρή μελέτη, να οργανώσει τις ομάδες των νησιών και περιοχών, να αντιμετωπίσει τα συμφέροντα των (ευτυχώς ολίγων) κυκλωμάτων του νερού, να ξεκινήσει ένα πιλοτικό έργο - όπως η εκμετάλλευση των υπολειμμάτων της Ψυτάλλειας, η τροφοδοσία της Αίγινας με υπόγειο αγωγό και η εγκατάσταση μικρών ενεργειακών πάρκων. Ας βάλουμε λίγη λογική στο νερό!

Έντυπη
http://www.kathimerini.gr/710343/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/logikh-sto-nero