Απευθύνθηκε, λοιπόν, σε έναν γνωστό του δάσκαλο του ξίφους και του ζήτησε οδηγίες τουλάχιστον για το πώς να πεθάνει έντιμα. «Θα χαρώ πολύ να σε βοηθήσω», του είπε ο ξιφομάχος, «αλλά σέρβιρέ μου πρώτα, σε παρακαλώ, λίγο τσάι και μετά τα λέμε». Ο δάσκαλος του τσαγιού, ευχαριστημένος που για τελευταία φορά θα μπορούσε να εξασκήσει την τέχνη του λίγο πριν πεθάνει, συγκεντρώθηκε τέλεια και εκτέλεσε όλη την τελετή, ξεχνώντας πλήρως όλη την υπόθεση με τον σαμουράι.
Ο ξιφομάχος εντυπωσιάστηκε πολύ με την τέλεια αυτοσυγκέντρωση του Τατζίμα και του είπε: «Δεν έχω να σε διδάξω τίποτε. Η αυτοσυγκέντρωσή σου είναι τόσο μεγάλη, που μπορείς να αντιμετωπίσεις οποιονδήποτε ξιφομάχο. Πήγαινε στη μονομαχία, φαντάσου ότι πρόκειται για μια τελετή του τσαγιού, αυτοσυγκεντρώσου όπως έκανες πριν από λίγο, σήκωσε το ξίφος σου πάνω από το κεφάλι σου και περίμενε την επίθεση του σαμουράι». Πράγματι, ο Τατζίμα, αφού ευχαρίστησε τον ξιφομάχο, έκανε ό,τι ακριβώς τον συμβούλεψε και στάθηκε απόλυτα συγκεντρωμένος απέναντι από τον αντίπαλό του, με το ξίφος του υψωμένο πάνω από το κεφάλι του.
Τότε, ο σαμουράι ένοιωσε τον Τατζίμα σαν να είναι ένας συμπαγής βράχος και αισθάνθηκε ότι είχε απέναντί του έναν πανίσχυρο αντίπαλο, τον οποίο δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να νικήσει. Αμέσως, γονάτισε μπροστά του, του ζήτησε συγγνώμη για την απρέπειά του και τον παρακάλεσε να τον δεχτεί για μαθητή του.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ 69 ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου