Για τον ΔΑΣΚΑΛΟ

«Όταν κάποιος έχει εκλεγεί με ένα συνδυασμό και διαφωνήσει δεν ανεξαρτητοποιείται άλλα παραιτείται… Δηλαδή Μπάμπη και Σταύρο αν είχατε εκτεθεί με το ΚΚΕ θα είχατε εκλεγεί; ΟΧΙ. Άρα οι ψήφοι δεν είναι δικές σας αλλά της παράταξης που σας προώθησε. Για τα μπάζα λοιπόν είσαστε κύριοι ΤΙΜΙΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ...»
Το παραπάνω σχόλιο γράφτηκε στο διαδικτυακό τόπο aeginanew.blogspot.com στις 9 Σεπτεμβρίου 2011 και ώρα 9:36 π. μ. 
 
Το κακό είναι ότι παρόμοια είναι αυτά που ακούγονται στους συνήθεις χώρους πολιτικών συζητήσεων, όπως είναι τα καφενεία ή γενικά σε παρέες που συζητάνε πολιτικά θέματα. Εφ’ όσον αυτού του είδους οι συζητήσεις έχουν πολιτικό περιεχόμενο, δεν θα μπορούσα να ισχυρισθώ ότι δεν με αφορούν άμεσα ή έμμεσα. Κάτι τέτοιο ας το κρίνει ο αναγνώστης. 
Αποφάσισα λοιπόν να τοποθετηθώ ευθαρσώς τώρα, σε αυτή την χρονική στιγμή, αφού έπεσε η αυλαία του πολιτιστικού καλοκαιριού με το Fistiki Fest.
Κατ’ αρχήν δεν αναφερόμαστε στα πολιτικά κόμματα αλλά σε τοπικούς συνδυασμούς, σε τοπικές παρατάξεις, όπου ο καθένας μας πορεύεται σύμφωνα με τα τοπικά πολιτικά του κριτήρια και όχι με τα πολιτικά του πιστεύω. Γνώμονας είναι (ή θα έπρεπε να είναι) το να οδηγηθεί το νησί στην υπέρβαση, ξεφεύγοντας από τα πολιτικά λάθη και πάθη του παρελθόντος. 
Ένας από τους λόγους που πήρα την απόφαση να είμαι υποψήφιος της παράταξης ΑΙΓΙΝΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ήταν ότι θα είχα την τιμή να βρίσκομαι στο ίδιο ψηφοδέλτιο με το πρότυπό μου, τον Μπάμπη Μαράκη τον ΔΑΣΚΑΛΟ, που είχα την τύχη να γνωρίσω όταν ήμουν τεσσάρων χρονών, τότε που εκείνος ήταν δάσκαλος στο Βαθύ. Με έβαζε λοιπόν ακροατή στο μονοθέσιο τότε σχολείο Βαθέος: σε μια τάξη 54 παιδιών, όπου δεν ακουγόταν κιχ. Γιατί ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ Μπάμπης Μαράκης ενέπνεε σε όλα τα παιδιά τον σεβασμό. Το 2006 στο βιογραφικό μου -σαν υποψήφιος τότε με τον συνδυασμό του Δημήτρη Μούρτζη- αναφέρθηκα στον ΔΑΣΚΑΛΟ, άσχετα αν ήμασταν «αντίπαλοι».
Ας πάμε όμως, στο δια ταύτα: Με ενοχλεί να συγκρίνουν ανόμοια πράγματα χωρίς να τα τεκμηριώνουν. Προπαντός όμως, με ενοχλεί η προσπάθεια απαξίωσης χωρίς να γίνεται τεκμηρίωση με στοιχεία.
Και κυρίως με ενοχλεί το να ξεχνάμε την αγάπη, τη συμπάθεια και το σεβασμό, όλα εκείνα τα στοιχεία, που δίνουν το ποιοτικό προβάδισμα στον αγώνα για την κατάκτηση της θέσης του δημοτικού συμβούλου. 
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι στις μεγάλες εταιρείες τα στελέχη των επιχειρήσεων έχουν δώσει την παραίτησή τους υπογεγραμμένη άμα τη προσλήψει τους, για να τους απολύσει ο εργοδότης τους όποτε αυτός κρίνει. Φυσικά αυτά τα στελέχη αμείβονται αδρά, δεν είναι εθελοντές στην εξουσία. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι τα στελέχη είναι που προσεγγίζουν τον εργοδότη. Στην περίπτωσή μας γίνεται το ακριβώς αντίθετο: ο υποψήφιος Δήμαρχος προσεγγίζει τον εκάστοτε υποψήφιο σύμβουλο. Σε αυτό το «παιχνίδι εξουσίας» υπάρχουν αυτοί που ζητάνε ανταλλάγματα και αυτοί που δίνουν λευκή επιταγή στον Δήμαρχο. Άσχετα με το όποιο αλισβερίσι οι υποψήφιοι είναι αυτοί που «απολύουν» τον Δήμαρχο όταν έρθει η ώρα και όχι ο Δήμαρχος αυτούς. 
Θεωρώ λοιπόν ότι αν ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ήταν υποψήφιος με οποιονδήποτε από τους άλλους δυνατούς συνδυασμούς μπορεί να ήταν και σε καλύτερη θέση, άσχετα αν θα ήταν θεωρητικά σε αντίθετους κομματικά χώρους. Γιατί πιστεύω ότι η αξία του είναι αναμφισβήτητη. 
Κλείνοντας θέλω να πω ότι αυτός που ακούει τα καθημερινά παράπονα των συμπολιτών του δεν είναι «γραφικός». Επιπλέον «μεθύστακας» είναι ο δημοτικός σύμβουλος που μέθυσε από την εξουσία, ενώ γραφικός γίνεται εκείνος, που παίρνοντας μια οποιαδήποτε θέση νόμισε ότι κατέκτησε τον κόσμο όλο… 
Δεν ξεχνώ και δεν παραγνωρίζω ποιοι μας έβαλαν στην θέση που είμαστε: Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι βιοπαλαιστές, οι αγωνιστές της ζωής και όχι τα συμφέροντα ή τα σόγια. Αυτοί οι άνθρωποι, που με την ψήφο τους έκαναν την δικιά τους επανάσταση! Δεν πρέπει να είμαστε κουφοί στα μηνύματά τους. Δεν πρέπει να είμαστε αγνώμονες σε αυτούς που μας έδωσαν την ευκαιρία να δείξουμε ποιοι είμαστε. Είναι βέβαιο ότι δεν είμαστε αλάθητοι, δεν διεκδικούμε για την πάρτη μας το αλάθητο του Πάπα…
Πρέπει όμως πάντα να έχουμε κατά νου ότι σαν αιρετοί κρινόμαστε κάθε μέρα. Και ο λαός που μας έχει εκλέξει δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένος πια να συγχωρέσει, όλους αυτούς που παρεκτρέπονται…
Ας δείξουμε λοιπόν –τουλάχιστον- τον απαιτούμενο ΣΕΒΑΣΜΟ σε πρόσωπα που το αξίζουν!
Κλείνω αντιγράφοντας αυτή τη φράση που είπε ο δάσκαλος: « πίστη στις αρχές και τις αξίες, σεβόμενος τους ανθρώπους που με τίμησαν με την ψήφο τους».
Υ.Γ. 
Θεωρώ ότι ο Δήμαρχος Σάκης Σακκιώτης είναι ένας έντιμος άνθρωπος. Τα προβλήματα ενός σχεδόν χρεωκοπημένου Δήμου είναι πολλά, τόσα που σου θολώνουν το μυαλό και σε αναγκάζουν να παρεκτραπείς. Ο Δήμαρχος κος Σακκιώτης δεν αμφισβητώ ότι προσπαθεί και αγωνίζεται για τον Δήμο…