Οι μονόπαντοι Παπανδρέου

Από την στήλη Οικονομαχίες του Πρώτου Θέματος
Αρθρογράφος Σωτήρης Χιωτάκης

Το απόστημα, λοιπόν, σπάει και σπάει με βίαιο τρόπο και όχι από μόνο του, όπως θα μπορούσε να έχει γίνει πριν μερικούς μήνες και, σίγουρα, πριν από καμιά τριετία, από τον χαλαρό, σήμερα, Καραμανλή, όταν το πράγμα ακόμη σε έναν βαθμό ελεγχόταν.
Αλλά τέτοια μέτρα δεν έχουν ληφθεί στην χώρα μας ποτέ στα χρόνια της μεταπολίτευσης! Κι αν έχουν, γενικά, ληφθεί ανάλογα μέτρα στην ιστορία του ελληνικού κράτους...
Το σπάσιμο του αποστήματος με τον τρόπο που γίνεται, δυστυχώς, δικαιώνει την αρθρογραφία μας όλο το προηγούμενο διάστημα.
Εκφράζω, δε, για μία ακόμη φορά την ελπίδα να μην δικαιωθεί εκείνη και ως προς το ότι η χώρα μας έπρεπε προ διμήνου να δανειστεί πολλά περισσότερα από τα 8 δισεκατομμύρια ευρώ που πήρε, έστω κι αν το επιτόκιο ήταν 6,2%, δηλαδή πολύ ψηλό.
Αλλά δεν είναι η ώρα να εστιάσω εκεί...
Θα σταθώ σε κάτι άλλο: οι Παπανδρέου – τουλάχιστον αυτοί που γνώρισα, γιατί για τον Γέρο δεν μπορώ να μιλήσω παρά μόνο με βάση ιστορικές μαρτυρίες – αποδεικνύονται ως κυβερνήτες αρκετά...μονόπαντοι!
Και εξηγούμαι: ο Αντρέας, ειδικά στην πρώτη περίοδο – αν και το περίφημο “Τσοβόλα δωσ’ τα όλα” με την ανατροπή της πολιτικής Σημίτη στην οικονομία ήταν το ΄87 – έδινε ...αβέρτα, από αυτά που δεν είχαμε!
Ήταν η πρώτη περίοδος κοινοτικών εισροών στην χώρα στις αρχές της 10ετίας του ΄80, ήταν τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, ήταν η επαγγελία της αλλαγής με τα αναδιανεμητικά της χαρακτηριστικά, ήταν όλα αυτά που επέτρεπαν και επέβαλαν, ίσως, την άσκηση μίας πολιτικής παροχών κυρίως στους τότε μη έχοντες – οι οποίοι, βεβαίως, είναι τώρα πλουτοκρατία ή, έστω, βολεμένοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία.
Αν δει κανείς την πορεία των οικονομικών δεικτών στην περίοδο 1982-1984, θα διαπιστώσει μία απίστευτη αναντιστοιχία αύξησης του πραγματικού ατομικού εισοδήματος προς την αύξηση της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης της οικονομίας.
Με πιο απλά λόγια, ο Αντρέας έδινε χωρίς να βάζει λιθαράκια για την ανάπτυξη, ώστε αυτό που έδινε σταδιακά να αναπληρωθεί ή και να αβγατίσει...
Ο Γιώργος; Μία από τα ίδια, αλλά από την ανάποδη! Η πολιτική του σε ένα βαθμό επιβάλλεται από την τραγική κατάσταση της οικονομίας.
Αλλά είναι κι αυτή μονοδιάστατη, όπως του πατρός.
Απλώς ...παίρνει!
Και, δυστυχώς, παίρνει με λάθος τρόπο. Γιατί αν μπορεί σε έναν βαθμό να δικαιολογηθεί ότι με αυτά τα σκληρά, τα άδικα – εδώ οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ θα ...επιστρέψουν τακτικές αποδοχές που έχουν ήδη λάβει για τους προηγούμενος δύο μήνες! - για την κοινωνία μέτρα, εξορθολογίζεται σε ένα βαθμό η παραδοσιακή ανισορροπία αμοιβών και παραγωγικότητας στο Δημόσιο, με τίποτε δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η συνεχής επιβολή νέων φόρων και η αύξηση των παλιών.
Η κοινωνία και η οικονομία καταδικάζονται σε ύφεση, αφού το μειωμένο εισόδημα σημαίνει λιγότερες αγορές. Οι τράπεζες θα δουν έντρομες τους πολίτες να τρώνε από τα έτοιμα και, έτσι, οι ίδιες θα αντιμετωπίσουν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα ρευστότητας αλλά και αδυναμία να χρηματοδοτήσουν δάνεια και επενδύσεις.
Και επειδή οι οικονομίες διεθνώς ανακάμπτουν, και επειδή οι φόροι στα καύσιμα έχουν δραματικά αυξηθεί, θα αρχίσουν να αυξάνονται δραματικά και οι τιμές των προϊόντων. Οι πολίτες δεν θα έχουν να αγοράσουν και έτσι οι επιχειρήσεις που δεν θα πουλάνε, θα απολύουν κόσμο, όπως το ίδιο θα κάνουν και αυτές που παράγουν και εφοδιάζουν τις πρώτες.
Απλά πράγματα: ακρίβεια, ανεργία, πληθωρισμός (στασιμοπληθωρισμός, για το λόγου το ακριβές) και προοπτική εξόδου από το τούνελ ουδεμία.
Ακόμη κι αν ανοίξουν οι χρηματοδοτικοί κρουνοί με ευνοϊκότερους όρους, οι ροές δεν θα πάνε για ανάπτυξη αλλά για κατανάλωση, προκειμένου να ανταποκριθούμε συνολικά ως κοινωνία στις καθημερινές μας ανάγκες.
Ξέχασε, δηλαδή, ο Θεός την Ελλάδα;
Όχι, απλώς οι πολιτικοί ξέχασαν να κυβερνούν!
Αν είχαν μάθει ποτέ τους, κιόλας...
Υστερόγραφο 1: Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα…
Υστερόγραφο 2: Η S&P δεν έχει μιλήσει μετά τα μέτρα. Ελπίζω να μην σκάσει καμιά βόμβα υποβάθμισης από εκεί και δικαιωθούν όσοι έλεγαν ότι, επειδή μας σπεκουλάρουν κάποιοι ξένοι, θα έπρεπε να δανειστούμε πριν από τα μέτρα γιατί αν μετά από αυτά οι αγορές αντιδράσουν αρνητικά, τότε…

ΣΧΟΛΙΟ
Το Άρθρο αυτό είναι του φίλου μου και πολύ καλού δημοσιγράφου Σωτήρη Χιωτάκη, το οποίο με βρίσκει σύμφωνω σε αρκετά σημεία.