Τα μέτρα για την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

Οταν ένα κράτος προσφεύγει στο ΔΝΤ για δανεισμό οφείλει να υπακούσει στους όρους που υπογράφει ρητά στη δανειακή του σύμβαση και είναι δεσμευτικοί. Το καλοκαίρι του 2009, όταν δηλαδή η εικόνα για την ελληνική οικονομία ήταν διαφορετική και ουδείς γνώριζε ότι το έλλειμμα θα ήταν διψήφιο, το κλιμάκιο του ΔΝΤ στην ετήσια έκθεσή του για την Ελλάδα ζήτησε πολλά μέτρα δημοσιονομικά αλλά και διαρθρωτικά.

Μέχρι στιγμής η Ελλάδα έχει «συμμορφωθεί» μόνο σε έναν βαθμό με αυτά στο πλαίσιο των «συστάσεων» που έλαβε τον Φεβρουάριο από το συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών (πάγωμα προσλήψεων στο Δημόσιο, αύξηση ΦΠΑ κ.λπ.). Ωστόσο, οι συστάσεις του ΔΝΤ για την Ελλάδα είναι πολύ πιο σκληρές από τις κοινοτικές προσταγές, καθώς ζητάει:

* Περαιτέρω μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, με υπολογισμό της σύνταξης ανάλογα με το σύνολο των αποδοχών, μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης μισθού σύνταξης, κατάργηση 13ης και 14ης σύνταξης, περιορισμό των προϋποθέσεων για πρόωρη συνταξιοδότηση, πάταξη της εισφοροδιαφυγής.

«Κοινωνικό συμβόλαιο»

* Στην αγορά εργασίας, προώθηση ενός «κοινωνικού συμβολαίου» που θα στοχεύει στην αύξηση της απασχόλησης μέσω «ισχυρής συγκράτησης μισθών».

* Μεταρρύθμιση του τομέα της υγείας, προς την κατεύθυνση της καλύτερης διαχείρισης των δημόσιων νοσοκομείων, βελτίωση των μηχανισμών τιμολόγησης και κοστολόγησης με στόχο ένα αποτελεσματικό σύστημα πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης.

* Μείωση των αμυντικών δαπανών προς τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ.

* Περικοπή φορολογικών εκπτώσεων και μειώσεων φόρων.

* Μείωση των απαλλαγών στα κέρδη από ακίνητα, από παράγωγα και από επιδοτήσεις προς νέους επαγγελματίες.

* Τεκμαρτή φορολόγηση των αυτοαπασχολούμενων και της «σκιώδους» οικονομίας.

* Μείωση των ειδικών φορολογικών καθεστώτων που ισχύουν για τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις και τις κατασκευαστικές εταιρείες.

* Περιορισμός των εισοδηματικών απαλλαγών και των εξαιρέσεων.

* Αυστηρότερο καθεστώς μεταχείρισης των κερδών και της αποτίμησης των ζημιών.

* Περιστολή φορολογικών κινήτρων για επενδύσεις.

* Μείωση του αριθμού των συντελεστών ΦΠΑ.

* Μεταφορά αγαθών και των υπηρεσιών από τους μειωμένους συντελεστές σε κανονικούς, κατάργηση εξαιρέσεων, αύξηση των χαμηλών συντελεστών.

* Μείωση εξαιρέσεων από την επιβολή φόρου ακίνητης περιουσίας και υιοθέτηση εμπορικών αξιών αντί για αντικειμενικές στον υπολογισμό του φόρου.

* Στο Δημόσιο μείωση του πλεονάζοντος προσωπικού, με την αντικατάσταση μόνο εν μέρει των συνταξιοδοτούμενων, περιορισμό μισθολογικών αυξήσεων, απλούστευση των διοικητικών διαδικασιών και καθιέρωση μιας στάσης (one stop shop) για τις κυβερνητικές υπηρεσίες. Περιορισμός πολιτικών τοποθετήσεων, επιτάχυνση ιδιωτικοποιήσεων.