5 Οκτωβρίου 2012: 100 χρόνια από το μεγάλο έπος του
Ελληνισμού
Εκατό χρόνια συμπληρώνονται από την 5η Οκτωβρίου 1912, μίας
από τις σημαντικότερες επετείους της σύγχρονης ιστορίας μας, την ευλογημένη
μέρα του επικού ξυπνήματος του Έθνους μας. Η μικρή τότε Ελλάς (με σύνορα μέχρι
τον Όλυμπο, χωρίς τα Νησιά του Αν. Αιγαίου, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα)
κηρύσσει, μαζί με τους Συμμάχους της τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Και όμως, ούτε 20 χρόνια πριν, η πτώχευση του 1893, αποκλείει οποιαδήποτε
φιλοδοξία. Το υπέρογκο εξωτερικό χρέος, ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, η
κοινωνική αποσύνθεση, η δουλοπρεπής εξωτερική πολιτική, οι συνεχόμενες ανίκανες
κυβερνήσεις σκιάζουν πάθος, οράματα και ιδανικά και ο Ελληνισμός μοιάζει να
βρίσκεται σε βαθειά νάρκη.
Το Ελληνικό αίμα έχει καταγεγραμμένο στο γονότυπό του
Θερμοπύλες και Σαλαμίνες, αρκεί μια μικρή σπίθα και όλα αλλάζουν. Τώρα η σπίθα
έρχεται από την Κρήτη. Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν
θέλει να μείνει μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήσει. Έστω και χωρίς ελπίδα
νίκης. Μόνον διότι πρέπει. Η κίνηση είναι προτιμότερη από τη νεκρική ακινησία.
Έτσι και η Ελλάδα, μόνο και μόνο για να δειχθεί αλληλέγγυα στην Κρητική επανάσταση,
κηρύσσει τον ατυχή πόλεμο της Μελούνας το 1897. Μετά απ’ αυτή την καταστροφή τα
πάντα αλλάζουν άρδην προς το καλύτερο. Αξιωματικοί και οπλίτες του Ελληνικού
Στρατού είναι τώρα τα εγγόνια των Αγωνιστών – Ηρώων της Εθνικής Παλιγγενεσίας
του 1821, έχουν ανατραφεί με αφηγήσεις άθλων και την εντολή να γίνουν ήρωες.
Πρέπει να σβήσουν την ντροπή του 1897. Διοχετεύουν την οργή τους προσωρινά,
κατατασσόμενοι ως εθελοντές στην Κρητική Επανάσταση και κυρίως στον Μακεδονικό
αγώνα. Αυτός ο τελευταίος είναι ένας ανορθόδοξος πόλεμος όπως και του 21, είναι
ο κρίκος που τους συνδέει με τους προγόνους, υπερασπιζόμενοι την Μακεδονία
υπερασπίζονται την βαριά τους Ιστορία. Οι βαρβαρότητες των Βουλγάρων (σφαγές
δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων το 1906, ολοσχερής πυρπόληση της Αγχιάλου κλπ) αλλά
και αυτός ο μεγάλος Έλληνας Αγωνιστής Π. Μελάς με τη γενναιότητά του, τον
ιδεαλισμό του και κυρίως με τον ηρωϊκό του θάνατο, κάνουν αυτή την σπίθα
τεράστια πυρκαϊά που θ’ αναγεννήσει τον Ελληνικό Φοίνικα και θα κατακαύσει τους
εχθρούς του Γένους, Τούρκους και Βουλγάρους. Το τελευταίο συστατικό που θα
πυροδοτήσει την οργή των Ελλήνων είναι η επανάσταση των Νεότουρκων του 1908 με
τον βίαιο εκτουρκισμό, με όλες αυτές τις ωμότητες και διωγμούς (αποκορύφωμα η
σφαγή όλου του πληθυσμού της πόλης Κότσαινα, η λεηλασία από τον τουρκικό στρατό
της Σάμου κλπ) που διέπραξε ο σφαγέας του Ελληνισμού Κεμάλ (γόνος, της
πολυπολιτισμικής τότε Θεσσαλονίκης).
Με την επανάσταση των εντίμων αξιωματικών στο Γουδή (1909),
ο στρατός θα επιβάλει την εξυγίανση που δεν είχε επί 70 χρόνια καταφέρει η
Δημοκρατία και ο Κοινοβουλευτισμός, θα βάλει μια τάξη στα διοικητικά (πολλοί
και κυρίως οι φοιτητές προτρέπουν τους Αξιωματικούς για δικτατορία) και
οικονομικά της χώρας. Η χρηστή διοίκηση θα βρει τους πόρους, εν μέσω «διεθνούς
οικονομικού ελέγχου» να εκπαιδευθεί και εξοπλισθεί ο στρατός, αλλά κυρίως να
καλλιεργηθεί σ’ αυτόν επιθετικό πνεύμα. Θα δημιουργηθεί έτσι αυτός ο εξαίρετος
συνδυασμός έμψυχου και άψυχου υλικού που κάτω από μια λαμπρή Ηγεσία θα
δημιουργήσει τους άθλους των Βαλκανικών πολέμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου