της Μαρίνας Γιάννου
Το Σάββατο ήθελα να αγοράσω 2 δώρα, ένα μεγαλίστικο και ένα παιδικό Έτσι σκέφτηκα, αντί να πάω σε 2 διαφορετικά μαγαζιά, να πάω σε ένα και έτσι κινήσαμε κατά Zara μεριά. Δεν θα σχολιάσω τον άπειρο κόσμο, αλλά όλα τα υπόλοιπα. Στα γυναικεία έψαχνα περίπου 40' να βρω κάτι που να βλέπεται σε μια λογική τιμή. 20€ για μακό μπλουζάκια επειδή είχαν μια χαζοστάμπα πάνω μου φάνηκε ελαφρώς υπερβολή. Μετά από πολύ κόπο βρήκα κάτι συμπαθητικό σε λογική τιμή.
Στο παιδικό τμήμα γινόταν το αδιαχώρητο. Τα ρούχα ήταν πεταμένα σαν κουρέλια, σε κουβάρι, σχηματίζοντας μικρούς λόφους, ήταν σχεδόν αδύνατον να βρεις το οτιδήποτε. Εκεί πρέπει να έψαχνα πάνω από 45', όταν είδα μια όμορφη φορμούλα. Βούτηξα στο σωρό, να βρω νούμερο και να ταιριάξω το παντελόνι με την μπλούζα. Και τα κατάφερα! Ηρωίδα ένιωσα!
Τα δείχνω στον Θοδωρή, μου κάνει νόημα από μακριά, "καλά είναι" και τότε κοιτάω την τιμή. Και μένω με το στόμα ανοιχτό! 12,99€ το παντελόνι και 16,99€ η μπλούζα, σύνολο 30€ για μια παιδική φορμίτσα. Μου φάνηκε υπερβολική τιμή για τη στραβοραμμένη σαβούρα made in Bangladesh του Zara. Το σκέφτηκα λίγο και τελικά το άφησα.
Πήγα λοιπόν σε συνοικιακό μαγαζί, βρήκα ωραιότατη φορμίτσα, made in Greece και μάλιστα στη μισή τιμή!!!
Και φτηνότερα και στηρίζω μια ελληνική βιοτεχνία, που ράβει τα ρούχα και μια οικογένεια που έχει το μαγαζί και προσπαθεί να επιβιώσει. Στην τελική γιατί να ξοδεύουμε τα λεφτά μας στον Zara και σε όλα τα παρόμοιας φιλοσοφίας μαγαζιά, για να μας πουλάνε σκουπίδια και να δίνουν μισθούς 400€; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου