Οι εκπληκτικοί άνθρωποι του 2013

Οι εκπληκτικοί άνθρωποι του 2013

Πόσα κερδίζουν οι Ελληνες μισθωτοί. Αναλυτικός πίνακας

Νέο τοπίο στην αγορά εργασίας και στους μισθούς διαμόρφωσαν το 2013 η υποκατάσταση της πλειονότητας των κλαδικών συμβάσεων από ατομικές και επιχειρησιακές συμφωνίες (με κατώτατο όριο αμοιβής τα 586 ευρώ), η επικράτηση «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης και ελαστικών ωραρίων (6 στις 10 προσλήψεις είναι, πλέον, με μερική και εκ περιτροπής απασχόληση) και η 40ωρη εβδομαδιαία εργασία με κατάργηση του πενθήμερου.
Η μόνη παρέμβαση που δεν ολοκληρώθηκε και αναμένεται να γίνει στις αρχές του 2014 είναι η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων από το υπουργικό «βέτο» σε συνέχεια των αλλαγών τις οποίες επέφεραν προηγούμενοι νόμοι στη διετία 2010-2012 (αύξηση ορίων ομαδικών απολύσεων για επιχειρήσεις με προσωπικό πάνω από 20 άτομα, μείωση στο μισό του χρόνου προειδοποίησης και των αντίστοιχων αποζημιώσεων με ανώτατο όριο τα χρόνια εργασίας που έχουν διανυθεί έως τον Νοέμβριο του '12 και πλαφόν τα 2.000 ευρώ για προϋπηρεσία πάνω από 17 έτη).
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείο Εργασίας, μόνο 11 κλαδικές συμβάσεις εργασίας υπογράφηκαν το 2013 σε αντιδιαστολή με τις... 400 επιχειρησιακές συμβάσεις που προέβλεψαν μειώσεις μισθών έως και 50%, ενώ υπολογίζεται ότι το 79% - 80% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με ατομικές συμβάσεις. «Πάτωμα» ασφαλείας είναι τα νομοθετημένα όρια που, ανάλογα με τα έτη υπηρεσίας, κυμαίνονται για την πλήρη απασχόληση στον άγαμο από 586 ευρώ - 761,90 ευρώ (510,95 ευρώ - 562,05 ευρώ για όσους είναι ηλικίας κάτω των 25 ετών) και για τον έγγαμο από 644,69 ευρώ - 820,51 ευρώ (για τους κάτω των 25 ετών από 562,02 ευρώ - 613,15 ευρώ) μεικτά.
Οι μεικτοί και καθαροί μισθοί που καταβάλλονται στους 1.371.450 απασχολουμένους στον ιδιωτικό τομέα
277.532 εργαζόμενοι αμείβονται με μισθό έως 500 ευρώ μεικτά και 418 καθαρά
105.401 λαμβάνουν από 501-600 ευρώ μεικτά και 418-501 ευρώ καθαρά
105.523 από 601-700 ευρώ μεικτά και 501-585 ευρώ καθαρά
106.271 από 701-800ευρώ μεικτά και 585-668 καθαρά
97.690 από 801-900 ευρώ μεικτά και 668-736καθαρά
88.689 από 901-1.000 ευρώ μεικτά και 736-802 ευρώ καθαρά
160.667 από 1-101-1200 ευρώ μεικτά και 800-923ευρώ καθαρά
152.757 από 1.201-1.500 ευρώ μεικτά και 923-1.116 ευρώ καθαρά
128.175 από 1.501-2.000 ευρώ μεικτά και 1.116-1.408 ευρώ καθαρά
63.971 από 2.001-2.500ευρώ μεικτά και 1.408-1.655 ευρώ καθαρά
32.066 από 2.501-3.000ευρώ μεικτά και 1.655-1.890ευρώ καθαρά
52.708 πάνω από 3.000 ευρώ μεικτά και πάνω από 1.890 ευρώ καθαρά

Στο σημείο μηδέν η Ελλάδα

Γράφει ο Χαράλαμπος Γκότσης,
 Καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Πειραιώς
Η συνεχιζόμενη πολιτική λιτότητας άφησε τη βαριά της κληρονομιά και στο 2013. Στον βωμό του πρωτογενούς πλεονάσματος θυσιάστηκε άλλο ένα 4% του παραγόμενου πλούτου της χώρας, 120.000 εργαζόμενοι, δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, ενώ τα αδιέξοδα της ασκούμενης πολιτικής πλησίασαν σε απόσταση πρεσβυωπίας.
Το δημόσιο χρέος παραμένει στα δυσθεώρητα ύψη του 170% υπενθυμίζοντας ότι η Ελλάδα, από μόνη της, χωρίς τη βοήθεια του ξένου παράγοντα, δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Η πιστοποίηση του όποιου πρωτογενούς πλεονάσματος από τη Eurostat τον Απρίλιο, θα ανοίξει τον δρόμο για μια τρίτη αναδιάρθρωση του χρέους, θα πρέπει όμως πρώτα να έχει κλείσει η δημοσιονομική τρύπα του 1,2 δισ. για το 2014, όπως επίσης και το χρηματοδοτικό κενό των 12,5 δισ. της διετίας 2014-2015.
Στόχος θα πρέπει να είναι η επαναφορά των ετήσιων υποχρεώσεων για την εξυπηρέτηση του χρέους σε βιώσιμα επίπεδα, το δε απαιτούμενο πρωτογενές πλεόνασμα να μην υπερβαίνει το 2%-2,5% από 4,5% που απαιτείται με την ισχύουσα σύμβαση. Μια τέτοια πρόταση, τεχνικά εφικτή, βρίσκει σύμφωνο και το ΔΝΤ, σκοντάφτει όμως στις αντιρρήσεις της Γερμανίας, που δεν δείχνει διατεθειμένη να προσφέρει στην Ελλάδα μια οριστική λύση, ώστε να κάνει μια καινούργια αρχή. Η χώρα πάντως, ούτως ή άλλως, πλησιάζει το σημείο μηδέν, αφού χωρίς μια νέα ρύθμιση, το πρόγραμμα φτάνει στα μέσα του 2014 στα όριά του.
Η έξοδος στις αγορές, εξάλλου, αποτελεί ένα στοίχημα, το οποίο τουλάχιστον για το 2014 φαντάζει ουτοπικό. Δύο είναι οι προϋποθέσεις για να ανακτήσει η χώρα την αξιοπιστία που έχει απολέσει και να περιβληθεί με την αναγκαία εμπιστοσύνη από τις αγορές. Πρώτον, μια γενναία ρύθμιση του επίσημου χρέους, όπως αναφέρθηκε, καθώς και η επάνοδος της χώρας στην ανάπτυξη. Αυτό σημαίνει, ότι η όποια συμφωνία πακέτο προκύψει με τους δανειστές μας θα πρέπει να στοχεύει στη χαλάρωση της λιτότητας και στην απελευθέρωση πόρων για την ανάπτυξη. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις μια δοκιμαστική έξοδος για ένα μικρό ποσό και με ασύμφορο επιτόκιο θα είναι μεν δυνατή, αφού πρώτα προετοιμασθεί η ανύπαρκτη δευτερογενής αγορά ελληνικών ομολόγων και συμπτυχθούν οι 20 εκδόσεις που βρίσκονται στα χέρια των ιδιωτών μετά το PSI τουλάχιστον σε πέντε, ώστε να αποκτήσει κάποιο βάθος, δεν λύνει όμως το πρόβλημα.
Οι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης, σε κάθε περίπτωση, ως πρωταρχικός στόχος της οικονομικής πολιτικής, αποτελούν τη βάση για την έξοδο από την κρίση. Υπό τις παρούσες συνθήκες τα μόνα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για να το πετύχουμε είναι δύο: Οι επενδύσεις και οι εξαγωγές.
Είναι προφανές, ότι ξένες άμεσες επενδύσεις η χώρα μας με τα προβλήματα που έχει, είναι δύσκολο να προσελκύσει, ενώ για τις εγχώριες λείπουν οι θετικές προσδοκίες που είναι η κινητήριος δύναμη για επιχειρηματική δράση. Έτσι, μεγάλη σημασία έχει η επαναφορά στην παραγωγική διαδικασία της αργούσας δυναμικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων, οι οποίες λόγω της πτώσης της ζήτησης, έχουν μειώσει δραστικά την παραγωγή τους. Για να γίνει αυτό, είναι αναγκαίος ο τερματισμός της πολιτικής λιτότητας, η οποία μειώνει συνεχώς την αγοραστική δύναμη των πολιτών, αφού χωρίς ζήτηση ακόμη και ανταγωνιστικά προϊόντα να παράγει μια επιχείρηση θα της μείνουν στα ράφια, όπως επίσης να υπάρξει επαρκής χρηματοδότηση με ανεκτά επιτόκια.
Η έξοδος κεφαλαίων από τη χώρα και η ακολουθούμενη πολιτική απομόχλευσης των ελληνικών τραπεζών, έχουν δημιουργήσει ένα καθεστώς πιστωτικής ασφυξίας. Η οικονομία χρειάζεται ρευστότητα. Στα 9-12 δισ. ανεβάζει το αναγκαίο ποσό για την ανάκαμψη η Τράπεζα της Ελλάδος στην ενδιάμεση έκθεση νομισματικής πολιτικής.
Οι τράπεζες, δυστυχώς, φορτωμένες με έναν αφόρητο όγκο επισφαλών δανείων, δεν είναι σε θέση να στηρίξουν τις επιχειρήσεις ούτε με κεφάλαια κίνησης, πολύ δε περισσότερο με μακροχρόνιο δανεισμό για επενδύσεις. Είναι αποκαλυπτική η ομολογία του διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, από την οποία θα είχε κανείς και μεγαλύτερες απαιτήσεις να συμβάλει στην εθνική προσπάθεια, ότι χρήματα θα βρεθούν στην ουσία μόνο από ευρωπαϊκές πηγές. Η εμπειρία των τελευταίων ετών όμως δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία, αφού ούτε τα 10,5 δισ. του τρέχοντος ΕΣΠΑ, ούτε το 1,1 δισ. των διαρθρωτικών ταμείων που λήγει στις 31 Δεκεμβρίου του 2013, για τα οποία πήραμε πρόσφατα παράταση, αλλά ούτε και το 1,3 δισ. από τα 1,5 που έχουν εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, καταφέραμε να απορροφήσουμε. Η σύσταση εξάλλου του Ταμείου Ανάπτυξης αργεί, ενώ τα κεφάλαια που θα διαθέτει είναι ανεπαρκή.
Οι επιχειρήσεις συνεπώς αναγκάζονται να βρουν μόνες τους τρόπους χρηματοδότησης, είτε με την έξοδο της έδρας τους από τη χώρα, είτε με την έκδοση εταιρικών ομολόγων ή ακόμη και με τα όποια κεφάλαια διαθέτουν ακόμη οι μέτοχοί τους. Η κατάσταση αυτή όμως δεν είναι δυνατόν να συνεχισθεί για πολύ. Χωρίς τραπεζικό δανεισμό το μέλλον αλλά και το παρόν των ελληνικών επιχειρήσεων είναι αβέβαιο.
Οι εξαγωγές μας, ενώ έδειξαν μια δυναμική στα πρώτα χρόνια της κρίσης, λόγω έλλειψης εσωτερικής ζήτησης, εξασθένισαν πολύ γρήγορα. Οι άμεσες προοπτικές για μια μεγαλύτερη συμμετοχή στον σχηματισμό του ΑΕΠ είναι μικρές, καθώς εξαρτώνται από τη γενικότερη αναδιάρθρωση της οικονομίας με εξωστρεφή προσανατολισμό, που απαιτεί χρόνο. Η αναιμική εξάλλου ανάπτυξη στις χώρες της Ε.Ε. και το ισχυρό ευρώ περιορίζουν μια μαζικότερη εισβολή των ελληνικών προϊόντων στις ξένες αγορές.
Για να κερδίσουν έδαφος στον διεθνή καταμερισμό οι ελληνικές επιχειρήσεις θα πρέπει να στραφούν στην παραγωγή εξαγώγιμων προϊόντων με υψηλή προστιθέμενη αξία. Το βάρος θα πρέπει να πέσει στη μεταποίηση, εκεί που τα πλεονεκτήματα της χρήσης των νέων τεχνολογιών αποδίδουν περισσότερο. Το ανθρώπινο δυναμικό ευτυχώς υπάρχει. Εκείνο που λείπει είναι ένας μακρόχρονος σχεδιασμός που να βασίζεται στα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα μας στις νέες τεχνολογίες, στην ενέργεια, στον τουρισμό στη μεταποίηση γεωργικών προϊόντων κ.ά. Έχουμε ανάγκη από τη δημιουργία μικρών εθνικών πρωταθλητών. Μικρών εξειδικευμένων επιχειρήσεων που να παράγουν και να προσφέρουν προϊόντα υψηλής ποιότητας, που γίνονται αποδεκτά στο εξωτερικό. Τότε θα μπορούμε να μιλάμε για ενάρετη πορεία προς την ανάπτυξη με προοπτικές για βελτίωση της απασχόλησης και της ευημερίας του λαού μας.

ΣΧΟΛΙΟ
Τα έντονα και υπογραμμισμένα είναι αυτά που με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο για αυτό τον λόγο έκανα ανάρτηση αυτό το άρθρο το οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη το θεωρώ πολύ καλό.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26533&subid=2&pubid=113191688

Μήλο: Φάρμακο για τα καρδιαγγειακά νοσήματα

Τα μήλα, όπως τα φάρμακα, χωρίς όμως τις παρενέργειές τους, μπορούν να ενισχύσουν την καρδιαγγειακή υγεία, υποστηρίζουν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Αυτό δείχνει ότι μικρές αλλαγές στην καθημερινή μας διατροφή, μπορεί να κάνουν πραγματική διαφορά στην πρόληψη της καρδιακής νόσου και των εγκεφαλικών επεισοδίων.

Περισσότερα από τα δύο τρίτα των ενηλίκων δεν καταναλώνουν, τις συνιστώμενες πέντε μερίδες φρούτων και λαχανικών κάθε ημέρα, σύμφωνα με τις έρευνες.

Ο DR Adam Briggs, επικεφαλής της έρευνας και οι συνεργάτες του από το βρετανικό Ίδρυμα Καρδιολογίας, λένε ότι αν κάθε ενήλικας, κατανάλωνε περισσότερα φρούτα και λαχανικά την ημέρα, τότε 11.000 θάνατοι από αγγειακά νοσήματα, το χρόνο, θα μπορούσαν να αποφευχθούν.

 Η ομάδα εργάστηκε σε περιπτώσεις εγκεφαλικών επεισοδίων και καρδιακών προσβολών. Συνταγογράφησε, σε κάποιους ασθενείς άνω των 50, το φάρμακο στατίνη, που μειώνει την χοληστερίνη, και σε άλλους πρότεινε την κατανάλωση ενός μήλου την ημέρα.

Υποθέτοντας ότι τουλάχιστον επτά στους 10 συμμορφώθηκαν με τις συμβουλές , το φάρμακο, κατέληξαν,  θα μπορούσε να σώσει 9.400 ζωές και η κατανάλωση του μήλου, 8.500 ζωές το χρόνο .

Τα συμπεράσματά τους στηρίζονται σε μια ευρεία μελέτη που συμπεριέλαβε εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς.

«The Guardian»: Παραμένει η πιθανότητα του Grexit

Όπως αναφέρει το άρθρο, ήταν μια καλή χρονιά για την κρίση στην ευρωζώνη, με την έννοια ότι οι εκπλήξεις ήταν λίγες και μικρές. Έρχεται όμως το Ινστιτούτο μελετών της Capital Economics με τη ζοφερή διάγνωση ότι το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα (σήμερα ανέρχεται στο 170% του ΑΕΠ), εξακολουθεί να είναι αφόρητα υψηλό και η «κρίση στη χώρα δεν έχει περάσει ακόμη». Αυτό συμβαίνει, παρά τη σαφή βελτίωση των δημόσιων οικονομικών μετά το δεύτερο πακέτο διάσωσης, το 2012.

Σύμφωνα με το άρθρο της εφημερίδας, το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με το χρηματοδοτικό κενό (των 11 δισ. ευρώ) για το 2014 και το 2015, που θα προκύψουν κατά το επόμενο έτος. Η Capital Economics, όπως και άλλοι, πιστεύουν ότι μπορεί να επιτευχθεί μια συμφωνία, στην οποία η Ελλάδα θα συμφωνήσει να λάβει κάποια επιπλέον μέτρα λιτότητας και οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης θα παρέχουν κι άλλα δάνεια.

Αντίθετα, η ανησυχία αφορά στη βραχυπρόθεσμη δυναμική χρέους της Ελλάδας. Το υπάρχον σχέδιο διάσωσης απαιτεί από την Ελλάδα να έχει πρωτογενές πλεόνασμα 4% μέχρι το 2030, προκειμένου να μειώσει το χρέος της στο 90% του ΑΕΠ. Οι Έλληνες δεν μπορούν να αντέξουν τόσα χρόνια λιτότητας, όπως τονίζει το άρθρο.

Δεύτερον, υπάρχει ο κίνδυνος πως η ύφεση υπονομεύει τις προβλέψεις. Οι τιμές, σύμφωνα με το πρόγραμμα διάσωσης, θα αρχίσουν να ανεβαίνουν ξανά το 2015. Η Capital Economics είναι σκεπτική. Αν έχει δίκιο, το ονομαστικό ΑΕΠ στην Ελλάδα θα αυξανόταν αργά και θα επέτρεπε ελάχιστο κέρδος στον κύριο στόχο του δημόσιου χρέους σε ποσοστά του ΑΕΠ.

Τρίτον, αν υπάρξει επιμήκυνση της λιτότητας, οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης μπορεί να χρειαστεί να μελετήσουν τη διαγραφή μέρους των δανείων τους προς την Ελλάδα. «Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η υπόλοιπη ευρωζώνη θα δεχθεί να παράσχει αυτό το είδος βοήθειας, λόγω των εγχώριων πολιτικών προβληματισμών και των πιθανών ηθικών προβλημάτων που θα δημιουργούσε».

Σύμφωνα με τον Guardian, το Grexit, η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, παραμένει πιθανή, αν και δεν θα γίνει σύντομα.

http://www.opinionpost.gr/analysis/2013/12/133479

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΟΙ 3 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ...

Eυρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του…
1. Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2. Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
 3. Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων…
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.
 Ο Αλέξανδρος του εξήγησε: …
1. Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!
2. Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!
 3. Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!
 Ο ΧΡΟΝΟΣ είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος.  Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.

Τσάρλι Τσάπλιν-The Great Dictator

Τσάρλι Τσάπλιν-The Great Dictator - YouTube από f100006091773098


Τσάρλι Τσάπλιν-The Great Dictator
 “Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να είμαι αυτοκράτορας – αυτή δεν είναι η δουλειά μου. Δεν θέλω να κυβερνήσω ή να κατακτήσω κανέναν. Θα επιθυμούσα να βοηθήσω τον καθέναν εάν είναι δυνατόν, Εβραίο, μαύρο , λευκό. Όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, έτσι είναι τα ανθρώπινα όντα. Όλοι θέλουμε να ζήσουμε από την αμοιβαία ευτυχία, όχι από την αμοιβαία δυστυχία. Δεν θέλουμε να μισήσουμε και να περιφρονήσουμε ο ένας τον άλλο. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει χώρος για τον καθέναν και η γη είναι πλούσια και μπορεί να προσφέρει σε όλους. Περισσότερο από τα μηχανήματα χρειαζόμαστε την ανθρωπιά. Περισσότερο από την ευφυΐα χρειαζόμαστε τη συμπόνια και την ευγένεια. Χωρίς αυτές τις ιδιότητες, η ζωή θα είναι βίαια και θα χαθεί.”
Σαν σήμερα το 1977 πέθανε ο Τσάρλι Τσάπλιν. -

Τα στατιστικά της ώρας του κώδικα (για την Ελλάδα ρε γαμώτο…)

άρθρο του Τάσου Λαδιά* 

 Αφού ολοκληρώθηκε η παγκόσμια «Hour of Code» (9-15 Δεκεμβρίου) με πηγή το http://csedweek.org/leaderboards, συμμετείχαν περισσότεροι από 16.800.000 σπουδαστές και γράφτηκαν περισσότερες από 555.000.000 γραμμές κώδικα. Η σειρά κατάταξης των χωρών που συμμετείχαν ήταν:
 1)ΗΠΑ
 2)Ηνωμένο Βασίλειο
3)Καναδάς
 4)Ελλάδα
 5)Ινδία
 6)Αυστραλία
7)Πολωνία
 8)Μεξικό
 9)Ισπανία
 10)Βραζιλία
11)Γερμανία
12)Μαλαισία
 13)Πορτογλία
 14)Ν. Κορέα…
 Σχόλιο: Για μια ακόμη φορά η μικρά αλλά τίμια Ελλάς έπεσε θύμα του συμπλέγματος του αγγλοσαξωνικού βορειοατλαντικού ιμπεριαλιστικού κατεστημένου (ΗΠΑ, Βρετανία, Καναδάς) κατορθώνοντας μόνο να επιβιώσει του ανταγωνισμού των υπερπόντιων πάλαι ποτέ αποικιών του (Ινδία, Αυστραλία). Δεν ξέρω αν είναι παρηγοριά η πρωτιά μας μεταξύ των euro-χωρών (μετά τη πρωτιά μας και στην ανεργία), όπου ξεπεράσαμε (όχι στην ανεργία) κατά πολύ τους Γερμανούς (πολύ το χάρηκα), αλλά θεωρώ σημαντική τη νίκη επί των Πολωνών, γιατί η Πολωνία και η Ελλάδα την περασμένη δεκαετία ήταν οι μόνοι ευρωπαϊκοί πυλώνες που μείναν πιστοί στην ορθοδοξία των αρχών του Αλγοριθμισμού-Προγραμματισμού και δεν οπορτούνισαν προς τον αναθεωρητισμό των ΤΠΕ. Φυσικά δεν γίνεται καμία σύγκριση μεταξύ μεγεθών πληθυσμών και γι’ αυτό αξίζουν συγχαρητήρια όλοι οι μαχητές της ελληνικής πληροφορικής ταξιαρχίας της εκπαίδευσης (με τους μπαρουτοκαπνισμένους υπολογιστές και τα χιλιοματισμένα δίκτυα) που εμψύχωσαν τους μαθητές τους να παλέψουν γραμμή-γράμμη στη μάχη του κώδικα. Τα μηνύματα που φτάνουν από τα σχολεία μιλάνε για ενθουσιώδη συμμετοχή των ελλήνων μαθητών στην παιγνιώδη προσέγγιση που υιοθέτησαν οι διοργανωτές.
Λες χάρη στην πληροφορική να βρίσκαμε το στίγμα μας στο στερέωμα της παγκοσμιοποίησης; Μήπως αυτό ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, του διαχρονικού πολυμήχανου Οδυσσέα;
Να μετατρέπαμε στην Ελλάδα την «Ώρα του Κώδικα» σε «Άνοιξη του Κώδικα» (ποιητικό ε;) δίνοντας το χρόνο και την ευ-καιρία σε εκατό λουλούδια ν΄ ανθίσουν και την Πρωτομαγιά (συνδυάζει αγώνες και λουλούδια) να μαζευτούμε internetικά να θαυμάσουμε τους εαρινούς ανθο-κώδικες των μαθητών μας;

Ο αγώνας (του Αυγούστου) συνεχίζεται!

* Ο Τάσος Λαδιάς είναι Σχολικός Σύμβουλος Πληροφορικής Πειραιά, Δ΄ Αθήνας και Κυκλάδων

για το τι είναι η ωρα του κώδικα κλικ ΕΔΩ

ΑΙΓΙΝΑ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ...

ΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Στο έκτακτο δημοτικό συμβούλιο που αφορούσε την ανάπτυξη μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στην θέση Λιγέα Αίγινας, περίμενα η αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου να έχει πλημυρίσει από κόσμο. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Είχα πληροφορηθεί από την  “αγορά”   ότι ο κόσμος δεν το συζητάει. Σκεφτόμουν ότι  αποκλείεται  να μην υπάρχουν αντιδράσεις για ένα τόσο ζωτικό θέμα για την Αίγινα.

Τελικά αποδείχθηκε στην πράξη ότι λίγοι ήταν αυτοί που ενδιαφέρθηκαν. Ευτυχώς παραβρέθηκαν   ψαράδες που  θίγονται επαγγελματικά  και κάτοικοι  από την Πέρδικα. Η ανταπόκριση σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα  ήταν χλιαρή. 

Αναρωτήθηκα το γιατί και έψαξα να βρω του λόγους  της μη ανταπόκρισης. Κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει τεράστια κοινωνικοοικονομικά  προβλήματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δίνεται προτεραιότητα στην επιβίωση. Ο οικογενειάρχης και ο απλός πολίτης  προβληματίζεται για το πως θα έχει στο σπίτι  του φαγητό, πως θα έχει ρεύμα, πως θα έχει θέρμανση, πως θα ανταπεξέλθει  στα δάνεια και στους φόρους, πως θα σπουδάσει το παιδί ,αν θα έχει δουλειά. Τα προβλήματα ου αφορούν το κοινωνικό σύνολο  τα έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα. Μήπως  αυτό να εκμεταλλεύονται οι διοικούντες και τα συμφέροντα;  Πρέπει να αντιδράσουμε και  να μην μείνουμε  αδρανείς.

Το πρόβλημα με τη  μονάδα της ιχθυοκαλλιέργειας είναι ότι  η καταστροφή του θαλασσιού περιβάλλοντος.  Συνέπεια αυτού είναι να υποστεί ζημιά και η τουριστική οικονομία του νησιού. Ο απλός πολίτης  δεν πείθεται και ξέρετε γιατί;

Διότι υπάρχει η επίγεια μόλυνση που την βλέπει και την βιώνει καθημερινά και αυτή δεν είναι άλλη από τα ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ. Όγκοι σκουπιδιών ΠΑΝΤΟΥ. Κάδοι εξαφανισμένοι. Αποκορύφωμα οι όγκοι σκουπιδιών έξω από το νεκροταφείο της Αγίας Ειρήνης.  Έτσι τιμάμε και σεβόμαστε τους νεκρούς; Κυρία Κανελά είσαστε υπεύθυνη σύμβουλος για τα νεκροταφεία.  Ο  προκάτοχος σας κύριος Καλαφάτης αυτό το πρόβλημα δεν το άφηνε στο έλεος του Θεού , αλλά προσπαθούσε για τα δέοντα. Εσείς τι θα πράξετε;

Κύριε Πρόεδρε του δημοτικού συμβουλίου φέτος σε ποιο βουνό σκουπιδιών θα κόψετε την βασιλόπιτα; Και το ρωτώ γιατί  το 2012 όταν δεν είσαστε δημοτικός σύμβουλος αλλά Πρόεδρος της Επαγγελματικής  καλέσατε  τις κάμερες    και κόψατε βασιλόπιτα δίπλα στα σκουπίδια. Τώρα θα πράξετε το ίδιο;

Κωδικοί και εντάλματα πληρωμών για νέο ειδικό σύμβουλο υπάρχουν, το ίδιο και για ορισμένες πολιτιστικές εκδηλώσεις αμφιβόλου ποιότητας.

 Εντάλματα πληρωμών για την μεταφορά των σκουπιδιών  στην χωματερή  και  για επισκευή των μηχανημάτων του δήμου δεν υπάρχουν .  Μόνο 1350 ευρώ έχει πληρώσει ο δήμος για ένα ολόκληρο εξάμηνο.

Τέλος δεν βρίσκονται  χρήματα για κοινωνική πολιτική από την μεριά του Δήμου,  τη  στιγμή που άλλοι δήμοι βρίσκουν λεφτά για τους δημότες τους και παράγουν κοινωνικό έργο .  Έχουν δημιουργήσει ειδικά ταμεία για να  έχουν χρήματα ώστε να κάνουν επανασυνδέσεις ρεύματος, να δώσουν χρήματα σε παιδιά που σπουδάζουν σε άλλες  πόλεις  και να μοιράζουν τρόφιμα στους δημότες τους.

Ως δημοτικός σύμβουλος έχω οδηγό την φράση του  πρώην δημοτικού συμβούλου Βασίλη Χατζηκωνσταντίνου  γνωστός ως “Τσίχλας”  «Εγώ  ως δημοτικός σύμβουλος μπήκα πλούσιος  και έφυγα φτωχός»

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΕΤΟΣ

*το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στην ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ στο τεύχος 148

«Ουδείς ένοχος». για τις ΦΟΥΣΚΕΣ

H ελληνική δικαιοσύνη για το έγκλημα του Χρηματιστηρίου του 1999 αποφάσισε πως :

Τα 42 πρόσωπα (ιδιοκτήτες εισηγμένων εταιρειών, εφοπλιστές, μεσάζοντες, επιχειρηματίες κ.ά.) που κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου είναι λίγο πολύ γνωστά αφού πρωταγωνίστησαν στις διώξεις που ασκήθηκαν από το 1999 και μετά, κάποιοι δε από αυτούς, και δη τρεις χρηματιστές και ένας επιχειρηματίας καταδικάστηκαν το 2007 από Πλημμελειοδικείο στη... μέγιστη ποινή των 2 ετών με τριετή αναστολή, ουσιαστικά για χειραγώγηση μετοχών. Κι αν αναρωτιέστε γιατί είναι πλημμέλημα η χειραγώγηση μετοχών, ο λόγος είναι γιατί απλώς γιατί μετατράπηκε σε κακούργημα το 2005, όταν πλέον είχαν τελειώσει όλα για την υπόθεση.
Το σκεπτικό
 Το δικαστήριο έκρινε πώς δεν στοιχειοθετήθηκε η απάτη διότι από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι η τιμή πώλησης των επίδικων πακέτων μετοχών επηρέασαν την τελική τους τιμή στο ταμπλό του ΧΑΑ την συγκεκριμένη περίοδο.
Έτσι  κλείνει οριστικά  ο κύκλος μιας υπόθεσης που ταλάνισε την πολιτική ιστορία του τόπου.   
Εις υγείαν των κορόϊδων που επένδυαν στο Χρηματιστήριο το 1999. 

ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΑ ΑΚΤΟΠΛΟΪΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ . ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ;ΙΔΩΜΕΝ

Στο site e-Nautilia.gr  διάβασα το κάτωθι άρθρο:
"Το ενδεχόμενο ένωσης των ακτοπλοϊκών εταιρειών λόγω κρίσης εξετάζεται για το νησί της Αίγινας .
Οι τρείς ναυτιλιακές που εκπροσωπούνται από τα πλοία «Άρτεμης», «Ποσειδών», «Φοίβος» και «Αχαιός» (ο οποίος ήταν στην γραμμή πριν λίγα χρόνια), υπέβαλλαν αίτημα έγκρισης στο ΣΑΣ (Συμβούλιο Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών) το οποίο θα συζητηθεί στο Υπουργείο Ναυτιλίας την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου.
Ας ελπίσουμε να έχει αίσιο τέλος η υπόθεση για τους κατοίκους στην Αίγινα, που ενώ βρίσκονται μόλις 12-13 μίλια από τον Πειραιά, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στη μετακίνηση τους. Μην ξεχνάμε ότι η μία υπηρεσία μετά την άλλη αποχωρούν από την Αίγινα και έτσι οι κάτοικοι είναι υποχρεωμένοι να ταξιδεύουν πολύ συχνά στον Πειραιά.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε και την απομόνωση του πλοίου «Άγιος Νεκτάριος». Βέβαια δεν προκαλεί εντύπωση στους κατοίκους της Αίγινας η απομόνωση του συγκεκριμένου πλοίου. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό στο νησί, ότι το πλοίο της ΑΝΕΣ δεν το πολύ πάνε οι υπόλοιπες ναυτιλιακές."

Εχω να επισημάνω ότι όταν είχαμε ανταγωνισμό είχαμε προσφορές . Όταν υπηρχε κοινοπραξία , προ Σφηνιά εποχή, είχαμε τελευταίο καράβι απο Πειραιά 8μ.μ. και από Αίγινα την ίδια ώρα. Επίσης το πρώτο πλοίο απο  την Αίγινα ήταν 6:10 το πρωί . Η κοινοπραξία ξεκίνησε με μείωση τιμών αυτό που θέλουμε είναι σωστή κατανομή των δρομολογίων όχι το τελευταίο πλοίο από Πειραιά 15:35. Όταν είχαμε κοινοπραξία είχαμε ακτοπλοϊκή σύνδεση με τα Μέθανα και τον Πόρο τώρα τι;

Στην Τουρκία , η διαδρομή Κων/πολη- Πριγκηπονήσια που είναι   ίδια μίλια με τον Πειραιά-Αίγινα  το εισιτήριο του επιβάτη εχει 5 λιρες ή 2 ευρώ και κατι. (το έγραψε ο κυριος Παπανικολόπουλος σε σχόλιο στο Facebook). Τι κατάφεραν οι Τούρκοι να αυξήσουν την  κίνηση των τουριστών και των πολιτών στην συγκεκριμένη διαδρομή. 

Αν στόχος τους είναι η εξόντωση του πλοίου Αγιος Νεκτάριος για να ελέγξουν πλήρως την γραμμή αυτό είναι κάτι που πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας. 

Αν ο στόχος της κοινοπραξίας είναι η μείωση των λειτουργικών εξόδων , η ορθη κατανομή των δρομολογίων . Χαιρετίζω αυτή την κίνηση είναι καλό για το νησί και τον τουρισμό. Από ότι έχω πληροφορηθεί αλλά δεν έχω διασταυρώσει είναι οτι το πλοίο  Αγιος Νεκτάριος δεν μπήκε στην κοινοπραξία διότι η εταιρεία ΑΝΕΣ έχει μπει στο αρθρο 99.

ΤΟ ΨΑΡΙ ΒΡΩΜΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ - ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Επειδή υπάρχει  παραπληροφόρηση – για να μην χρησιμοποιήσω την λέξη σπέκουλα- θέλω να αποσαφηνίσω  κάποια  πράγματα.

Ως ανεξάρτητος σύμβουλος δεν έχω το δικαίωμα να είμαι στις κύριες  επιτροπές οι οποίες είναι η Οικονομική επιτροπή και η Ποιότητα Ζωής. Ο δήμαρχος με αντικατέστησε τον Μάιο του 2012 σε  δευτερεύουσες επιτροπές με την αιτιολογία ότι δεν είμαι μέλος της πλειοψηφίας και ότι στερούμαι πολιτικού ήθους.  Πως μπορεί λοιπόν να συνεχίζω να είμαι εντεταλμένος σύμβουλος ηλεκτρονικής διακυβέρνησης όταν έχω απομακρυνθεί από την διοίκηση του δήμου;

Ο δήμαρχος είχε ειδικό σύμβουλο σε θέματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης  και στρατηγικού σχεδιασμού .  Επίσης  από το 2013 έχει ειδικό σύμβουλο τον κύριο  Τάκη Βάρτζελη σε θέματα στρατηγικής του δήμου.

Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι αν εκτός από εμένα ενημερώθηκε και ο κυριος Βάρτζελης ως εντεταλμένος σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού;

 Πρόσφατα ο δήμος προχώρησε  στην αγορά  ηλεκτρονικού εξοπλισμού . Δεν θα δείτε δική μου υπογραφή πουθενά ούτε σε εισήγηση ούτε σε παραλαβή.  Άλλοι έχουν δώσει εντολή και  έχουν υπογράψει.

Όσον αφορά τις ιχθυοκαλλιέργειες το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο το είχαμε θίξει ως πρόβλημα μαζί με τον κο Παναγιώτη Κουκούλη με διαφορετικές τοποθετήσεις ο καθένας μας. Η επιτροπή ιχθυοκαλλιεργειών που δημιουργήθηκε το 2011  δεν έχει θεσμικό ρόλο. Είναι μια ομάδα πολιτών,  με ίσους ρόλους , που εργάστηκε και προσπάθησε να ευαισθητοποιήσει , να ενημερώσει τον κόσμο  και να ενεργοποίηση τον δήμο ώστε να μην  γίνει η μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας στην Αίγινα.  Μέλη της  επιτροπής  παραβρέθηκαν στο περιφερειακό συμβούλιο όσες φορές είχε συζητηθεί το θέμα .

Το δημοτικό συμβούλιο είχε εξουσιοδοτήσει  το κύριο Δήμαρχο το 2012 για τις ιχθυοκαλλιέργειες ώστε να πράξει τα δέοντα. Το  Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013 του ανανεώσαμε  την εντολή.  Την πρώτη φορά δεν τα κατάφερε ελπίζουμε την δεύτερη να έχει αποτέλεσμα.

Από την μεριά μου δηλώνω πως είμαι στο πλευρό του  σε ό,τι μου ζητηθεί. Πιστεύω ότι το ίδιο θα πράξουν και τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής.

Τέλος θέτω ένα δημόσιο ερώτημα. Τι συζήτησαν ο δήμαρχος και ο δημοτικός σύμβουλος , που πάνε σαν Χιώτες δυο-δυο στα Υπουργεία και  στην Περιφέρεια, με τον Γενικό Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης κο Καλογερόπουλο, στην συνάντηση που είχαν μεταξύ Μαϊου και Ιουνίου 2013;

Εάν κάποιος πολίτης  θέλει να βγάλει χρήσιμα  συμπεράσματα έχει δύο επιλογές: ή να δει τα βίντεο του δημοτικού συμβουλίου ή να διαβάσει τα πρακτικά του δημοτικού συμβουλίου.  Του  προτείνω να δώσει βάση στις ομιλίες των δημοτικών συμβούλων :  Παναγιώτη Κουκούλη, Πέτρου Πετρίτη, Παναγιώτη Βάρτζελη και Δημήτρη Ιωαννίδη.

Ο κύριος Παναγιώτης Γρηγορόπουλος απευθυνόμενος στον δήμαρχο « το να μην απαντάτε στα ερωτήματα της  αντιπολίτευσης το καταλαβαίνω αλλά να μην  απαντάτε σε δημοτικό σύμβουλο  του συνδυασμού σας αυτό ξεπερνάει κάθε όριο  κύριε δήμαρχε;» .  Τα σχόλια και συμπεράσματα δικά σας.

Μιας και μιλάμε για ιχθυοκαλλιέργειες, ο θυμόσοφος λαός λέει την εξής παροιμία:

ΤΟ ΨΑΡΙ ΒΡΩΜΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Σας Ευχαριστώ.

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

Δουλειά με 925 ευρώ το μήνα για 75.000 νέους μέσω ΟΑΕΔ

 Η πρώτη ευκαιρία που δίνει ο ΟΑΕΔ σε νέους ηλικίας ως 29 ετών επεκτείνεται από το νέο χρόνο και αναμένεται να ωφελήσει περίπου 75.000 άτομα. Οι δικαιούχοι θα μπορούν να υποβάλλουν αιτήσεις και να απασχοληθούν σε εταιρίες για την απόκτηση εμπειρίας για τέσσερις μήνες με συνολικές αποδοχές 3.700 ευρώ.

Οι νέοι ως 29 ετών που για πρώτη φορά αναζητούν δουλειά μπορούν να μπαίνουν στην ιστοσελίδα voucher.gov.gr και να δουν τα δικαιολογητικά που χρειάζονται αλλά και τα κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης που "τρέχουν" το πρόγραμμα.
Αμέσως μετά την υποβολή των στοιχείων, σύμφωνα με την εφημερίδα "Τα Νέα", το σύστημα μοριοδοτεί τον υποψήφιο και ο δικαιούχος παίρνει μια επιταγή για την είσοδό του στην αγορά εργασίας. Ο υποψήφιος επιλέγει από τον κατάλογο των εταιρειών που μετέχουν στο πρόγραμμα 10 εταιρείες στις οποίες επιθυμεί να εργαστεί και η τελική επιλογή γίνεται από τον ΟΑΕΔ.
Με την επιταγή ο δικαιούχος πηγαίνει για την πρακτική του στην επιχείρηση που έχει επιλεγεί.
Ήδη παρόμοιο πρόγραμμα τρέχει στη χώρα από την Άνοιξη. Ήδη 35.000 νέοι έχουν κάνει την πρακτική τους το 2013, ωστόσο παραμένει άγνωστο πόσοι από αυτούς συνέχισαν να εργάζονται στις επιχειρήσεις όπου εργάστηκαν για το εκπαιδευτικό τετράμηνο.

Πηγή: imerisia.gr

Η Δύση χάνει την εμπιστοσύνη στο μέλλον της

του Gideon Rachman

Το όνειρο της Δύσης, οι πολίτες της οποίας ζουν άνετα, παραμένει έντονο στον αναδυόμενο κόσμο. Οι δυτικοί όμως ξέρουν ότι τα παιδιά τους θα περάσουν χειρότερα. Το τέλος στο "αμερικανικό όνειρο", η παγκοσμιοποίηση και η άνοδος των ακραίων.

Τι είναι αυτό που καθορίζει τη Δύση; Οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αρέσκονται στο να μιλάνε για αξίες και θεσμούς. Όμως, για δισεκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο το κρίσιμο σημείο είναι πιο απλό και πιο εύκολο να κατανοηθεί.

Η Δύση είναι το μέρος εκείνο του κόσμου όπου ακόμα και οι απλοί άνθρωποι ζουν άνετα. Αυτό είναι το όνειρο που κάνει τους παράνομους μετανάστες να ρισκάρουν τη ζωή τους, προσπαθώντας να μπουν στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ.

Ωστόσο, παρότι η έλξη της Δύσης παραμένει έντονη, ο ίδιος ο δυτικός κόσμος χάνει την πίστη του στο μέλλον του. Την περασμένη εβδομάδα ο Μπαράκ Ομπάμα έδωσε μία από τις πιο ζοφερές ομιλίες της προεδρίας του. Χωρίς να μασάει τα λόγια του, ο Αμερικανός πρόεδρος παρουσίασε το χρονικό της αυξανόμενης ανισότητας και της μείωσης της κοινωνικής κινητικότητας που, όπως δήλωσε, «ενέχουν θεμελιώδη κίνδυνο για το αμερικανικό όνειρο, για τον τρόπο ζωής μας και γι' αυτό που αντιπροσωπεύουμε στον κόσμο».

Δημοσκόπηση του Pew Research Center που πραγματοποιήθηκε την άνοιξη σε 39 χώρες έθετε το ερώτημα «θα είναι τα παιδιά στη χώρα σας σε καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι ήταν οι γονείς τους;». Μόνο το 33% των Αμερικανών πιστεύει ότι τα παιδιά τους θα ζήσουν καλύτερα, ενώ το 62% δήλωσε πως θα ζήσουν χειρότερα.

Οι Ευρωπαίοι ήταν ακόμα πιο απαισιόδοξοι. Μόνο το 28% των Γερμανιών, το 17% των Βρετανών, το 14% των Ιταλών και το 9% των Γάλλων πιστεύουν πως τα παιδιά τους θα ζήσουν καλύτερα απ' ό,τι οι προηγούμενες γενιές.

Αυτός ο δυτικός πεσιμισμός έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με την αισιοδοξία στον αναπτυσσόμενο κόσμο: το 82% των Κινέζων, το 59% των Ινδών και το 65% των Νιγηριανών πιστεύουν σε ένα καλύτερο μέλλον.

Θα ήταν ωραίο να πιστέψουμε ότι αυτοί που μιλούν για υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου της Δύσης είναι απλώς υπερβολικοί. Δυστυχώς, όμως, οι αριθμοί δείχνουν πως ο κόσμος κάτι έχει καταλάβει.

Σύμφωνα με τους ερευνητές του Brookings Institution, οι μισθοί των ανδρών εργάσιμης ηλικίας στις ΗΠΑ -προσαρμοσμένοι στον πληθωρισμό- έχουν μειωθεί κατά 19% από το 1970. Ο μισθός του μέσου Αμερικανού -που κάποτε αποτελούσε την επιτομή του αμερικανικού ονείρου- έχει μειωθεί, την ώρα που τα κέρδη για το κορυφαίο 5% των εισοδημάτων έχουν εκτιναχθεί.

Ακόμα και οι συντηρητικοί πολιτικοί ανησυχούν. Ο γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο, που διεκδικεί υποψηφιότητα από την πλευρά των Ρεπουμπλικάνων για την προεδρία των ΗΠΑ το 2016, σημειώνει ότι οι γονείς του κατάφεραν να μπουν στη μεσαία τάξη από σχετικά ταπεινές θέσεις εργασίας, ο πατέρας του ως μπάρμαν και η μητέρα του ως υπηρέτρια. Αυτές τις μέρες όμως, όπως παραδέχεται, αυτό δεν είναι πλέον δυνατό.

Η αίσθηση της απαισιοδοξίας και της ανασφάλειας στην Ευρώπη έχει επίσης βάση - και συγκεκριμένα τη γνώση ότι τα κοινωνικά και συνταξιοδοτικά επιδόματα πιθανότατα δεν θα είναι τόσο γενναιόδωρα στο μέλλον. Η πίεση στην ευημερία είναι πιο έντονη σε χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση χρέους - χώρες όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία έχουν δει πραγματικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις.

Όμως, το βιοτικό επίπεδο βρίσκεται υπό πίεση ακόμα και σε ευρωπαϊκές χώρες που τα έχουν πάει σχετικά καλά. Σύμφωνα με έρευνα των Financial Times, οι Βρετανοί που γεννήθηκαν το 1985 είναι οι πρώτοι εδώ και 100 χρόνια που δεν έχουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο σε σχέση με αυτούς που γεννήθηκαν δέκα χρόνια νωρίτερα.

Ακόμα και στη Γερμανία, που συχνά εξυμνείται ως η πιο επιτυχημένη μεγάλη οικονομία του δυτικού κόσμου, τα οφέλη του «θαύματος της Μέρκελ» έχουν γίνει αισθητά κυρίως σε αυτούς με υψηλά εισοδήματα. Οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις που έθεσαν τη βάση για την τρέχουσα έκρηξη εξαγωγών της Γερμανίας συμπεριελάμβαναν τη συγκράτηση των μισθών, την περικοπή κοινωνικών επιδομάτων και την πρόσληψη πολλών προσωρινά απασχολούμενων.

Υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ της αυξανόμενης αισιοδοξίας στον αναπτυσσόμενο κόσμο και της αυξανόμενης απαισιοδοξίας στη Δύση. Στην ομιλία του την περασμένη εβδομάδα, ο Μπ. Ομπάμα σημείωσε πως «αρχίζοντας από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, το κοινωνικό συμβόλαιο άρχισε να διαλύεται». Ίσως όχι συμπτωματικά, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 εκείνη που άρχισε να ανοίγει ήταν η Κίνα.

Ακόμα και οι υπερασπιστές της παγκοσμιοποίησης πλέον αναγνωρίζουν συνήθως ότι η ανάδυση του εργατικού δυναμικού διεθνώς έχει συμβάλει στη συγκράτηση των μισθών στη Δύση. Ορισμένοι Ευρωπαίοι φίλοι μου ονειροπολούν, πιστεύοντας ότι ο προστατευτισμός -ή ακόμα και ένας πόλεμος στην Ασία- θα μπορούσε να επαναφέρει πιο καλοπληρωμένες δουλειές στη Δύση. Στην πραγματικότητα όμως, η παγκοσμιοποίηση φαίνεται απίθανο να αντιστραφεί, δεδομένων των τεχνολογικών, οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων που την προωθούν.

Σίγουρα θα ήταν ηθικά αμφιλεγόμενο να επιχειρηθεί η τόνωση του βιοτικού επιπέδου στη Δύση με την υπονόμευση μιας οικονομικής τάσης που έχει βγάλει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Ακόμα και αν τα δυτικά κράτη έκλειναν τις αγορές τους, οι δυτικοί υπάλληλοι -συμπεριλαμβανομένων και των υπαλλήλων γραφείων- θα αντιλαμβάνονταν όλο και περισσότερο ότι πολλές εργασίες μπορούν να γίνουν φθηνότερα με τη χρήση υπολογιστών ή ρομπότ. Πράγματι, η εξέλιξη των ρομπότ θα αποτελέσει σύντομα κίνδυνο και για τους εργαζόμενους στην γραμμή παραγωγής της Κίνας.

Εάν η διάβρωση του βιοτικού επιπέδου συνεχιστεί, πώς θα αντιδράσουν οι ψηφοφόροι της Δύσης; Ήδη υπάρχουν σημάδια πολιτικού ριζοσπαστισμού - με τη λαϊκιστική δεξιά να ανεβαίνει και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Όμως, ακόμα, δεν υπάρχουν πραγματικά σημάδια ότι το Tea Party στην Αμερική ή τα εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη έχουν ρεαλιστικά πιθανότητα να αναλάβουν τον έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης σε μια μεγάλη χώρα.

Η συναίνεση για την παγκοσμιοποίηση επίσης φαίνεται να διατηρείται. Πράγματι, το Σαββατοκύριακο που πέρασε, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου φαίνεται να έκανε πρόοδο στην αναζήτηση μιας νέας διεθνούς εμπορικής συμφωνίας.

Όμως, ενώ τα νέα πολιτικά κινήματα δεν είναι ακόμα έτοιμα να κατατροπώσουν τα κατεστημένα κόμματα στη Δύση, οι παραδοσιακοί πολιτικοί πρέπει να αντιδράσουν στο νέο οικονομικό κλίμα. Η αυξανόμενη ανισότητα αυξάνει τις πιέσεις για πιο αναδιανεμητικούς φόρους και υψηλότερους κατώτατους μισθούς και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.

Μία ακόμα δεκαετία οικονομικής δυσφορίας στη Δύση -ή, Θεός φυλάξοι, μιας νέας οικονομικής κρίσης- είναι πιθανόν να οδηγήσει στην εμφάνιση πιο ακραίων λύσεων και πολιτικών.

ΠΗΓΗ: FT.com

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ: Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων 13 Δεκεμβρίου 1943

Τα Καλάβρυτα, τόπος με μακραίωνη ιστορία, γνώρισε κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής τεράστιες απώλειες σε έμψυχο δυναμικό, απόρροια μαζικών εκτελέσεων αμάχων και ολοκληρω­τικών καταστροφών. Αποκορύφωμα της γερμανικής θηριωδίας υπήρξε η εκτέλεση 848 κατοίκων των Καλαβρύτων και 200 από τα γύρω χωριά, πολλά από τα οποία πυρπολήθηκαν, το Δεκέμ­βριο του 1943. Η τραγωδία αυτή αποτέλεσε ένα από τα αγριότερα ομαδικά εγκλήματα του ναζι­σμού εναντίον άοπλου πληθυσμού.

«Επιχείρηση Καλάβρυτα»

Κατά τη διάρκεια της ιταλογερμανικής κατοχής και ειδικότερα το 1943 η ευρύτερη περιοχή Αιγιαλείας-Καλαβρύτων υπήρξε πεδίο σημαντικής αντιστασιακής δράσης. Η διαμόρφωση ενός γενικότερου κλίμα­τος ανησυχίας και, κατά πολλούς, η Μάχη Ρωγών-Κερπινής στις 16-17 Οκτωβρίου 1943 μεταξύ του ΕΛΑΣ και γερμανικών στρατευμάτων, που είχε ως αποτέλεσμα τη συντριβή γερμανικού λόχου του 749 Συντάγματος Καταδρομών και τη σύλλη­ψη δεκάδων αιχμαλώτων, οδήγησαν στην απόφαση για εκκαθάριση της περιοχής. Η διαταγή για την «Επιχείρηση Καλάβρυτα» (Untermehmen Kalawrita) υπογράφηκε στις 25/11/1943 (Op. No 1296/43) από τον διοικητή της 117 Μεραρχίας Κυνηγών υπο­στράτηγο Καρλ Φον Λε Σουίρ (Karl von Le Suire). Σκοπός της επιχείρησης ήταν η τρομοκρατία του πληθυσμού με εκτελέσεις αμάχων και λεηλασίες, η πυρπόληση σπι­τιών και η εκκαθάριση του ορεινού όγκου του Χελμού από αντιστασιακές ομάδες.

Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε από 5 έως 15 Δεκεμβρίου 1943 και υπήρξε μια από τις πιο απάνθρωπες της Βέρμαχτ, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα. Τα γερμανικά στρατεύματα ξε­κίνησαν από έξι διαφορετικά σημεία: Τρί­πολη, Ά-ργος, Κόρινθο, Αίγιο, Πάτρα και Πύργο και έφθασαν σε διαφορετικό βάθος το καθένα. Κατά τη διάρκεια των εκκαθαρι­στικών επιχειρήσεων τα χωριά και οι κάτοι­κοι της περιοχής γνώρισαν την αγριότητα των γερμανικών αντιποίνων. Ιδιαίτερα τα τμήματα με επικεφαλής τον αντισυνταγμα­τάρχη Εμπερσμπέργκερ (Ebersberger) αφάνισαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Στις 08/12 έκαψαν ολοσχερώς τους Ρωγούς και την Κερπινή εκτελώντας άνδρες και παιδιά. Την ίδια τύχη είχαν η Άνω και η Κάτω Ζαχλωρού, ενώ εκτέλεσαν 16 άτομα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου και 9 μο­ναχούς στη θέση Ψηλός Σταυρός. Την επο­μένη κατέκαψαν τα χωριά Σούβαρδο και Βραχνί. Αποκορύφωμα της επιχείρησης ήταν, στις 13/12, η λεηλασία, πυρπόληση και ολοκληρωτική καταστροφή των Καλαβρύτων και, τέλος, η εκτέλεση όλου του ανδρικού πληθυσμού της πόλης, από 14 χρονών και πάνω, στη Ράχη του Καππή. Το ολοκαύτωμα συνεχίστηκε και την επόμε­νη ημέρα στο χωριό Βυσωκά και στο ιστο­ρικό Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, όπου και έπεσε η αυλαία της επιχείρησης. Στο υπ’ αρ. 1595/43 απόρρητο σήμα της 117 Μεραρχίας Καταδρομών καταγράφεται ο τελικός απολογισμός της «Επιχείρησης Καλάβρυτα» ως εξής:

    Καταστράφηκαν ολοκληρωτικά τα κάτωθι χωριά: Ρωγοί, Κερπινή, Σιδηροδρομικός Σταθμός Κερπινής, Ανω Ζαχλωρού, Κάτω Ζαχλωρού, Σούβαρδο, Βραχνί, Καλάβρυτα, Μονή Μεγάλου Σπη­λαίου, Μονή Αγίας Λαύρας, Αγία Κυριακή, Αυλές, Βυσωκά, Φτέρη, Κλαπατσούνα (Πλατανιώτισσα), Πυργάκι, Βάλτσα, Με­λίσσια, Μονή Ομπλού, Λαπαναγοί, Μάζι, Μαζέικα, Παγκράτι, Μορόχωβα, Δερβένι, Βάλτος, Πλανητέρου, Καλύβια.
    696 Έλληνες εκτελέστηκαν.

ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟ ΤΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΩΝ ΕΠΑ.Λ.

Κωνσταντίνος Αδριανουπολίτης

Εκπαιδευτικός – ερευνητής

Πρόεδρος Ε.Ε.Τ.Ε.Κ.

Το μαθητικό δυναμικό των ΕΠΑ.Λ. κατά το τρέχον σχολ. έτος ανέρχεται σε 88.848 μαθητές και κατά το προηγούμενο σε 88.895. Τα στοιχεία αυτά χορήγησε η Διεύθυνση Λειτουργικής Ανάπτυξης Πληροφοριακών Συστημάτων του Υ.ΠΑΙ.Θ., στην Ε.Ε.Τ.Ε.Κ. έπειτα από σχετικό αίτημά της

Τα αναλυτικά στοιχεία τα οποία εμφανίζονται στους συνημμένους πίνακες είναι άξια μελέτης διότι εκτός των άλλων φαίνονται σε πολλές περιπτώσεις αντιφατικά. Συγκεκριμένα:

Παρά το γεγονός ότι έχουν καταργηθεί τομείς και ειδικότητες στα ΕΠΑ.Λ. και έχει μειωθεί ο αριθμός των εγγεγραμμένων μαθητών στην Α΄ τάξη, ο συνολικός αριθμός παραμένει αμετάβλητος. Το γεγονός αυτό εξηγείται ως εξής:

1. Οι μαθητές της περυσινής Α΄ τάξης ΕΠΑ.Λ., οι οποίοι ήθελαν να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στον Τομέα Υγείας και Πρόνοιας, αναγκάστηκαν να παρακολουθήσουν άλλον τομέα και δεν εγκατέλειψαν το ΕΠΑ.Λ.

2. Παρουσιάζεται αύξηση μαθητών των Εσπερινών ΕΠΑ.Λ. κατά 7% περίπου.

3. Έχουν αυξηθεί οι φοιτούντες απόφοιτοι Λυκείων οι οποίοι επιθυμούν να αποκτήσουν πτυχίο ειδικότητας.

4. Οι ειδικότητες που έχουν καταργηθεί λειτουργούν στη Γ'΄ τάξη και κάποιες στη Β'΄.
Πάντως το συνολικό μαθητικό δυναμικό της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης παρουσίασε μείωση κατά 7.000 περίπου μαθητές εξαιτίας κατάργησης της Α΄ τάξης των ΕΠΑ.Σ. οι οποίες λειτουργούν μόνο με τη Β΄ Τάξη. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στις ΕΠΑ.Σ. του υπουργείου παιδείας δεν λειτουργεί η Α΄ τάξη ενώ στις ΕΠΑ.Σ. των άλλων υπουργείων λειτουργούν η Α΄ και η Β΄ τάξη κανονικά. Ο Νόμος που διέπει όλες τις ΕΠΑ.Σ. είναι ο ίδιος (Ν. 4186/2013) αλλά φαίνεται ότι το κάθε υπουργείο εφαρμόζει ή δεν εφαρμόζει το Νόμο κατά το δοκούν. Πραγματικό αλαλούμ δηλαδή.

Αβέβαιη παραμένει η πορεία της Τ.Ε.Ε. διότι οι Σχολές Επαγγελματικές Κατάρτισης (Σ.Ε.Κ.) οι οποίες θα δέχονται και αυτές απόφοιτους Γυμνασίων έχουν ιδρυθεί αλλά δε λειτουργούν και δε γνωρίζει κανείς το μέλλον τους.

Αβέβαιος παραμένει επίσης ο αριθμός των μαθητών που θα ακολουθήσει στο εξής την Τ.Ε.Ε. διότι η οικονομική κρίση, η μεγάλη ανεργία και η μετανάστευση των νέων καθώς και η αδιοριστία στο δημόσιο είναι σίγουρο ότι θα φέρουν περισσότερους μαθητές στα ΕΠΑ.Λ. αλλά ο αποκλεισμός της εγγραφής των αποφοίτων Λυκείου στη Β΄ τάξη τους θα αποκλείσουν σε κάποιους άλλους τη φοίτησή τους σε αυτά. Να σημειωθεί ότι η εγγραφή αποφοίτων Λυκείου στην Τ.Ε.Ε. πραγματοποιείται από τη δεκαετία του 1970. Με την ίδρυση των ΕΠΑ.Λ. επιχειρήθηκε αρχικά η απαγόρευση εγγραφής αποφοίτων Λυκείου με το πρόσχημα ότι δεν μπορούν να φοιτούν σε σχολείο της ίδιας βαθμίδας από την οποία αποφοίτησαν. Στη συνέχεια το πρόσχημα

αυτό κατέρρευσε και οι εγγραφές αποφοίτων Λυκείου γίνονται κανονικά. Με το νέο Νόμο απροσχημάτιστα απαγορεύεται η εγγραφή τους με σκοπό να οδηγηθούν στα ιδιωτικά και δημόσια Ι.Ε.Κ. τα οποία δεν έχουν το πυκνό δίκτυο των ΕΠΑ.Λ., δεν οδηγούν σε συνέχεια σπουδών και η κατάρτιση που παρέχουν (ιδιωτικά και δημόσια) δεν είναι δωρεάν.

Εκτιμώντας την πορεία της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης με το νέο Νόμο βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η στροφή προς την Κατάρτιση και τη μαθητεία γίνεται απροετοίμαστα, βιαστικά χωρίς σχεδιασμό αλλά με τη λογική του βλέποντας και κάνοντας. Η εφαρμογή του νέου θεσμικού πλαισίου θα συναντήσει ανυπέρβλητα εμπόδια. Η αλλαγή πορείας είναι άμεσα επιβεβλημένη εάν δεν είναι ήδη αργά. Ίδωμεν.

Πισσαρίδης: Το ευρώ δημιουργεί μία χαμένη γενιά

Σε μία κρίσιμη στιγμή για την προσωπική του καριέρα, αλλά και για την ευρύτερη συζήτηση για το ευρώ, ο νομπελίστας οικονομολόγος Χριστόφορος Πισσαρίδης αλλάζει στάση και παραδέχεται ότι εσφαλμένα ήταν θερμός υποστηρικτής του ενιαίου νομίσματος.

Ο κ. Πισσαρίδης αναμένεται να παρουσιάσει τις θέσεις του σε ομιλία του στο London School of Economics, αποσπάσματα της οποίας παρουσιάζει η Daily Mail. Το ευρωπαϊκό νόμισμα «δημιουργεί μία χαμένη γενιά άνεργων νέων» και «διχάζει την Ευρώπη», αναφέρει και καλεί τους αξιωματούχους να δράσουν «ώστε να ανακτηθεί η αξιοπιστία του ευρώ» στις διεθνείς αγορές και να «ανακτηθεί η εμπιστοσύνη που κάποτε είχαν μεταξύ τους τα έθνη της Ευρώπης».

«Δυστυχώς, όμως, δεν βλέπω να υλοποιείται κάτι τέτοιο», προσθέτει.

Ο κ. Πισσαρίδης αναφέρει ότι εάν δεν υπάρξει δραματική αλλαγή πολιτικής στο ευρώ, τότε θα πρέπει να διασπαστεί. «Θα πρέπει είτε το ευρώ να αποσυντεθεί με ελεγχόμενο τρόπο είτε τα ηγετικά μέλη να πράξουν τα απαραίτητα το ταχύτερο δυνατό ώστε να γίνει φιλικό για την ανάπτυξη και την απασχόληση», αναφέρει στην ομιλία του και συμπληρώνει: «Δεν θα πάμε πουθενά βαδίζοντας αργά με την τρέχουσα γραμμή ad hoc αποφάσεων και ασυνεπών πολιτικών για την ανακούφιση του χρέους».

«Οι πολιτικές που ακολουθούνται τώρα για τη σταθεροποίηση του ευρώ στοιχίζουν θέσεις εργασίας και δημιουργούν μία χαμένη γενιά μορφωμένων νέων ανθρώπων. Δεν ήταν αυτό που μας υποσχέθηκαν οι ιδρυτές της ευρωζώνης», καταλήγει.

http://www.euro2day.gr

Οι ξένοι απαιτούν ιδιωτικά ΑΕΙ και δίδακτρα παντού!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Δεν μας αρέσει καθόλου το γεγονός ότι η αδιαλλαξία της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου και η φαινομενικά ανεξήγητη επιμονή της να απολύσει εκατοντάδες διοικητικούς υπαλλήλους του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και εκατοντάδες επίσης υπαλλήλους του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, παραλύοντας τις διοικητικές υπηρεσίες των δύο κατά τεκμήριο κορυφαίων τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας, έχουν ήδη οδηγήσει στην αδυναμία λειτουργίας τους. Ανησυχούμε πάρα πολύ για τους στόχους της κυβέρνησης, επειδή γνωρίζουμε ότι οι ξένοι επικυρίαρχοι θεωρούν ευνοϊκές τις συνθήκες για τη βίαιη επιβολή της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων και πολυτεχνείων - και όχι μόνο! Απαιτούν την κατάργηση της τριτοβάθμιας δωρεάν παιδείας μέσω της επιβολής διδάκτρων σε όλους ανεξαιρέτως τους φοιτητές - ακόμη δηλαδή και σε εκείνα τα υποβαθμισμένα ΑΕΙ που θα παραμείνουν δημόσια, αφού επιτευχθεί ο μείζων στόχος της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων!
Δεν πρόκειται για κάποια «καχυποψία» ή «αβάσιμη υποψία» προς τους δανειστές και πολιτικοοικονομικούς δυνάστες της πατρίδας μας. Τα λένε και τα γράφουν «φόρα παρτίδα» οι ίδιοι - και μάλιστα όχι κάποιο όργανο του σκληρού πυρήνα των δανειστών, το ΔΝΤ ή η ΕΕ, αλλά μέχρι και ο τυπικά «ουδέτερος» ΟΟΣΑ. Σε παράρτημα της έκθεσής του για την Ελλάδα, που βγήκε πριν από λίγες μέρες, τον Νοέμβριο, τόσο η ουσία της απαίτησής του όσο και η γλώσσα στην οποία τη διατυπώνει είναι ωμή και κυνική, προκαλεί σοκ: «Προχωρήστε στην αναθεώρηση του Συντάγματος για να: Πρώτον, επιτραπούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και δεύτερον, εισαχθούν δίδακτρα για τους προπτυχιακούς φοιτητές σε μέτριο επίπεδο, παρέχοντας φοιτητικά δάνεια»! Είναι απύθμενο το πολιτικό θράσος τους! Μια χούφτα τεχνοκράτες τολμούν να απευθύνονται στην προστακτική σε μια χώρα (!) και τη διατάζουν να αναθεωρήσει το Σύνταγμά της για να υλοποιήσει αυτό που τους γουστάρει! Απαιτούν να καταργηθεί η δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση για τους Ελληνες και όποιος θέλει να σπουδάσει και δεν έχει λεφτά, να παίρνει δάνεια φοιτητικά ώστε να είναι περασμένος γύρω από τον λαιμό του ο χαλκάς των δανείων από τα δεκαοχτώ του χρόνια!
Το δικαίωμα στη μόρφωση μετατρέπεται σε οικονομικό εξανδραποδισμό των φοιτητών από τα ύστερα εφηβικά τους χρόνια! Μια διαταγή του ΟΟΣΑ, τρεις όλες κι όλες αράδες, και η ζωή των Ελλήνων επιστημόνων ανατρέπεται εκ βάθρων. Το μέλλον των νέων γίνεται ζοφερό. Ξαναγυρίζουμε στη δεκαετία του 1950, όπου όποιος δεν είχε λεφτά ήταν αδύνατον να σπουδάσει, αν ταυτόχρονα δεν έκανε και κάποια βιοποριστική δουλειά.
Μόνο που τότε, όπως βλέπουμε και στις ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες εκείνης της εποχής, υπήρχαν τουλάχιστον χαμαλοδουλειές να κάνει ένας νέος, τώρα δεν υπάρχουν ούτε αυτές. Ετσι πάντως βλέπουν το μέλλον της νέας γενιάς των Ελλήνων αυτά τα άθλια υποκείμενα του ΟΟΣΑ. Μιλήσαμε προηγουμένως και για το «απύθμενο πολιτικό θράσος τους», αναφερόμενοι και στο προκλητικό ύφος τους. Ανατρέξαμε στην έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα του έτους 2009, πριν δηλαδή μπει η Ελλάδα σε μνημονιακό καθεστώς από τον Γιώργο Παπανδρέου και εξευτελιστεί εντελώς το διεθνές κύρος της, πριν γίνει του κλώτσου και του μπάτσου από όλη την υφήλιο. Η πρόταση που κάνει ο ΟΟΣΑ για τα ΑΕΙ είναι απολύτως ίδια - ιδιωτικά πανεπιστήμια, δίδακτρα, φοιτητικά δάνεια. Προσέξτε όμως την αβυσσαλέα διαφορά των δύο εκθέσεων για την ίδια πρόταση στο ύφος, στη γλώσσα. Το 2009 οι χρυσοκάνθαροι του ΟΟΣΑ προσπαθούσαν να πείσουν και επιχειρηματολογούσαν.
Το 2013 θεωρούν ότι πλέον μπορούν να διατάζουν! «Η ποιότητα θα μπορούσε να βελτιωθεί επαυξάνοντας τον ανταγωνισμό στον τομέα της ανώτερης εκπαίδευσης μέσω μιας αναθεώρησης του Συντάγματος ώστε να επιτραπούν ιδιωτικά πανεπιστήμια... Η εισαγωγή μέτριων διδάκτρων για προπτυχιακούς φοιτητές θα ήταν ένα πρώτο βήμα προς την αύξηση και τη διαφοροποίηση της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων καθώς και για τη δημιουργία μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας. Αυτή η μεταρρύθμιση θα απαιτούσε επίσης τροποποίηση του Συντάγματος.
Μια τέτοια αλλαγή θα ήταν αναγκαίο να συνοδευθεί από ένα σχέδιο δανείων συναρτώμενων με το εισόδημα, ως ένα μέσο χαλάρωσης των περιορισμών ρευστότητας που θα αντιμετωπίσουν οι λιγότερο εύποροι φοιτητές», αναφέρει επί λέξει η έκθεση του 2009. Η ουσία των μέτρων που προτείνει αποπνέει την ίδια βαθιά περιφρόνηση προς τους νέους Ελληνες που θέλουν να σπουδάσουν. Μόνο που τότε έδειχναν σχεδόν να ντρέπονται γι' αυτά που προτείνουν και προσπαθούσαν να κρυφτούν πίσω από τις λέξεις. Τώρα, θεωρούν ότι μπορούν ανενδοίαστα να μας διατάζουν: «Προχωρήστε στην αναθεώρηση του Συντάγματος»!

http://www.ethnos.gr/

Πού πάνε τα 20,8 δις του νέου ΕΣΠΑ (ΣΕΣ) – κερδισμένες οι περιφέρειες

Με στόχο την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, την ενίσχυση της απασχόλησης και την καταπολέμηση της φτώχειας και έμφαση σε τομείς όπως αυτοί του τουρισμού, των logistics, της περιβαλλοντικής βιομηχανίας, της υγείας (βιοτεχνολογία, γενόσημα), της παραγωγής και εξοικονόμησης ενέργειας, της τεχνολογίας, της πληροφορικής και των επικοινωνιών, θα κατευθυνθεί το 25% των κονδυλίων του νέου ΕΣΠΑ (Σύμφωνο Εταιρικής Σχέσης – ΣΕΣ) της περιόδου 2014-2020, που παρουσίασε σήμερα ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης. Εκτός από την επχειρηματικότητα και την καινοτομία που λαμβάνουν το 25% του προγράμματος (3,8 δισ), κερδισμένες είναι και οι περιφέρειες που λαμβάνουν το 35% του προγράμματος, δηλαδή, 5,4 δισ.

Η αρχιτεκτονική του νέου ΕΣΠΑ, εστιάζει σε τέσσερα Εθνικά Προγράμματα και στο πρόγραμμα για τις Περιφέρειες.

Πιο συγκεκριμένα, τα επιχειρησιακά σχέδια είναι:
1.Ανταγωνιστικοτητα – Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία 3,8 δισ. ευρώ (25% του συνόλου της χρηματοδότησης).

Θα δοθεί έμφαση σε συγκεκριμένους τομείς οι οποίοι μπορούν να οδηγήσουν γρήγορα σε ανάπτυξη. Οι τομείς αυτοί είναι: Logistics, Τουρισμός γενικά αλλά και ειδικές μορφές τουρισμού, Τομέας της Υγείας (Φαρμακευτικά προϊόντα, τουρισμός υγείας, υπηρεσίες υγείας), Αγροδιατροφικός τομέας, Τεχνολογίες (Πληροφορική και Επικοινωνίες), Παράγωγη και Εξοικονόμηση Ενεργείας, Δημιουργικές Βιομηχανίες.

2. Μεταρρύθμιση του Δημοσίου Τομέα 0,4 δισ. ευρώ ( 3%). Αντιμετώπιση προβλημάτων οργάνωσης του Δημοσίου, αναδιάρθρωση των υπηρεσιών, εκσυγχρονισμός των δικαστηρίων, δράσεις για τη διαχείριση της Μετανάστευσης, Αναδιοργάνωση δομών Υγείας.

3. Περιβάλλον και Μεταφορές 3,7 δισ. ευρώ (24%). Διεύρυνση διευρωπαϊκού οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου, επέκταση ΜΕΤΡΟ Αθήνας, κατασκευή ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης , Διαχείριση Αποβλήτων, Δράσεις για τη φυση και την βιοποικιλότητα.

4. Εκπαίδευση , Κατάρτιση και Απασχόληση 2 δις ευρώ (13%).

5. Περιφερειακά Προγράμματα 5,4 δισ. ευρώ (35%). Κάθε μια από τις 13 περιφέρειες θα έχει στο νέο ΕΣΠΑ το δικό της πρόγραμμα.

Σύμφωνα με τον υπουργό, στόχος για το 2020 είναι να συμβάλλει το νέο ΕΣΠΑ στη δημιουργία 640.000 νέων θέσεων απασχόλησης και εισροή επενδύσεων, έως το 2020, ύψους 112 δις. ευρώ, όπως προβλέπει έκθεση της McKinsey, η οποία ήταν μια από τις εκθέσεις μαζί με τις εκθέσεις του ΙΟΒΕ και του ΚΕΠΕ βάσει των οποίων σχεδιάστηκε η αρχιτεκτονική του νέου ΕΣΠΑ.

ΧΩΡΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ Ο ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΝΑΣ

"Ντρέπομαι να λέω ότι είμαι δημοτικός σύμβουλος" δήλωσε στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο, ο Λευτέρης Πάλλης. Το ίδιο αισθάνομαι πλέον και εγώ. Αυτό οφείλεται σε ένα γεγονός που πρόσφατα πληροφορήθηκα (μου το μετέφερε συμπολίτης με κλάμα και οργή). Ποιό είναι αυτό; η διακοπή υδροδότησης σε ένα συμπολίτη μας ο οποίος χρήζει ειδικής μέριμνας και βοήθειας.
Κύριοι της διοίκησης δεν θα πρέπει να εξαντλούμε την αυστηρότητα μας σε καμιά περίπτωση    σε εκείνους που βρίσκονται σε μια δεινή οικονομική κατάσταση για την οποία δεν ευθύνονται οι ίδιοι.
Καθήκον μας είναι να είμαστε αυστηροί και ΧΩΡΙΣ δισταγμό στην διακοπή υδροδότησης στους χρόνιους μπαταξήδες  και κακοπληρωτές του δήμου. Που ενώ μπορούν αρνούνται να πληρώσουν νομίζοντας πως ο δήμος είναι ο "προστάτης" τους.
Αγαπητά μέλη της διοίκησης ας είσαστε πιο προσεκτικοί στο που ασκείται την εξουσία σας και σε ποιους συμπολίτες μας κόβεται την παροχή ύδρευσης. Μην ξεχνάτε ότι ο δήμος οφείλει να έχει κοινωνικό πρόσωπο και να το εφαρμόζει . Ο δήμος δεν είναι για να κάνουν οι δημοτικοί άρχοντες βραβεύσεις και φωτογραφήσεις είναι για να προσφέρει σε αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη..
Ας παραδειγματιστούμε όλοι μας από άλλους δήμους   οι οποίοι έχουν δείξει το κοινωνικό τους πρόσωπο όπως ο δήμος Περιστερίου, ο δήμος Ζακύνθου και ο δήμος Αθηναίων.
Κύριοι της διοίκησης με τις ενέργειες σας δεν εκθέτεται μόνο τον εαυτό σας αλλά και τους υπόλοιπους δημοτικούς συμβούλους.
Στην διακοπή λογαριασμών ύδρευσης μεγαλοοφειλετών είμαι δίπλα σας όμως είμαι απέναντι σας όταν γίνονται διακοπές και κοινωνικές αδικίες.
Ελπίζω να καταλάβουν οι κύριοι της διοίκησης το ατόπημα στο οποίο έχουν υποπέσει ώστε να μην χρειαστεί να κάνουμε τοπικές ομάδες αποκατάστασης της υδροδότησης.

ΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

ΚΑΙ ΟΜΩΣ, Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ

του Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε * 
Τα γεγονότα είναι ενίοτε πεισματάρικα και ως τέτοια έχουν την ιδιότητα να ομιλούν από μόνα τους. Στην βάση αυτής της διαπιστώσεως, που θα επαληθευθεί και από τις προσεχείς εξελίξεις, ο κόσμος έχει κάθε λόγο να χαίρεται για τα θετικά οικονομικά σημάδια που στέλνει σχεδόν ακατάπαυστα η ευρωζώνη τον τελευταίο καιρό. Ενώ η κρίση συνεχίζει να αντηχεί, είναι σαφές ότι η ευρωζώνη ανακάμπτει –τόσο διαρθρωτικά όσο και κυκλικά.

Τα πράγματα εξελίσσονται πάνω-κάτω όπως προέλεγαν ότι θα συμβούν οι ψύχραιμοι Ευρωπαίοι διαχειριστές της κρίσης. Η δημοσιονομική και διαρθρωτική παρέμβαση αποδίδει, θεμελιώνοντας τις βάσεις για βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό οδήγησε σε υποχώρηση τους επικριτές της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Και καλώς, διότι στην πραγματικότητα ζούμε κάτι που έχει συμβεί πολλές φορές και σε πολλούς τόπους. Παρά τα όσα θέλησαν να μάς κάνουν να πιστέψουμε οι επικριτές της διαχείρισης της ευρωπαϊκής κρίσης, ζούμε στον πραγματικό κόσμο, όχι σε κάποιο παράλληλο σύμπαν όπου ξαφνικά δεν εφαρμόζονται πια τα καλά τεκμηριωμένα αξιώματα της οικονομίας.

Πάρτε την περίπτωση της Γερμανίας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ήταν ο αδιαμφισβήτητος «μεγάλος ασθενής» της Ευρώπης και πολυάριθμοι ήταν οι εσωτερικοί και διεθνείς παρατηρητές που την χαρακτήριζαν μη ανταγωνιστική και καταδικασμένη σε παρακμή. Μετά από την οικονομική άνθηση και επέκταση που ακολούθησε την γερμανική επανένωση του 1990 και την υιοθέτηση του ευρώ με πολύ υψηλή ισοτιμία, η ανεργία εκτοξεύτηκε, φτάνοντας τον Ιανουάριο του 2008 στα 5 εκατομμύρια. Οι επενδύσεις έπεσαν, τα δημόσια οικονομικά επιδεινώθηκαν και οι πολιτικοί έμοιαζαν ανήμποροι να αντιδράσουν. Η απόφαση να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος ήταν μία απόφαση συλλογική, στην οποία συμμετείχαν σχεδόν όλα τα κόμματα από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, οι εργοδοτικές οργανώσεις και τα συνδικάτα.

Το πρώτο κύμα διόρθωσης ξεκίνησε το 2003 και στόχευσε κυρίως στο να δοθούν κίνητρα στην απασχόληση, στον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα, στην εξισορρόπηση της κοινωνικής ασφάλισης και στην αύξηση της φορολόγησης της κατανάλωσης. Στην βάση της κοινωνίας, επιχειρήσεις και συνδικάτα συνεργάζονταν για να καταστήσουν πιο ευέλικτη την αγορά εργασίας. Όταν η κρίση άρχισε να υποχωρεί, ακολούθησε ένα δεύτερο κύμα μείωσης των δαπανών. Παράλληλα με την διαρκή προσπάθεια να εμπεδωθεί η δημοσιονομική ισορροπία, αργότερα η κυβέρνηση έθεσε ξανά σε προτεραιότητα τις δημόσιες επενδύσεις. Μεταξύ 2010 και 2013, η γερμανική κυβέρνηση αύξησε τις δαπάνες για την εκπαίδευση και την έρευνα κατά 13,3 δισεκατ. ευρώ, χωρίς να χαλαρώσει την δημοσιονομική της πολιτική. Ευρισκόμενες στο 2,8%, οι κρατικές δαπάνες της Γερμανίας για έρευνα και ανάπτυξη στον ιδιωτικό τομέα υστερούν μόνον εκείνων της Σουηδίας κα της Δανίας στην ΕΕ. Χάρη κυρίως στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, που είναι προσαρμοσμένο στις επιχειρηματικές ανάγκες, η Γερμανία έχει σήμερα ανεργία νέων μόνον 8%, που είναι η χαμηλότερη στην Ευρώπη.

Όσο κι αν μετρούν οι πολιτικές αποφάσεις, η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας, η ένταξή της στην παγκόσμια οικονομία και η ικανότητά της να δημιουργεί θέσεις εργασίας δεν ήταν καρπός κυβερνητικών διαταγμάτων, αλλά αποτέλεσμα των μυριάδων αποφάσεων που αποκαλούμε «οι αγορές». Οι επιχειρήσεις άρχισαν να επενδύουν και να επαναπροσλαμβάνουν και ο κόσμος ξανάρχισε να δουλεύει διότι αυτό έγινε ξανά δυνατό και ήταν και πάλι οικονομικά αποδοτικό. Εργοδότες και εργαζόμενοι κατέληξαν σε λογικές συμφωνίες για το ύψος των μισθών και το ωράριο εργασίας, που απορρόφησε τις επιπτώσεις του οικονομικού κύκλου.

Πάνω από 2 εκατομμύρια Γερμανών που είχαν πληγεί από την ανεργία ξαναβρήκαν δουλειά –τις περισσότερες φορές καλές, σταθερές δουλειές, με αξιοπρεπή αμοιβή και γενναιόδωρες κοινωνικές παροχές. Χάρη στην πιο ασφαλή αγορά εργασίας, οι μισθοί και η κατανάλωση σήμερα αυξάνουν με ρωμαλέους ρυθμούς. Στην σημερινή Γερμανία βασικός κινητήρας της ανάπτυξης είναι η εσωτερική ζήτηση.

Αυτό που συνέβη στην ευρωζώνη νωρίτερα την δεκαετία του 2000 διαφέρει μόνον ως προς το πλαίσιο. Υπήρξε μία φάση άνθησης, στην οποία πολλά κράτη μέλη άφησαν το κόστος εργασίας να αυξηθεί, ενώ συρρικνωνόταν το μερίδιό τους στις εμπορικές συναλλαγές. Κάποια στιγμή οι θέσεις εργασίας άρχισαν να εξαφανίζονται και τα δημόσια οικονομικά να χειροτερεύουν.

Η αντίδραση δεν προήλθε απλά από πανευρωπαϊκή συναίνεση που στηρίχθηκε παντού στις αποφάσεις των εθνικών κοινοβουλίων, αλλά ακολουθούσε μία καλά τεκμηριωμένη συνταγή –που δεν είχε δοκιμασθεί μόνο στην Γερμανία, αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο την δεκαετία του 1980, στην Σουηδία και στην Φινλανδία στις αρχές του 1990, στην Ασία στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και σε πολυάριθμες ακόμα αναπτυγμένες και αναδυόμενες χώρες. Η αγωγή δούλεψε τότε και δουλεύει και τώρα, παρά τις οιμωγές και το μούδιασμα των ποικιλώνυμων επικριτών της στα μίντια, τα πανεπιστήμια, τους διεθνείς οργανισμούς και τον πολιτικό κόσμο. Η διόρθωση ήταν φιλόδοξη και μερικές φορές επώδυνη, αλλά εφαρμόστηκε με ευέλικτο και προσαρμοστικό τρόπο. Τα ευρωπαϊκά δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας παρείχαν μια καλή δοσολογία μεταρρυθμιστικών κινήτρων και κοινωνικής αλληλεγγύης, που καταπράϋνε τους πόνους της προσαρμογής. Μέσα σε τρία μόνον χρόνια, τα ελλείμματα των κρατών μελών της Ευρώπης μειώθηκαν στο μισό, το κόστος της εργασίας και η ανταγωνιστικότητα ανέκαμψαν ταχύτατα, οι ισολογισμοί των τραπεζών βελτιώνονται και τα ελλείμματα των τρεχουσών συναλλαγών εξαφανίζονται. Στο δεύτερο τρίμηνο του 2013 μπήκε ένα τέλος στην ύφεση της ευρωζώνης.

Ποια είναι λοιπόν τα διδάγματα που μπορούμε να αντλήσουμε από την γερμανική διόρθωση της δεκαετίας του 2000 και την σημερινή πολιτική διόρθωσης της ευρωζώνης; Έχω καταλήξει σε δύο: Πρώτον, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις παίρνουν χρόνο. Όσοι λαμβάνουν τις σχετικές αποφάσεις χρειάζεται να δείχνουν υπομονή και ικανότητα να αγνοούν τόσο τις σειρήνες που καλούν σε εύκολες λύσεις, όσο και τους διαμαρτυρόμενους που υπερασπίζονται ειδικά συμφέροντα. Τα σημάδια βελτίωσης της κατάστασης δεν είναι λόγος υποχώρησης, είναι λόγος επιμονής στην ίδια πορεία. Δεύτερον, αλλά εξίσου σημαντικό, όσο δύσκολες κι αν είναι οι συγκυρίες οφείλουμε να καταπολεμούμε την ανθρώπινη τάση να προεκτείνει στο μακρινό μέλλον όσα ζει στο παρόν. Τα συστήματα προσαρμόζονται, οι καθοδικές πορείες σταματούν, οι τάσεις αλλάζουν. Με άλλα λόγια, όσα χαλάνε επισκευάζονται. Η σημερινή Ευρώπη το αποδεικνύει.

Σε σύγκριση με αντίστοιχες εμπειρίες του παρελθόντος, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει επιταχυνθεί και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που κάποιοι δεν αισθάνονται καλά. Διότι, κακά τα ψέμματα: η ήπειρός μας παραμένει μία ισχυρή οικονομική δύναμη με παγκόσμιες φιλοδοξίες –και αυτό δεν αποτελεί καλό νέο για όλο τον κόσμο…


* Κορυφαίο στέλεχος του Γερμανικού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και υπουργός Οικονομίας την ώρα συγγραφής του άρθρου

http://www.europeanbusiness.gr

«Ο Σραφφαϊανός Πολλαπλασιαστής της Ελληνικής Οικονομίας: Ευρήματα από τον Πίνακα Προσφοράς-Χρήσεων του έτους 2010»

από την έρευνα των:  ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΜΑΡΙΟΛΗ και  ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΩΚΛΗ

ΣΥΝΟΨΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

 Ο σραφφαϊανός πολλαπλασιαστής επί του καθαρού προϊόντος της ελληνικής οικονομίας, για το έτος 2010, συνίσταται σε 63 x 63 = 3969 επιμέρους πολλαπλασιαστές, οι οποίοι δηλώνουν, στις ρεαλιστικές συνθήκες ύπαρξης συμαπαραγωγής (joint production), τις μεταβολές στο καθαρό προϊόν που επέρχονται από μία υποθετική αύξηση της αυτόνομης ζήτησης κάθε ενός από τα παραγόμενα εμπορεύματα του συστήματος κατά 1 μονάδα. Βάσει αυτού μπορούν, επομένως, να εκτιμηθούν οι μεταβολές στη χρηματική αξία του καθαρού προϊόντος και στη συνολική απασχόληση, οι οποίες επέρχονται από κάθε μεταβολή της αυτόνομης ζήτησης.

Οι εκτιμήσεις έδειξαν ότι, στην «πολική» περίπτωση όπου όλα τα κέρδη αποταμιεύονται  και όλοι οι μισθοί καταναλώνονται, (i) η μέση τιμή των πολλαπλασιαστών επί της χρηματικής αξίας του καθαρού προϊόντος είναι της τάξης του 1.707 (με τυπική απόκλιση 0.278, μέγιστη τιμή 2.530 και ελάχιστη τιμή 1.014), (ii) η μέση τιμή των συνολικών, ήτοι «πρωτογενών και δευτερογενών», μεταβολών της συνολικής απασχόλησης είναι της τάξης του 39.314 (με τυπική απόκλιση 24.866, μέγιστη τιμή 141.375 και ελάχιστη τιμή μείον 42.889), (iii) η μέση τιμή των «πρωτογενών» μεταβολών της συνολικής απασχόλησης είναι της τάξης του 24.699 (με τυπική απόκλιση 21.392, μέγιστη τιμή 109.731 και ελάχιστη τιμή μείον 53.719), και (iv) η μέση τιμή των πολλαπλασιαστών των εμπορευμάτων του δημοσίου τομέα επί της χρηματικής αξίας καθαρού προϊόντος του συστήματος είναι της τάξης του 2 και, συνεπώς, από τις υψηλότερες του συστήματος.

Δεδομένου ότι οι μεταβολές στη χρηματική αξία του καθαρού προϊόντος και στη συνολική απασχόληση βρέθηκαν να είναι γνησίως φθίνουσες συναρτήσεις των ροπών προς αποταμίευση, και δεδομένου ότι η ροπή προς αποταμίευση από μισθούς μάλλον δεν είναι υψηλή, ενώ η ροπή προς αποταμίευση από τα κέρδη μάλλον είναι μικρότερη του 1, έπεται ότι οι προαναφερθείσες εκτιμήσεις δύνανται να θεωρηθούν ως επαρκώς αντιπροσωπευτικές. Έτσι, δεν φαίνεται να έρχονται σε αντίφαση με την παρατηρούμενη βαθειά ύφεση της ελληνικής οικονομίας, ενώ, στο βαθμό που όντως αντιστοιχούν στην πραγματικότητα, αποκαλύπτουν τις διακλαδικές διαστάσεις αυτής της ύφεσης. Από την άλλη πλευρά, όλες οι σχετικές με τον σραφφαϊανό πολλαπλασιαστή εκτιμήσεις της παρούσης μελέτης δύνανται να φανούν χρήσιμες στην κατάστρωση του σχεδίου εξόδου από την κρίση, ιδίως ή, πιθανότατα, μόνον στην περίπτωση κατά την οποία η Ελλάδα αποφασίσει να εγκαταλείψει την «ευρωπαϊκή υπερπαγκοσμιοποίηση» και, συνεπώς, οι εθνικές αρχές ανακτήσουν μέσα-εργαλεία οικονομικής πολιτικής.


Εκπονήθηκε για λογαριασμό του «Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών Δημήτρης Μπάτσης».
Αφορά στο επίμαχο ζήτημα «του πολλαπλασιαστή της ελληνικής οικονομίας»

Ρούχα από Zara made in Bangladesh - Ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

της Μαρίνας Γιάννου

Το Σάββατο ήθελα να αγοράσω 2 δώρα, ένα μεγαλίστικο και ένα παιδικό Έτσι σκέφτηκα, αντί να πάω σε 2 διαφορετικά μαγαζιά, να πάω σε ένα και έτσι κινήσαμε κατά Zara μεριά. Δεν θα σχολιάσω τον άπειρο κόσμο, αλλά όλα τα υπόλοιπα. Στα γυναικεία έψαχνα περίπου 40' να βρω κάτι που να βλέπεται σε μια λογική τιμή. 20€ για μακό μπλουζάκια επειδή είχαν μια χαζοστάμπα πάνω μου φάνηκε ελαφρώς υπερβολή. Μετά από πολύ κόπο βρήκα κάτι συμπαθητικό σε λογική τιμή.
Στο παιδικό τμήμα γινόταν το αδιαχώρητο. Τα ρούχα ήταν πεταμένα σαν κουρέλια, σε κουβάρι, σχηματίζοντας μικρούς λόφους, ήταν σχεδόν αδύνατον να βρεις το οτιδήποτε. Εκεί πρέπει να έψαχνα πάνω από 45', όταν είδα μια όμορφη φορμούλα. Βούτηξα στο σωρό, να βρω νούμερο και να ταιριάξω το παντελόνι με την μπλούζα. Και τα κατάφερα! Ηρωίδα ένιωσα!
Τα δείχνω στον Θοδωρή, μου κάνει νόημα από μακριά, "καλά είναι" και τότε κοιτάω την τιμή. Και μένω με το στόμα ανοιχτό! 12,99€ το παντελόνι και 16,99€ η μπλούζα, σύνολο 30€ για μια παιδική φορμίτσα. Μου φάνηκε υπερβολική τιμή για τη στραβοραμμένη σαβούρα made in Bangladesh του Zara. Το σκέφτηκα λίγο και τελικά το άφησα.
Πήγα λοιπόν σε συνοικιακό μαγαζί, βρήκα ωραιότατη φορμίτσα, made in Greece και μάλιστα στη μισή τιμή!!!
Και φτηνότερα και στηρίζω μια ελληνική βιοτεχνία, που ράβει τα ρούχα και μια οικογένεια που έχει το μαγαζί και προσπαθεί να επιβιώσει. Στην τελική γιατί να ξοδεύουμε τα λεφτά μας στον Zara και σε όλα τα παρόμοιας φιλοσοφίας μαγαζιά, για να μας πουλάνε σκουπίδια και να δίνουν μισθούς 400€; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

Φόρο για ενοίκια που δεν εισέπραξαν θα πληρώνουν οι ιδιοκτήτες

Του Σπύρου Δημητρέλη

Ακόμη μια δυσάρεστη έκπληξη περιμένει τους ιδιοκτήτες ακινήτων από την Πρωτοχρονιά. Μαζί με τον φόρο ακινήτων και το νέο Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος έρχεται και η κατάργηση του δικαιώματός τους να εκχωρούν στο δημόσιο τα ενοίκια που δεν εισέπραξαν προκειμένου να μην πληρώσουν φόρο εισοδήματος για αυτά.

Με βάση το σημερινό φορολογικό καθεστώς το οποίο εκπνέει στο τέλος του έτους μαζί με τον υφιστάμενο κώδικα φορολογίας εισοδήματος, οι ιδιοκτήτες ακινήτων μπορούν να υποβάλουν στο τμήμα Εισοδήματος της εφορίας στην οποία υπάγονται μια δήλωση εκχώρησης στο δημόσιο των μισθωμάτων που δεν εισέπραξαν από κακόπιστους ή δύστροπους ενοικιαστές. Με τον τρόπο αυτό απαλλάσσονται από την υποχρέωση να δηλώσουν τα εισοδήματα αυτά στη φορολογική τους δήλωση και να φορολογηθούν.

Με βάση τα έως τώρα δεδομένα, δηλαδή με το κείμενο του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος που τίθεται σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου, η δυνατότητα της εκχώρησης των μισθωμάτων που δεν έχουν εισπραχθεί καταργείται. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες θα καταβάλλουν φόρο εισοδήματος και για τα ενοίκια που δεν εισπράττουν έως ότου προχωρήσουν σε έξωση του δύστροπου ενοικιαστή ή έως την οικιοθελή αποχώρησή του.

Η αλλαγή αυτή, εφόσον δεν διορθωθεί με τις νομοτεχνικές βελτιώσεις που ετοιμάζει το υπουργείο Οικονομικών στο κείμενο του νέου ΚΦΕ, θα επιδράσει στον τρόπο αντιμετώπισης των δύστροπων ενοικιαστών από τους ιδιοκτήτες.

Σε μια εποχή που ο αριθμός αυτών που δεν είναι συνεπείς στην πληρωμή του ενοικίου αυξάνεται συνεχώς λόγω της οικονομικής κρίσης, οι ιδιοκτήτες εκτός από την απώλεια των σχετικών μισθωμάτων θα πρέπει να επιβαρυνθούν και με πρόσθετους φόρους. Αυτό όπως σημειώνει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ) κ. Στράτος Παραδιάς θα αναγκάσει τους ιδιοκτήτες να κινούνται πολύ σύντομα νομικά εναντίον όσων δεν πληρώνουν εγκαίρως το ενοίκιό τους προκειμένου να μην επιβαρυνθούν και με πρόσθετο φόρο για ενοίκια που υπάρχει ο κίνδυνος να μην εισπράξουν ποτέ.

Πηγή: www.capital.gr

ΣΧΟΛΙΟ
Επομένως βρίσκουμε μια καλή οικογένεια να μείνει στο ακίνητό μας ΧΩΡΙΣ ΜΙΣΘΩΤΗΡΙΟ ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ, αν θέλει μας δίνει και κάτι από φιλότιμο, έναντι ενοικίου, τουλάχιστον πληρώνει το χαράτσι και τα πάγια και αν είναι ΠΟΛΥ καλοί άνθρωποι το συντηρούν και λίγο να μην γκρεμιστεί...
Και το δηλώνουμε ως "δευτερεύουσα κατοικία" για να δικαιολογούμε τις καταναλώσεις...
Κάτι τέτοιο εννοούσε ο Γεωργιάδης που είπε "αν δεν μπορείτε να συντηρήσετε τα σπίτια σας, νοικιάστε τα σε άλλους".

Τι απέγιναν ΙΖΟΛΑ και ΕΣΚΙΜΟ;

Σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους της Καλλιθέας, εκεί όπου κάποτε λειτουργούσε ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικών συσκευών της Ελλάδας, σήμερα...
δεσπόζει ένα τεράστιο σούπερ-μάρκετ, συμβολίζοντας, με την παρουσία του, όχι μόνο την πορεία της βιομηχανίας προς τον γκρεμό, αλλά και τη μετατροπή της παραγωγικής οικονομίας της χώρας σε οικονομία υπηρεσιών και εμπορίου.

Και, εάν το εργοστάσιο της Ιζόλα σήμερα στεγάζει μια υπεραγορά, η μονάδα του μεγάλου ανταγωνιστή της, της Eskimo, στη Μεταμόρφωση Αττικής, παραμένει εγκαταλελειμμένη, καθώς η παραγωγή προϊόντων του ιστορικού ελληνικού σήματος έχει μεταφερθεί σε Τουρκία και Σλοβενία.

Κι όμως, πριν από 30 χρόνια, Ιζόλα και Eskimo ήταν δύο από τα πιο ισχυρά βιομηχανικά ονόματα, σε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή, όταν η βαριά εξαγωγική βιομηχανία αντιπροσώπευε πάνω από το 25% του ελληνικού ΑΕΠ και ο έλεγχος του κράτους περιοριζόταν κάτω από το 35% της οικονομίας.

Προ ημερών, σε μια ειδική τελετή στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, τιμήθηκε ο φυσικός συνεχιστής της Eskimo, η εταιρεία F.G. Europe, με αφορμή τα 45 χρόνια από την εισαγωγή στο χρηματιστήριο της παλαιάς βιομηχανίας. Έστω και εάν ο όμιλος εμφανίζει σήμερα δραστηριότητα που ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ και έχει παρουσία σε 10 χώρες, ο άγραφος σκληρός νόμος της παραγωγής επιβεβαιώνεται ακόμα και σήμερα: εργοστάσιο που κλείνει δεν ανοίγει ξανά.

Στην ακμή της, το 1973, η Eskimo απασχολούσε περισσότερους από 1.500 εργαζομένους και κατείχε το 27% της ελληνικής αγοράς στον κλάδο των ηλεκτρικών οικιακών συσκευών. Έχοντας ξεκινήσει το 1958 ως Βιομετάλ και στη συνέχεια ως Βιομετάλ Εσκιμό, παρήγαγε τα πρώτα ηλεκτρικά ψυγεία της το 1959, ενώ το 1968 πραγματοποιήθηκε η εισαγωγή των μετοχών της στο Χρηματιστήριο.

Ακολούθησαν τα δύσκολα χρόνια μετά την πετρελαϊκή κρίση του ΄73, όταν τόσο η Eskimo όσο και η Ιζόλα δοκίμασαν τις αντοχές τους. Το πρόβλημα για την Eskimo ήταν ότι η κρίση συνέπεσε με τη μεγάλη επένδυση της εταιρείας για το εργοστάσιο στη Μεταμόρφωση, κάτι που ουσιαστικά γονάτισε την εταιρεία.

To comeback
Έπειτα από χρόνια στην αφάνεια, η Eskimo πέρασε στον έλεγχο της F.G. Europe, που κατέχει το εμπορικό σήμα. Τα τελευταία χρόνια έχει επιχειρηθεί ένα δυναμικό comeback στην ελληνική αγορά. Αν και κομμάτι της ελληνικής βιομηχανικής ιστορίας, η παραγωγή των προϊόντων της σήμερα γίνεται σε δύο μονάδες, την Gorenje στη Σλοβενία και την Arcelik στη Τουρκία. Στην αγορά έχουν επαναλανσαριστεί ψυγεία, ψυ-γειοκαταψύκτες, πλυντήρια και κουζίνες, που διανέμονται μέσω του δικτύου χονδρικής της F.G. Europe σε καταστήματα ηλεκτρικών ειδών και αντιπροσωπεύουν τζίρο της τάξης των περίπου 600.000 ευρώ.

Η συγχώνευση
Η Ιζόλα, ωστόσο, δεν είχε την ίδια τύχη. Τα προβλήματα της βιομηχανίας οδήγησαν στην απόφαση -με την παρότρυνση, εάν όχι τον καταναγκασμό της πολιτικής εξουσίας-για συνένωση με την Eskimo υπό την ομπρέλα της νέας εταιρείας Ελίντα ΑΒΕ, στην οποία συμμετείχε και η Εθνική Τράπεζα. Στη νέα εταιρεία, που άντεξε λιγότερο από 10 χρόνια προτού περάσει στην κατοχή του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, είχαν παραχωρηθεί οι μονάδες παραγωγής και η εκμετάλλευση των σημάτων. Στα συμφωνητικά που υπεγράφησαν απαγορεύτηκε στις Ιζόλα και Εσκιμό να παράγουν ή να εμπορεύονται προϊόντα που να εμπίπτουν στο αντικείμενο της Ελίντα.

Για την Ιζόλα έκτοτε ξεκίνησε η ουσιαστική αδράνεια, ενώ, αντίθετα, η Eskimo περιορίστηκε, έπειτα από ειδική άδεια, στη συναρμολόγηση εισαγόμενων εξαρτημάτων και την εμπορία τηλεοράσεων. Η οικογένεια Δράκου, ιδιοκτήτες της Ιζόλα, όταν ρωτήθηκαν γιατί δεν επαναδραστηριοποιούνται, λέγεται ότι απάντησαν: «Εμείς τιμάμε πάντοτε τον λόγο μας». Ωστόσο, το 1986 η Ελίντα, λόγω συσσώρευσης χρεών, πέρασε στην κατοχή του ΟΑΕ.

Χαριστική βολή οι κρατικοποιήσεις
Πίσω από τις εξελίξεις που έφεραν το «λουκέτο» για την Ιζόλα και τη μετανάστευση για την Eskimo, βρίσκεται το τέλος εποχής που συντελέστηκε τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80 για την άλλοτε ακμάζουσα ελληνική παραγωγή. Οι χειρισμοί μετά την πετρελαϊκή κρίση που τραυμάτισε τις ελληνικές επιχειρήσεις, αρχικά από την κυβέρνηση Καραμανλή και στη συνέχεια από τον Ανδρ. Παπανδρέου, έδωσαν τη χαριστική βολή. Εν ολίγοις, αντί να στηριχθούν οι ιδιώτες μέτοχοι, ώστε να συνεχίσουν να διαχειρίζονται τις τύχες των εταιρειών τους, επελέγη η πολιτική των κρατικοποιήσεων.

Είναι ενδεικτικό ότι, ενώ ο Καραμανλής παρέλαβε ένα κράτος με συμμετοχή μόλις 35% στην οικονομία, το 1983 υπό τον έλεγχο του Δημοσίου βρισκόταν το 78% της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας.

Όπως λένε οι γνωρίζοντες, ο Δράκος προσπάθησε στα πρώτα χρόνια της Ελίντα να καταθέσει ένα στρατηγικό πλάνο που θα βοηθούσε στην επιβίωση της παραγωγής τής Ιζόλα. Ωστόσο, οι προτάσεις του έπεσαν σε τοίχο, όπως συνέβη και με τις περιπτώσεις άλλων μεγάλων της ελληνικής οικονομίας, όπως του Νιάρχου, με αποτέλεσμα να αποφασίσει να δώσει τα κλειδιά της βιομηχανίας, που έκτοτε αποτελεί ανάμνηση.

Ακόμα ένας παράγοντας που, σύμφωνα με τους γνωρίζοντες, έπαιξε τον ρόλο του ήταν αυτός καθαυτός ο δυναμισμός της ελληνικής παραγωγής. Είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια μεγάλων εταιρειών του χώρου να περιορίσουν τα μερίδια των ελληνικών εταιρειών, όπως συνέβη με τις περιπτώσεις της AEG και της Siemens.

Ο απολογισμός, βεβαίως, ήταν βαρύς και κάποιοι υποστηρίζουν ότι σήμερα πληρώνουμε ακριβώς τα γραμμάτια των συγκεκριμένων επιλογών του παρελθόντος να εγκαταλειφθεί ένας κατεξοχήν δυναμικός, εξωστρεφής και παραγωγικός κλάδος, που παρήγε μεγάλες υπεραξίες για την οικονομία, έπαιζε καθοριστικό ρόλο για το θετικό εμπορικό ισοζύγιο της χώρας και απασχολούσε περίπου 1 εκατομμύριο βιομηχανικούς εργάτες.

*Αναδημοσίευση από το "ΚΕΦΑΛΑΙΟ" της 23ης Νοεμβρίου


Πηγή:www.capital.gr