Το Πολυτεχνείο δεν είναι η Δαμανάκη.

ΆΡΘΡΟ του Κυριάκου Πανταζή.

Το Πολυτεχνείο δεν είναι η Δαμανάκη. Δεν είναι ο δικομματισμός. Δεν είναι ο ανεφάρμοστος υπαρκτός σοσιαλισμός. Δεν είναι ο Παπανδρέου, δεν είναι ο Κοσκωτάς, δεν είναι τα Μνημόνια. Δεν είναι το όποιο πρακτικό αποτέλεσμα.
Δεν είναι η Γενιά του. Δεν είναι καμία εκ προοιμίου διφορούμενη συζήτηση για μικροαστικά θέματα: Θέματα νεκρών, συμφερόντων, συγκυριών, μελλοντικών συνεπειών μα και αυτών των περίφημα καθοσιωμένων και εθνικά λυτρωτικών ''ΔΡΟΜΩΝ''.....

Το Πολυτεχνείο είναι ο ρομαντικός, άδολος, νέος που στέκεται στην Πόρτα, αγέρωχος μπρος στο άρμα. Στο άρμα, το Ελληνικό. Είναι η μούρλα αυτού του νέου. Είναι το όνειρο του, να αρνείται να υποδουλωθεί από ομοαίματους, να αρνείται να αποποιηθεί τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, για κάποιους αμόρφωτους δικτάτορες δικού τους επικίνδυνου κόσμου και παράλληλα δεν αντέχει να λογοκρίνεται, να εξορίζεται, να βασανίζεται, να στοχοποιείται, επειδή επιθυμεί να είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ....
Δεν αντέχει να καταπιεί, να ξανακαταπιεί, να μεγαλώσει, να βαρεθεί και να ΥΠΟΧΡΕΩΘΕΙ να ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΗΣ της ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ.
Το θεωρεί ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Το θεωρεί ΑΚΟΥΣΙΑ ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ....

Ενδεχομένως, ο νέος αυτός, έχει δει τον πατέρα του να σέρνεται βράδυ στην αυλόπορτα από χέρια Ελλήνων και να μη ξέρει αν και πώς θα γυρίσει από την εξορία. Για κάτι που δεν έκανε. Ή για κάτι που δεν δύναται, να θεωρείται αδίκημα σε υγιή μυαλά.....
Αυτός ο νέος εκείνη τη στιγμή βλέπει τη ζωή του, που χάνεται. Δεν τον νοιάζει το αποτέλεσμα, δεν ξέρει και δεν νοιάζεται ποιος τον ξεσήκωσε και γιατί. Εκείνος είναι στην πόρτα. Είναι στην πόρτα να τα βάλει με την παιδική του εικόνα, είναι στην πόρτα για να αποφασίζει ο ίδιος και να δώσει κληρονομιά αυτό και όχι αυτό που παρέλαβε.....

Αυτός και ΜΟΝΟΝ αυτός, είναι το Πολυτεχνείο. Αυτός ο νέος.
Που χάνεται η όψη του με την είσοδο του τανκ, στο βίντεο των σχολικών εορτών. Που δεν ξέρεις τί απέγινε κάτω από τα χαλάσματα, που λίγο πριν έγραφαν ''ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ''.....

Για να μας παραδώσει την Άγια Δημοκρατία. Την Δημοκρατία του δικού του πρίσματος, της δικής του κοψιάς, του δικού του ονείρου, της δικής του πάλης. Τη Δημοκρατία που και σήμερα αν ήταν, πάλι ΕΚΕΙ θα βρισκόταν.
Γιατί και ΑΥΤΟΝ τον κορόιδεψαν. Και τώρα υπάρχουν κάποιοι να τον απαξιώνουν. Να απαξιώνουν εκείνη τη στιγμή που έχανε την κολώνα από τα πόδια του. Για ΕΜΑΣ....

Το Πολυτεχνείο είναι το θυμάρι απ' το σφαγείο. Το χώμα που είναι δικό μας. Η σιωπή για τις καμπάνες. Η ανατριχίλα αυτών των τραγουδιών.
Οι λεπτομέρειες των πραγματικών γεγονότων.

Αυτά είναι για μένα το Πολυτεχνείο. Και ΚΑΝΕΝΑΣ κωλοτρυπίδας αναλυτής, κανένας δικτάτορας της μόδας, κανένας Μετά Χριστόν Προφήτης, όσα κακά και να φέρουν αυτοί οι άεργοι προδότες που διαχρονικά μας κυβερνούν, δεν θα μου αλλάξει ΠΟΤΕ την άποψη.

Γιατί αυτά που θα μου πει, δεν σχετίζονται με αυτόν τον νέο.
Αυτό τον συγκεκριμένο νέο. Και όσα κουβαλούσε στο μυαλό του.

Γιατί η ΑΔΟΛΗ ΜΑΧΗ είναι ΑΓΩΝΑΣ ΙΕΡΟΣ και το ΣΕΒΑΣ στις ΑΞΙΕΣ είναι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΟ.....

Αιώνια Τιμημένη, η Ελληνική Γιορτή της Δημοκρατίας,
17η Νοεμβρίου 1973...

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ , ΣΤΟΝ ΦΟΙΤΗΤΗ ΣΤΗΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΠΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ

του Νίκου Οικονόμου

Σε ένα διαδικτυακό  διάλογο που είχα με τον φίλο μου Παντελή Μεθενίτη Pandelic' Methenitis ,  πάντα πολιτισμένο και δημοκρατικό  άλλωστε δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μου έγραψε "Το Πολυτεχνείο είναι ο εργάτης,ο φοιτητής και η νοικοκυρά που βγήκε στους δρόμους για την Δημοκρατία..." Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΤΑΜΠΕΛΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΔΕΞΙΟΥ ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ  που διαχρονικά διψα  για ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σε αυτούς ανηκει το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ και όχι σε αυτούς που το καπηλεύονταν και το εξαργύρωσαν για να ασκήσουν κάθε μορφής εξουσίας. (τα κεφαλαία είναι για να τονίσω και οχι για να φωνάξω)

"Ελπίζω λοιπόν με την σημαντική θέση που κατέχεις, και με αφορμή αυτή την ιστορική επέτειο,τα παιδιά στο σχολείο σου να μάθουν μεθαύριο τις αξίες της Δημοκρατίας και τους σύγχρονους κινδύνους που διατρέχουμε από νοσταλγούς της χούντας και του φασισμού..."  δεν  είναι μόνο η αξία της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι και η κατανόηση το τι σημαίνει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ γιατί δυστυχώς η  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχει μπερδευτεί με την έννοια ΑΣΥΔΟΣΙΑ. Στα παιδιά πρέπει επίσης να τους μάθουμε το τι σημαίνει ΠΑΤΡΙΔΑ , καλό είναι να είμαστε κοσμοπολίτες αλλά να μην αγνοούμε την πατρίδα μας , να έχουμε αίσθημα υπερηφάνειας για αυτό που είμαστε και πάνω από όλα ο θεσμός της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ . Η οικογένεια είναι αυτή που κράτησε ζωντανή την ελληνική κοινωνία για αιώνες. 

Φυσικά και δεν πρέπει να αγνοούμε το ΨΩΜΙ που σημαίνει ότι ο Έλληνας πολίτης πρέπει να έχει το δικαίωμα και το αγαθό της εργασίας  , το ΠΑΙΔΕΙΑ που δεν είναι η στείρα γνώση αλλά η παιδεία σε όλα τα επίπεδα της και τέλος το σημαντικότερο από όλα η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ο διαχρονικός αγώνας του ΕΛΛΗΝΑ για αυτό το υπέρτατο αγαθό . Για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που αγωνίστηκαν ο Κολοκοτρώνης , ο Καραϊσκάκης , ο Ανδρούτσος , ο Νικηταράς και πολλοί άλλοι αγωνιστές για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι. 

Μόνο που δυστυχώς την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την κατακτούν οι αγωνιστές και την καπηλεύονται οι πολιτικοί για να στερήσουν ξανά από τον πολίτη την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του. 

ΝΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ , ΣΤΟΝ ΦΟΙΤΗΤΗ ΣΤΗΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΠΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ. ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑΤΙ Η  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΚΕΡΔΉΘΗΚΕ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕΞΙΟΥΣ  ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΕΝΤΡΩΟΥΣ. 
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΕΡΔΉΘΗΚΕ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ!!!