O Ναός της Αφαίας

O ναός της Αφαίας στην Αίγινα είναι από τα πιο εντυπωσιακά κτίσματα της υστεροαρχαικής εποχής. Ο ναός δεσπόζει στην περιοχή του ιερού της Αφαίας που ίδρυσαν οι Αιγινίτες για να τιμήσουν την Μινωίτικη θεότητα Αφαία, κόρη του Δία και της Κάρμης.
Η Αφαία έχει ταυτιστεί από πολλούς ερευνητές με την Βριτόμαρτι αλλά και την Δίκτυννα Άρτεμι. Ο Μύθος αναφέρει ότι η Αφαία κατέφυγε στην Αίγινα και κρύφτηκε σε ένα δάσος, για να γλύτώσει από την ερωτική μανία του Βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Σε αυτό το δάσος ίδρυσαν οι Αιγινίτες ιερό όπου την τιμούσαν. Ο ναός πρωτοοικοδομήθηκε το 570-560 π.χ αλλά καταστράφηκε από πυρκαγιά.
Το 500-490 π.χ κτίσθηκε ο ναός που βλέπουμε σήμερα και διαμορφώθηκε όλος ο χώρος του ιερού. Δυστυχώς το ιερό δεν διατηρήθηκε για μεγάλο διάστημα καθώς άρχισε η παρακμή της Αίγινας ήδη από τα μέσα του 5ου αιώνα. Τον 2ο αιώνα π.χ όλος ο χώρος είχε εγκαταλειφτεί.
Ο ναός της Αφαίας είναι δωρικού ρυθμού και από πολλούς θεωρείται το πρότυπο που είχαν στο μυαλό τους οι αρχιτέκτονες του Παρθενώνα. Ο ναός έχει 12 κίονες στις μακριές πλευρές και 6 στις στενές και όλοι είναι μονόλιθοι με 20 ραβδώσεις εκτός από 3 που αποτελούνται από σπονδύλους. Η είσοδος στον ναό γινόταν από ένα επικλινές επίπεδο στην ανατολική πλευρά. Τα γλυπτά των αετωμάτων ήταν από παριανό μάρμαρο.
Το θέμα και των δύο αετωμάτων του ναού της Αφαίας είναι οι μυθικές εκστρατείες στην Τροία, καθώς σε αυτές είχαν διακριθεί οι Αιακίδες, Τελαμώνας, Αίαντας και Αχιλλέας. Η θεά Αθηνά είναι παρούσα σε όλες τις παραστάσεις, έτσι δεν είναι τυχαίο που πολλές φορές ο ναός ονομάζεται της Αφαίας Αθηνάς. Άλλωστε για μεγάλο διάστημα πίστευαν ότι στην Αθηνά ήταν αφιερωμένος.
Ο ναός διέσχισε τους αιώνες μέσα στην εγκατάλειψη, δεσπόζοντας στην περιοχή μέχρι που δύο "φιλέλληνες" το 1811, ένας Άγγλος αρχιτέκτονας και ένας Γερμανός βαρόνος, έκαναν τις πρώτες "ανασκαφές", προφανώς λαδώνοντας κάποιον τοπικό πασά. Έτσι κατάκλεψαν τα γλυπτά των αετωμάτων, τα οποία μετέφεραν στην Ιταλία και από εκεί τα πούλησαν σε δημοπρασία στον γερμανό βασιλιά Λουδοβίκο.
Σήμερα βρίσκονται στη γλυπτοθήκη του Μονάχου για να τα καμαρώνουν οι επισκέπτες της αξιόλογης αυτής γερμανικής πόλης. Το ελληνικό κράτος για να τιμήσει προφανώς τους γερμανούς, ανέθεσε τις πρώτες επιστημονικές ανασκαφές στο χώρο το 1901, στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Ευτυχώς οι τελευταίες αναστηλωτικές εργασίες το 1956-1975 έγιναν από τους Α. Ορλάνδο και Ε. Στίκα.

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΑΙΓΙΝΑΣ

Η Αγία Μαρίνα είναι οικισμός της Αίγινας με αμμώδη οργανωμένη παραλία. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 277 κατοίκους. Η Αγία Μαρίνα αποτελεί παραθεριστικό οικισμό με ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και χώρους εστίασης. Μέχρι το 1960 ήταν μικρό χωριό του οποίου οι κάτοικοι ζούσαν από την κτηνοτροφία, την γεωργία και την αλιεία. Ανθρώπινη παρουσία μαρτυρείται στην ευρύτερη περιοχή και συγκεκριμένα στον κάβο της Αγίας Μαρίνας, από την 4η χιλιετία π.Χ. Το 1829 ένας αρχαιολόγος βρήκε την περιοχή καλλιεργημένη αλλά ακατοίκητη. Υπήρχαν τότε μόνο δύο σπίτια και ίχνη αρχαίων χτισμάτων. 
Το μικρό γραφικό εκκλησάκι έδωσε  το όνομα  του σε μια ολόκληρη περιοχή που έγραψε ιστορία στον τουριστικό χάρτη  της Ελλάδας  τις δεκαετίες  του '50- '60 -'70 - '80. Μονοήμερος προορισμός γαι μπάνιο αφού η αμμουδερή παραλία, η μεγαλύτερη  σε έκταση αμμουδιά  της Αίγινας έγινε γρήγορα γνωστή σε επισκέπτες και παραθεριστές. Η Αγία Μαρίνα επίνειο - τρόπον τινά - του ναού της Αφαίας ήταν το αγκυροβόλιο  για πολλές θαλαμηγούς ή μικρά κρουαζιερόπλοια και σκάφη αναψυχής  που μετέφεραν μεγάλες προσωπικότητες  που ήθελαν  να επισκεφθούν  το ναό της Αφαίας, ανάμεσα  τους η Ελίζαμπεθ Τέυλορ, η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Άλμπερ Καμύ κ.αλ. Αξιοσημείωτο είναι πως  ένα μεγάλο μέρος από το πασίγνωστο "Μυθιστόρημα των τεσσάρων" των Βενέζη, Καραγάτση, Μυριβήλη, Τερζάκη, εκτυλίσσεται στην Αφαία και στην Αγία Μαρίνα. Κοντά στην Αγία Μαρίνα βρίσκεται ο ναός της Αφαίας , το Μοναστήρι του Αγίου Μηνά , το Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου και η Μεσαιωνική Παλαιοχώρα
Η Αγία Μαρίνα είναι ένας πολύ γνωστός και αγαπημένος καλοκαιρινός τουριστικός προορισμός, όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά και για τους ξένους. Είναι περιτριγυρισμένη από καταπράσινα πευκοδάση και σε μερικά σημεία της τα πεύκα φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Η θέση της Αγίας Μαρίνας κάνει τα ξενοδοχεία της ιδανικά ως βάση, για την περιήγηση του νησιού από την νότια πλευρά.
Έχει μία μεγάλη υπέροχη αμμουδερή παραλία, άριστα οργανωμένη, με θαλάσσια σπορ, όχι με ιδιαίτερα βαθιά νερά, που έχει μήκος 500 μέτρων. Σχεδόν σε όλη την παραλία υπάρχουν ξαπλώστρες, ομπρέλες και τραπεζάκια, ενώ μπροστά στην παραλία υπάρχουν εστιατόρια, ταβέρνες και cafe-snack bar.
Η παραλία της Αγίας Μαρίνας είναι η πρώτη παραλία στην ιστορία της Αίγινας και του Αργοσαρωνικού που βραβεύτηκε το 2013 με γαλάζια σημαία.
Εκτός από αυτή την παραλία υπάρχει βόρεια της προκυμαίας μία βραχώδης ακτή, κατάλληλη για μπάνιο και υποβρύχιο ψάρεμα. Στην Αγία Μαρίνα υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια-διαμερίσματα, γραφικές παραθαλάσσιες ταβέρνες, καφενεία, bar, club και καταστήματα λαϊκής τέχνης.
Τους καλοκαιρινούς μήνες ο δρόμος που διασχίζει την Αγία Μαρίνα σφίζει από ζωή, έχοντας αριστερά και δεξιά του όλα σχεδόν τα μαγαζιά της περιοχής. Στην παραλία του οικισμού υπάρχει η Εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, που γιορτάζει στις 17 Ιουλίου.
   Παρόλα αυτά  η εκκλησούλα στέκει λευκή, περήφανη και ενδιαφέρουσα  στην ακροθαλασσιά του κόλπου προσμένοντας κάθε χρόνο την 17η Ιουλίου για να πανηγυρίσει.
Η Αγία Μαρίνα συνδέεται απευθείας με το λιμάνι του Πειραιά και παράλληλα έχει τακτική συγκοινωνία με την πόλη της Αίγινας με λεωφορείο.