ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΥΛΑΝΕ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΠΑΙΚΤΕΣ

του Νίκου Οικονόμου

 Με αφορμή τις τελευταίες πωλήσεις ποδοσφαιριστών  του Ολυμπιακού θέλησα να καταθέσω τις σκέψεις μου για το θέμα αυτό.
Κοντά στα 21 εκατομμύρια ευρώ έβαλε ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού  Βαγγέλης Μαρινάκης στο ταμείο του συλλόγου.
Το σύγχρονο ποδόσφαιρο στηρίζεται στο σύστημα πουλάω-αγοράζω. Αυτό ισχύει στην αγορά του ποδοσφαίρου, αυτό είναι το δικό της παιχνίδι. Μια ΠΑΕ που σέβεται τον εαυτό της και θέλει να θεωρείται μεγάλη πρέπει να συμμετέχει σε αυτό το παιχνίδι.
Ότι αφορά την πώληση του Τζιμπούρ μια χαρά κίνηση ξένο σώμα ήταν στον Ολυμπιακό. Όσο για την μεταγραφή του Βαϊς καλά έκανε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού και τον πούλησε. Όταν ένας παίκτης, όπως ο Βάις, βρίσκεται σε δημιουργική και παραγωγική ηλικία και το   μόνο που σκέφτεται είναι πως θα τα οικονομήσει αυτό κάτι σημαίνει. Ποιό είναι αυτό;  ότι δεν έχει φιλοδοξίες για κάτι καλύτερο στην ζωή του , δεν τον ενδιαφέρει πως θα ανέβει επαγγελματικά αλλά πως θα ανέβει οικονομικά. Μια χαρά είναι για να παίζει μπάλα στο Κατάρ.
Το μεγάλο ντηλ ή πιο ελληνικά η μεγάλη συμφωνία ακούει στο όνομα Κώστας Μήτρογλου.
Ως φίλαθλος του Ολυμπιακού στεναχωριέμαι που δεν θα φοράει ο Μητρογκολ την φανέλα της αγαπημένης μου ομάδας.
Σαν συμφωνία μια χαρά είναι ο Μητρογκολ είναι σε καλή ηλικία για πώληση και σωστά έπραξε ο πρόεδρος. Μην ξεχνάμε ότι ο Μαρινάκης ήταν αυτός που πίστεψε στον ποδοσφαιριστη Μητρόγλου όταν ο Βαλβέρδε δεν τον ήθελε στην ομάδα και τον έδωσε δανεικό  στον Πανιώνιο. Ο Μαρινάκης ήταν αυτός που στήριζε και ντοπάριζε ψυχολογικά τον Μήτρογλου , αυτά δεν πρέπει να τα ξεχνάμε.
Αν δεν ήταν το παιχνίδι με την Γιουνάιτεντ να μην υπήρχαν τόσες αντιρρήσεις οι οποίες οφείλονται στο χρονικό διάστημα ππου γίνεται η πώληση. Οι φίλαθλοι  περίμεναν την πώληση του Μητρογκολ το καλοκαίρι.
Η συμφωνία αυτή έδειξε και κάτι άλλο ότι ο Ολυμπιακός κινείται σε διαφορετικό επίπεδο, πολύ υψηλότερο, από ότι κινούνται οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες.
Πως πρέπει να κινούνται οι ελληνικές ομάδες το έδειξαν οι κινήσεις του ολυμπιακού βρίσκουν ακατέργαστα ποδοσφαιρικά διαμάντια τα οποία είναι στην ηλικία των 18 ετών . Τα αξιοποιούν και μετά τα πουλάνε στο εξωτερικό και τα οικονομάνε. Αυτό μπορεί να είναι και ένα είδος οικονομικής ανάπτυξης (κατ' υπερβολήν) . Αλλά αν το παρατηρήσουμε καλά  και το σκεφτούμε καθαρά οικονομικά αυτό θέλει η ποδοσφαιρική Ευρώπη από την Ελλάδα.
 Τα πολλά λεφτά έρχονται σε μια ομάδα όταν πουλά παίκτες σε μια ηλικία μεταξύ 20 με 25 ετών. Αυτό θέλουν οι ομάδες που παίζουν στα ανταγωνιστικά πρωταθλήματα της Ευρώπης.
Αυτοί που πάνε σε μια ομάδα μετά τα τριάντα είναι ξεζουμισμένοι δεν έχουν τις δυνάμεις όση μπάλα και αν ξέρουν.
Εν κατακλείδι το μέλλον είναι οι επενδύσεις σε ταλέντα έτσι θα γίνει και πιο ωραίο κι ανταγωνιστικό το ελληνικό πρωτάθλημα.