Kαι όμως πέρασαν 28 χρόνια...σαν σήμερα το βράδυ ο Έλληνας ένιωθε περήφανος...η ομάδα με όλη την σημασία της λέξης με δύο μεγάλους ηγέτες μέσα στο γήπεδο που δεν έπαιζαν για την πάρτη τους αλλά για την ομάδα. Όταν το εμείς νικάει το εγώ τότε το φαινομενικά ακατόρθωτο γίνεται πραγματικότητα. Αυτή η ομάδα έβαλε στον παγκόσμιο χάρτη το ελληνικό μπάσκετ με αποτέλεσμα όλα αυτά τα χρόνια να φτιάξουμε σχολή που ως συνέπεια είχε να να εξάγουμε παίχτες και προπονητές . Το Γκαλόσημο , μια φοβερή ατάκα του αείμνηστου Φίλιππα Συρίγου, έχει να κάνει με το ότι μετά το ευρωπαϊκό του 1987 το ελληνικό μπάσκετ απέκτησε φήμη ως εκ τούτου αυτοί που ασχολιόντουσαν με το μπάσκετ έβγαλαν αρκετά χρήματα. Σε αντίθεση με τον βασιλιά του αθλητισμού το ποδόσφαιρο το μπάσκετ κράτησε την φήμη του αυτό οφείλεται στο Γίωργο Βασιλακόπουλο τον πρόεδρο της ΕΟΚ ο οποίος κρατάει σε υψηλό επίπεδο την οργάνωση της ομοσπονδίας του (παρότι σαν Ολυμπιακός δεν τον γουστάρω η αλήθεια πρέπει να λέγεται).
Αυτή η ημέρα έδωσε περηφάνια στον Έλληνα φίλαθλο έψαχνε όλα τα προηγούμενα χρόνια κάτι να τονώσει το ηθικό του . Εκείνη την Δευτέρα , την επομένη της κατάκτησης , δεν έβλεπες στον δρόμο λυπημένο Έλληνα όλοι μα όλοι είχαν μια χαρούμενη διάθεση για να μην πώ ότι το χαμόγελο ήταν μέχρι τα αυτιά.
THE FINAL COUNTDOWN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου