Ο Ελληνας Βολταίρος

Τάκης Θεοδωρόπουλος  

«​Το ογδόντα πέντε τοις εκατό των ανθρώπων της τέχνης ανήκει στην αριστερά». Είναι το τελευταίο απόφθεγμα του πνευματικού του κυρίου Τσίπρα, του Λάκη Λαζόπουλου. Προς στιγμήν σκέφθηκα ότι υπερβάλλει. Μπορεί να είναι το ογδόντα δύο ή το ογδόντα τρία τοις εκατό. Αμέσως μετά όμως αποφάσισα ότι μειοδοτεί. Ζούμε σε καθεστώς αμιγώς ανθρωπιστικό, σε μια κοινωνία όπου ο άνθρωπος μετράει σε όλα τα επίπεδα, ενώ κανείς δεν νοιάζεται για τα έργα του, στην περίπτωση για την τέχνη. Σεμνά το έθεσε εν τη σοφία του ο Ελλην Βολταίρος. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι στη μακρά περίοδο της Μεταπολίτευσης οι «άνθρωποι της τέχνης» μάς απασχόλησαν πολύ περισσότερο από την ίδια την τέχνη. Οι εξαιρέσεις που πάντα υπάρχουν απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αν τύχαινε να ξεφύγει και καμιά καλή ταινία ή παράσταση από τον πακτωλό των δηλώσεων, πολιτικών απόψεων, υπογραφών συμπαράστασης σε κάθε πικραμένο και επιχορηγήσεων, αυτό μάλλον οφείλεται σε τύχη αγαθή.

Στο γραφικό επεισόδιο με τον Αδωνι Γεωργιάδη τρία πράγματα μου έκαναν εντύπωση. Το πρώτο έχει να κάνει με τον τηλεοπτικό ανταγωνισμό. Το πιθανότερο είναι ότι ο Λάκης Λαζόπουλος δεν του επέτρεψε να μπει στην εκπομπή του, κι ας γνώριζε ότι θα κάνει νούμερα τηλεθέασης, διότι τον φοβήθηκε. Δεν φοβήθηκε τις πολιτικές του απόψεις. Φοβήθηκε τον ανταγωνισμό. Δύο τηλεοπτικοί εκφραστές της ελληνικής ψυχής δεν χωρούν στο ίδιο στούντιο. Το δεύτερο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του έθνους που έχει αναδείξει τη γραφικότητα σε αρετή. Ο Λαζόπουλος χαρακτήρισε την εκπομπή του «τέχνη» και εξήγησε ότι κανείς δεν δικαιούται να διακόψει μια παράσταση. Οταν είσαι άνθρωπος της τέχνης, άρα αριστερός, ό,τι κι αν κάνεις είναι τέχνη. Ακόμη κι αν κάνεις αυτά που κάνεις εκεί που ο βασιλιάς πηγαίνει μόνος του – εξαιρείται ο Λουδοβίκος ΙΔ’, επειδή, ως γνωστόν, στις Βερσαλλίες τα έκαναν όπου έβρισκαν.

Τρίτο και σημαντικότερο. Ο κ. Λαζόπουλος κάνει έκτακτη εκπομπή πριν από τις εθνικές εκλογές για να μην αφήσει τους ψηφοφόρους να κάνουν λάθος επιλογές. Και τώρα παρεμβαίνει ανοιχτά στις εκλογές της Νέας Δημοκρατίας. Επιλέγει τον κ. Μεϊμαράκη, αφορίζοντας τον κ. Μητσοτάκη ως κάτι, και τον κ. Γεωργιάδη ως κάτι χειρότερο. Την επιλογή του από μιαν άποψη τη βρίσκω αναμενόμενη. Το ένστικτο της λαϊκής ψυχής, ακόμη και γελώντας, ξέρει τι της ταιριάζει. Και ο κ. Λαζόπουλος έχει αποδείξει ότι ξέρει να σιτίζεται, και να σιτίζεται καλά, από τους φόβους και τις αγκυλώσεις ενός κοινού που ταυτίζει την πρόοδο με τη στασιμότητα.

Και καλά ο κ. Λαζόπουλος. Ως «άνθρωπος της τέχνης» και Ελλην Βολταίρος πράττει το καθήκον του. Είναι δυνατόν όμως η τηλεοπτική του εκπομπή να αποτελεί θέμα συζήτησης ανάμεσα στους υποψήφιους για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας; Και πάλι θα συμφωνήσω με τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος, προς τιμήν του, είπε ότι δεν ασχολείται με τον κύριο. Διάβασα μιαν ανάρτηση στο φέισμπουκ από τη χήρα του Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Λέει ότι της είχε απαγορεύσει να βλέπει Λαζόπουλο. Οι εκλεκτικές συγγένειες είναι υπερκομματικές.

Να θυμίσω απλώς ότι σε χρόνους όχι και τόσο μακρινούς τον ρόλο των πνευματικών ηγετών της αριστεράς τον είχαν αναλάβει άνθρωποι όπως ο Βάρναλης και ο Ρίτσος. Η απόσταση που τους χωρίζει από τον Λαζόπουλο δείχνει και το διάγραμμα της ήττας της ελληνικής κοινωνίας.

Έντυπη
http://www.kathimerini.gr/842651/opinion/epikairothta/politikh/o-ellhnas-voltairos