Σας περιασπάζομαι είτε είστε με το ναι, είτε με το όχι, είτε με την πατέντα "οχι, μεν, αλλα οχι απ το δικο μου" του ΚΚΕ

Filothei Varsami
Δεν ξέρω απόφαση άλλης κυβέρνησης μέχρι σήμερα που να με σόκαρε τόσο, να διαφωνώ μαζί της τόσο και να θεωρώ τόσο ολέθρια για την κυβέρνηση και για τη χώρα, όσο το δημοψήφισμα. Και αν τις πρώτες μέρες πριν λήξει το πρόγραμμα κράταγα την αναπνοή μου ελπίζοντας ότι είναι μια μπλόφα που πιέζει για λίγο καλύτερη συμφωνία, μετά την απόρριψη της δεύτερης πρότασης γιουνκέρ, τη λήξη του προγράμματος, το μπραφ στις τράπεζες και το εξωγήινο διάγγελμα τσίπρα, σκέφτηκα σοβαρά να την κρατήσω λίγο ακόμα να σκάσω και να ησυχάσω, να μη βλέπω άλλο αυτή την ανεξήγητη τροπή των διαπραγματεύσεων για μια βιώσιμη συμφωνία, σε διαδικασία που ακολουθεί ευλαβικά τους κανόνες της ελληνικής τραγωδίας.

Δεν μπορώ να καταλαβω τι σκεφτόντουσαν στην κυβέρνηση όταν πίστεψαν οτι η εμμονή στο δημοψήφισμα με τις τράπεζες κλειστές, τους συνταξιούχους στα κάγκελα και τα capital controls θα τους βοηθούσε σε κάτι. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δε βλέπουν τον τρομερό διχασμό της ελληνικής κοινωνίας που προκαλεί αυτή η ακατανόητη επιμονή τους να μεταθέσουν στο λαό την επιλογή σε ένα δίλημμα που ήδη ξεπεράστηκε από τις εξελίξεις. Το δημοψήφισμα δεν είναι αντισυνταγματικό, το δημοψήφισμα δεν είναι παράνομο. Καμία ηλίθια σπέκουλα των αντιφρονούντων δεν χρειάζεται για να δει κανείς ότι μιλάμε για μια ανόητη, αδιανόητα διχαστική διαδικασία που χωρίζει τον λαό ταξικά, ηλικιακά, πολιτικά σε δύο στρατόπεδα έτοιμα να βγουν στα κεραμίδια ή και στους δρόμους. Η τοξινη που χύνεται εδώ μέσα ειναι ενδεικτική. "Δε θα σας ξεχάσουμε όσους ψηφίσατε σύριζα και μας καταστρέψατε" απειλεί η μία απασφαλισμένη υστέρω, "να θυμόμαστε όσους ψηφίσουν ναι την κυριακή" φωνάζει ο άλλος απασφαλισμένος κουλός, χτίζοντας παρέα, παραυτουργικά, με τρομάρα και με πανικό τις δύο όψεις του οβολού που θα πληρώσουμε για να μπούμε στον άδη.

Ωστόσο. Αν και θα ήθελα όσο τίποτα να μην είχαμε μπει ποτέ σε αυτή τη δύνη, δυστυχώς μπήκαμε. Και αυριο πρέπει κάτι να ψηφίσω. Προσπαθώ να μην επηρεαστώ από την παράνοια, το ποντάρισμα στον παροξυσμικό τρόμο, την καταστροφολογία από τη μία και την επίκληση σε μεταξάδες, παλιγγενεσίες, άσματα ηρωικά και πένθιμα από την άλλη.

Προσπαθώ να σκεφτώ ψύχραιμα. Είμαι παιδί μίας βαθιά και ιδεολογικά δεξιάς οικογένειας. Ο πατέρας μου είναι συνταξιούχους που πήρε αυτό το μήνα μόνο 120 ευρώ από τα χρήματα που θεωρητικά όλα αυτά τα χρόνια της εργασίας του παρακρατούσε από το μισθό του για να γίνουν σύνταξή του. Έχω τη δουλειά μου, το σπίτι μου που δεν το χρωστώ και τη στρωμενη ζωή μου που διαταράσεται από τις αναταράξεις της εθνικής μας περιπέτειας όσο διατάρασσεται η ζωή όλων που εχουν ακόμα κάτι να χάσουν. Τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντά μου κείνται ταξικά, οικονομικά, πρακτικά στο "ναι" στο "υπογράψτε κάτι να ξαναμπούμε σε πρόγραμμα", στο "ανοιξτε με κάθε κόστος τις τράπεζες χθες" απροϋπόθετα, γενικά και αόριστα. Προσπαθώ, όμως, να μην επιλέξω αυτό που νομίζω ότι προς το παρόν με ηρεμεί και με βολεύει. Προσπαθώ να δω τη λίγο μεγαλύτερη εικόνα και τα δεδομένα της.

Ξεκινώ από το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία δε θα ορθοποδήσει ποτέ χωρίς ενα γενναίο και αναπόφευκτο κούρεμα χρέους. Δεν το λέω εγώ -το λέει ενας από τους τρεις θεσμούς διαχρονικά, το δντ, αλλά δεν το δέχεται η εε λογω της δυσκολίας να περάσουν την ωδύνη του κουρέματος του ελληνικού χρέους στους ψηφοφόρους τους. Θεωρητικά μας τάζουν ότι, αν εφαρμόσουμε τα συμφωνηθέντα και κάνουμε παπάδες, το τυράκι στο τέλος θα είναι συζήτηση για τυχόν κούρεμα. Το έκαναν με τον σαμαρά, που έστιψε τσέπες, πέρασε απέραστα μέτρα για να βγάλει ενα νούμερο που βαφτίστηκε "πρωτογενές πλεόνασμα" και άνοιγε το δρόμο για το κούρεμα. Και όταν το έκανε και πηγε χαρούμενος να το συζητήσει και στη συνέχεια να μας το πουλήσει σαν επιτευγμα (που οντως θα ηταν), του ζητησαν και άλλα απέραστα μέτρα, παρά το γεγονός ότι η κοινωνία και η κυβέρνησή του είχαν φτάσει στα όριά τους. Το κάνουν και με τον τσίπρα. Συζητάν τόσο καιρό για μέτρα, για κοστολογημένα μέτρα και για επιπλέον μέτρα, αλλά δε βάζουν στη συζήτηση έστω και ως συνάρτηση της συμμόρφωσής μας στα τυχόν συμφωνημένα, το κούρεμα. Θέλουν αυτό που για εμάς ειναι αυτοκτονικό αν γίνει μόνο του, αλλά για αυτούς είναι εύκολο: να συζητάμε για τα ελλείμματα και να συμφωνούμε ανεφαρμοστες, σε μια υφεσιακή οικονομία, μπούρδες όπως η επιβολή επιπλέον φπα στον τουρισμό με τη σαιζόν να τρέχει ή την προκαταβολή 100% φόρου επιχειρήσεων και ελευθερων επαγγελματιών.

Σε μια διαδικασία κλειστών συζητήσεων που ενημερωνόμαστε για τη συζήτηση της τύχης μας μόνο μέσω διαρροών, βλέπω την ευρώπη να λειτουργεί όχι ως κοινότητα συμφερόντων, αλλά ως μίγμα αντιφατικών και συχνά αντικρουόμενων απόψεων οπου καθένας έχει δικό του βιολί, δικές του απαιτήσεις, δικά του συμφέροντα που απαιτεί να ικανοποιηθούν στο ακέραιο αν και ενα ειναι βέβαιο: η ελλάδα πια δεν μπορεί να τους ικανοποιήσει όλους μαζί, εκτός αν αμοιβαία υποχωρήσουμε όλοι από καποιες θέσεις μας. Οποιος δεν το βλέπει αυτό, πάσχει από σύνδρομο τς στοκχόλμης ή απο σύνδρομο "300 του λεωνίδα", αμφότερα εξίσου προβληματικά.

Για αυτο: Διαβάζω την έκθεση της standard and poor's προχθές που υπογραμμίζει ότι τυχον grexit θα σήμαινε απρόβλεπτους κινδύνους για το ευρώ. Βλέπω τον ντράγκι να διατηρεί μία μορφή ela στις ελληνικές τράπεζες εκτός του οριου, σχεδόν, των αρμοδιοτήτων του, αναγνωρίζοντας σιωπηρά οτι η ελλάδα δεν πρεπει να μεινει στην τύχη της και ας την προκάλεσε. Διαβάζω αναλυτες των financial times να εξηγούν (αντιθετα προς τις εκτιμήσεις πρωτοκορυφαίων ελλήνων οπως ο πορτοσάλτε ή καποιος εκ των 85 διανοητών που στηριζουν ναι σε όλα) ότι η ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί τη συμφωνία που της προσφέρθηκε, εκτός αν αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Και καταλήγω:

Σε αυτό το αδιανόητο δημοψήφισμα, η θέση μου είναι με το ΟΧΙ. Το ναι δεν το διαβάζω μεταφυσικά, ως ναι στην ευρωπη ή στο ευρώ, γιατί κάτι τετοιο και με το όχι δεν αμφισβητείται, αλλά και με το ναι κανείς δεν το εγγυάται. Μου θετουν ενα ερώτημα, αν θελω μία συγκεκριμένη συμφωνία. Δεν τη θέλω. Γιατι τη βρίσκω λεόντειο, ανεφάρμοστη, καταπιεστική και καταχρηστική. Ούτε αυτοί που μου την προτείνουν δεν πιστεύουν ότι μπορώ να την εφαρμόσω, για αυτό, άλλωστε, ήδη την αλλαξαν. Ψηφιζω οχι και θα θελα αμέσως μετά το οποιο αποτέλεσμα να τσακιστούν όλοι μαζί να γυρίσουν στο τραπεζι των διαπραγματεύσεων και να προτεινουν ενα κειμενο αντικειμενικά εφαρμόσιμο και για όλους επωφελές, αν οντως πιστεύουν οτι η θέση της ευρώπης ειναι στην ελλαδα και δεν δουλευόμαστε απλως μεταξύ μας. Αυτή ειναι η θέση μου, αυτή ειναι η ψήφος μου και σε οποιον δεν αρέσει, "δεν έχω και άλλη".

Ο θεός βοηθός και καλώς να ξανανταμώσουμε όσοι βριστούμε, ξεμαλλιαστούμε και τα σπάσουμε σήμερα, οταν με το καλό περάσουμε απέναντι και βρεθούμε πάλι σε κάποιο τοπο ηπιας διαδικτυακής γαλήνης, οπου θα συζητάμε για την πανσέληνο, τις νέες τάσεις στη μόδα ή για τη σωτηρία της ψυχής, που ναι πολύ μεγάλο πράγμα. Σας περιασπάζομαι είτε είστε με το ναι, είτε με το όχι, είτε με την πατέντα "οχι, μεν, αλλα οχι απ το δικο μου" του κκε.

Αυτά. Καλή μας τύχη!

https://www.facebook.com/filothei.varsami/posts/10153159966163292?fref=nf